หัวข้อ: ปัญจกนิบาตชาดก เริ่มหัวข้อโดย: 時々๛कभी कभी๛ ที่ 29 กุมภาพันธ์ 2555 16:59:36 (http://www.sookjai.com/index.php?action=dlattach;topic=31180.0;attach=1604;image) ถ่ายภาพประกอบกระทู้โดย....Sometimeสงวนลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย (:LOVE:)พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๔ - หน้าที่ ๗๐๗ (:LOVE:) (:LOVE:)ปัญจกนิบาตชาดก (:LOVE:) ๑. มณิกุณฑลวรรค ๑. มณิกุณฑลชาดก ผู้ไม่หวั่นไหวในโลกธรรม {๗๐๒}พระองค์ทรงละแว่นแคว้น ม้า {กุณฑล} แก้วมณี(อนึ่ง)ยังทรงละพระราชบุตรและ เหล่าพระสนมเสียได้ เมื่อโภคสมบัติทั้งสิ้น ของพระองค์ไม่มีเหลือเลย เหตุไฉนพระองค์ จึงไม่ทรงเดือดร้อนในคราวที่มหาชนพากัน เศร้าโศกอยู่เล่า. {๗๐๓}โภคสมบัติย่อมละทิ้งสัตว์ไปเสียก่อนก็มี บางทีสัตว์ย่อมละทิ้งโภคสมบัติเหล่านั้นไปก่อนก็มี ดูก่อนพระองค์ผู้ใคร่ในกามารมณ์ โภคสมบัติที่บริโภคกันอยู่เป็นของไม่แน่นอน เพราะฉะนั้น.................หม่อมฉันจึงไม่เดือดร้อน ในคราวที่มหาชนพากันเศร้าโศกอยู่ {๗๐๔}พระจันทร์อุทัยขึ้นเต็มดวง ก็จะกลับหายสิ้นไป พระอาทิตย์กำจัดความมืดทำโลกให้เร่าร้อนแล้วอัสดงคตไป ดูก่อน พระองค์ผู้เป็นศัตรู โลกธรรมทั้งหลายหม่อมฉันชนะได้แล้ว เพราะฉะนั้น หม่อมฉันจึงไม่เศร้าโศก ในคราวที่มหาชนพากันเศร้าโศกอยู่ {๗๐๕}คฤหัสถ์ผู้บริโภคกามคุณ เกียจคร้านก็ไม่ดี บรรพชิตไม่สำรวมก็ไม่ดี พระเจ้าแผ่นดินไม่ทรงใคร่ครวญเสียก่อนแล้วทรงทำก็ไม่ดี บัณฑิตมีความโกรธเป็นเจ้าเรือนก็ไม่ดี {๗๐๖}ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นเจ้าทิศ กษัตริย์ควรใคร่ครวญเสียก่อนแล้วจึงทำ ไม่ใคร่ครวญเสียก่อนแล้วไม่ควรทำ อิสริยยศ บริวารยศและเกียรติคุณ ของพระราชาผู้ทรงใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำ ย่อมเจริญขึ้น (:LOVE:)จบ มณิกุณฑลชวดกที่ ๑ (:LOVE:) http://www.youtube.com/v/J0TfJ7o7UX0?version=3&feature=player_embedded |