[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

สุขใจในธรรม => ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน => ข้อความที่เริ่มโดย: 時々๛कभी कभी๛ ที่ 29 กุมภาพันธ์ 2555 16:59:36



หัวข้อ: ปัญจกนิบาตชาดก
เริ่มหัวข้อโดย: 時々๛कभी कभी๛ ที่ 29 กุมภาพันธ์ 2555 16:59:36
(http://www.sookjai.com/index.php?action=dlattach;topic=31180.0;attach=1604;image)


ถ่ายภาพประกอบกระทู้โดย....Sometimeสงวนลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย


(:LOVE:)พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๔ - หน้าที่ ๗๐๗ (:LOVE:)


(:LOVE:)ปัญจกนิบาตชาดก (:LOVE:)


๑. มณิกุณฑลวรรค

๑. มณิกุณฑลชาดก

ผู้ไม่หวั่นไหวในโลกธรรม

{๗๐๒}พระองค์ทรงละแว่นแคว้น ม้า {กุณฑล}

แก้วมณี(อนึ่ง)ยังทรงละพระราชบุตรและ

เหล่าพระสนมเสียได้ เมื่อโภคสมบัติทั้งสิ้น

ของพระองค์ไม่มีเหลือเลย เหตุไฉนพระองค์

จึงไม่ทรงเดือดร้อนในคราวที่มหาชนพากัน

เศร้าโศกอยู่เล่า.

{๗๐๓}โภคสมบัติย่อมละทิ้งสัตว์ไปเสียก่อนก็มี

บางทีสัตว์ย่อมละทิ้งโภคสมบัติเหล่านั้นไปก่อนก็มี

ดูก่อนพระองค์ผู้ใคร่ในกามารมณ์

โภคสมบัติที่บริโภคกันอยู่เป็นของไม่แน่นอน

เพราะฉะนั้น.................หม่อมฉันจึงไม่เดือดร้อน

ในคราวที่มหาชนพากันเศร้าโศกอยู่

{๗๐๔}พระจันทร์อุทัยขึ้นเต็มดวง ก็จะกลับหายสิ้นไป

พระอาทิตย์กำจัดความมืดทำโลกให้เร่าร้อนแล้วอัสดงคตไป

ดูก่อน พระองค์ผู้เป็นศัตรู

โลกธรรมทั้งหลายหม่อมฉันชนะได้แล้ว

เพราะฉะนั้น หม่อมฉันจึงไม่เศร้าโศก

ในคราวที่มหาชนพากันเศร้าโศกอยู่

{๗๐๕}คฤหัสถ์ผู้บริโภคกามคุณ เกียจคร้านก็ไม่ดี

บรรพชิตไม่สำรวมก็ไม่ดี

พระเจ้าแผ่นดินไม่ทรงใคร่ครวญเสียก่อนแล้วทรงทำก็ไม่ดี

บัณฑิตมีความโกรธเป็นเจ้าเรือนก็ไม่ดี

{๗๐๖}ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นเจ้าทิศ

กษัตริย์ควรใคร่ครวญเสียก่อนแล้วจึงทำ

ไม่ใคร่ครวญเสียก่อนแล้วไม่ควรทำ

อิสริยยศ บริวารยศและเกียรติคุณ

ของพระราชาผู้ทรงใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำ

ย่อมเจริญขึ้น



(:LOVE:)จบ มณิกุณฑลชวดกที่ ๑ (:LOVE:)



http://www.youtube.com/v/J0TfJ7o7UX0?version=3&feature=player_embedded