พิมพ์หน้านี้ - บัลลังก์ทรมานที่ถูกสาป และเรื่องราวที่น่าเศร้า

(http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/88190155724684_4_Copy_.jpg)

บัลลังก์ที่ถูกสาป และเรื่องราวที่น่าเศร้า

การแสวงหาอํานาจและการครอบงําอย่างไม่หยุดยั้งมักจะเกิดอุปกรณ์ที่น่าสยดสยองและทรมาน หมายถึงการสร้างความเจ็บปวดที่ทนไม่ได้แก่ผู้ที่คิดว่าเขามีความผิด การ “ถูกกระทำ” อย่างโหดร้ายทารุณยังอยู่ในทรงจําของมนุษยชาติมาอย่างยาวนาน เป็นภาพสะท้อนถึงการควบคุมสติและความล้มเหลวทางศีลธรรมในอดีตของผู้มีอำนาจหรือชนชั้นใดๆ ที่ต้องการสร้างภาวการณ์ครอบครองความคิด

ในบันทึกประวัติศาสตร์อันน่ากลัวของอุปกรณ์ที่ออกแบบมาเพื่อสร้างความเจ็บปวดที่ไม่อาจจินตนาการได้แก่ผู้ที่ถือว่ามีความผิด หนึ่งในเครื่องมือที่น่าอับอายในความป่าเถื่อนที่แท้จริงคือ “เก้าอี้เหล็ก”

เก้าอี้เหล็ก ติดตรึงด้วยหนามแหลมคมนับร้อยบนเบาะ หลัง แขน และขา ที่จะทำให้ตัวสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง ขณะที่เหยื่อนั่งอยู่และยึดไว้ด้วยแท่งและวงแหวนต่างๆ แรงกดที่กระทบกับหนามแหลมคมกริบต้องรุนแรงเกินกว่าจะวัดได้

ความสยองขวัญที่แท้จริงของเก้าอี้เหล็กไม่ได้จบลงเพียงแค่นั้น ใต้เบาะนั่งมีเตาไฟตั้งไว้ เพื่อให้แน่ใจว่าความเจ็บปวดของเหยื่อจะประกอบขึ้นด้วยหนามแหลมคมที่แทงทะลุร่างกายบวกกับความร้อนที่แผดเผาของเปลวไฟ เก้าอี้เหล็กจึงกลายเป็นอุปกรณ์แสดงถึงความโหดร้ายของมนุษย์ อุปกรณ์นี้จึงเป็นเครื่องมือแห่งการทรมานอย่างแท้จริง

คดีของฌอง กาลาส
หนึ่งในเหยื่อเก้าอี้เหล็กที่มีชื่อเสียงที่สุดคือ ฌอง กาลาส (Jean Calas) ซึ่งเป็นโปรเตสแตนต์ที่อาศัยอยู่ในเมืองตูลูส ประเทศฝรั่งเศส ในศตวรรษที่ ๑๘ กาลาส ถูกกล่าวหาว่าฆาตกรรมลูกชายของตัวเอง เขารักษาความบริสุทธิ์ของตัวเองตลอดการพิจารณาคดีและแม้กระทั่งหลังจากถูกตัดสินจำคุก แม้ว่าเขาจะวิงวอน แต่เขาก็ต้องตกอยู่ภายใต้ความน่าสะพรึงกลัวของเก้าอี้เหล็ก เขาได้รับการทรมานจากวงล้ออย่างแสนสาหัส โดยที่แขนขาของเขาถูกยืดออกจนถูกดึงออกจากเบ้า

เก้าอี้เหล็กเป็นเครื่องเตือนใจอันน่าสยดสยองถึงความโหดร้ายของมนุษย์ที่จะแสวงหาอำนาจและการควบคุม และเป็นคำเตือนถึงอันตรายที่เกิดขึ้นเมื่ออำนาจที่ไม่ถูกตรวจสอบถูกใช้โดยปราศจากความเห็นอกเห็นใจหรือความยับยั้งชั่งใจ

มรดกอันน่าสะพรึงกลัวของเก้าอี้เหล็กทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจ เตือนเราถึงความสำคัญของการรักษาคุณค่าของความยุติธรรม ความเสมอภาค และศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ เมื่อเรามองย้อนกลับไปถึงความน่าสะพรึงกลัวในอดีต เราต้องมุ่งมั่นที่จะสร้างอนาคตที่เครื่องมือทรมานและการกดขี่ดังกล่าวไม่มีที่ยืน และที่ซึ่งสิทธิขั้นพื้นฐานของบุคคลทุกคนได้รับการคุ้มครองและเคารพ