หัวข้อ: พระพุทธศาสนามหายาน การนำหัวใจของพระโพธิสัตว์ให้เข้ามาอยู่ในจิตใจของตน เริ่มหัวข้อโดย: มดเอ๊ก ที่ 28 มีนาคม 2555 22:53:44 พระพุทธศาสนามหายาน เป็นการสร้างบารมีที่ยิ่งใหญ่ เป็นการนำหัวใจของพระโพธิสัตว์ให้เข้ามาอยู่ในจิตใจของตน จากหนังสือเรื่อง ตามรอยพุทธทาส ภาคผลงาน ได้เรียบเรียงโดย ธรรมปราโมทย์ พบว่า พุทธทาสภิกขุได้กล่าวถึงพระโพธิสัตว์ ในหนังสือ แนวสังเขปของโบราณคดีรอบอ่าวบ้านดอน[๑] พระพุทธศาสนามหายานนี้เกิดขึ้นแล้วตั้งแต่ในอินเดีย เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นนั้นยืดยาวมาก แต่อาจสรุปได้สั้นๆ ก็คือว่า
ทางพระพุทธศาสนาอย่างเก่าเห็นว่านโง่มีมากกว่าคนฉลาดตั้ง ๙๙ เปอร์เซ็นต์ ปรมัตถธรรมที่ลึกซึ้ง หรือพระพุทธศาสนาชนิดที่ช่วยตัวเองล้วน กระทั่งถึงถอนตัวตนออกเสียให้หมดนั้น เป็นไปไม่ได้ในหมู่คนโง่ จะอาศัยแต่คนฉลาดซึ่งมีอยู่ไม่กี่คนนั้น ต่อไปข้างหน้าพระพุทธศาสนาจะไปไม่รอดแน่ จึงได้หาทางขยับขยาย เหตุนั้นจึงมีพุทธบริษัทพวกหนึ่ง มีความกล้าหาญพอที่จะประดิษฐ์ลัทธิใหม่ ที่จะหน่วงเหนี่ยวเอาปริมาณนั้นไว้ให้ได้ คือบัญญัติหลักพระพุทธศาสนาไปในรูปบุคคลาธิษฐานขึ้นใหม่ ให้เข้ากันได้กับพื้นอุปนิสัยของประชาชนส่วนใหญ่ คือบัญญัติพระพุทธเจ้าองค์หนึ่งๆ มีพระโพธิสัตว์องค์หนึ่ง เป็นของประจำพระองค์ มีหน้าที่รักษาพระศาสนาให้ยืดยาวถาวร มีฤทธานุภาพของพระพุทธเจ้าทุกๆ อย่าง อยู่ในพระโพธิสัตว์นั้น มีอำนาจเหนือสิ่งใดๆ ในโลก กระทั้งเหนือพระเจ้าที่สร้างโลกหรือควบคุมโลก มหายานจึงเป็นแนวหน้าของการรักษาพระพุทธศาสนา เพราะใช้ความฉลาดในการประยุกต์หลักคำสอนให้ทันสมัยอยู่ตลอดเวลา และเกิดผลสำเร็จอย่างมากมาย เมื่อนำหลักคำสอนของพระพุทธศาสนามาพิจารณาแล้วมีมาก แต่มหายานสามารถนำหลักธรรมที่เข้าใจยากมาทำให้เข้าใจง่ายขึ้น เป็นเพราะการมีความคิดที่ดีและประเสริฐของมหายาน พระพุทธศาสนามหายานนั้นได้เชิดชูและรักษาพระพุทธศาสนาเอาไว้ได้ คนทั่วไปยังได้รับประโยชน์จากพระพุทธศาสนามหายานมากมาย พระพุทธศาสนามหายานยังสามารถจัดระเบียบทางสังคมให้คนมีศีลธรรมพร้อมกันไปกับการดำเนินชีวิตประจำวันของเขา ทั้งนี้เป็นเพราะพระพุทธศาสนามหายานได้รับหัวใจของพระโพธิสัตว์เข้ามาอยู่ในจิตใจและมีปณิธานและตั้งความปรารถนาไว้ว่า [๒] ข้าพเจ้าตั้งความปรารถนาให้สิ่งมีชีวิตทั้งหลายได้เข้าถึงความบริสุทธิ์ และความรู้การปฏิบัติของข้าพเจ้า ก็เพื่อจะให้เขาเหล่านั้นได้มีความรู้ ข้าพเจ้าไม่แสวงหาความหลุดพ้นจากสังสารวัฏฏ์เพื่อตนเอง เพื่อชีวิตทั้งหลาย ข้าพเจ้ายอมทนทุกข์ทรมานทั้งหมดในโลก ในสถานการณ์ที่เลวร้ายทั้งหมดในโลก ตราบจนกระทั้งถึงบั้นปลายสมัยในอนาคต และเมื่อสิ่งมีชีวิตทั้งหลายเหล่านั้น ข้าพเจ้าจึงได้พยายามสร้างบุญกุศลอยู่อย่างไม่รู้จักจบสิ้น เพราะเหตุว่าเป็นการดีกว่าข้าพเจ้าจะทนทุกข์ทั้งหมดอยู่เพียงคนเดียว และใช่สิ่งที่มีชีวิตต้องตกลงไปในนรกเลย สรุปความว่า พระพุทธศาสนามหายานจึงเป็นตัวอย่างที่ดีในการมีความตั้งใจ ที่จะทำการเผยแผ่หลักคำสอนให้ได้มากที่สุด เพราะได้สวมหัวใจของพระโพธิสัตว์เอาไว้แล้ว ทำให้มีจิตใจที่แน่วแน่ ตั้งใจจะเสียสละเพื่อมนุษย์โลกให้มีความสงบและให้เกิดสันติสุขขึ้น ด้วยเหตุผลนี้จึงทำให้สามรถดึงคนและมาสนใจศาสนา เพราะสามารถประยุกต์และวางหลักปฏิบัติให้เข้ากับชีวิตของประชาชนที่ดำเนินอยู่ในชีวิตประจำวันได้ ถ้าไม่มีมหายานเกิดขึ้นแล้วพระพุทธศาสนาจะไม่เป็นที่ยอมรับเท่าที่ควร พระพุทธศาสนามหายานจึงเปรียบเสมือนเรือลำใหญ่คือความใจกว้าง ตั้งความปรารถนาอย่างแน่วแน่ จึงพระพุทธศาสนาทำงานได้สำเร็จ [๑] ธรรมปราโมทย์ , ตามรอยพุทธทาส (ภาคผลงาน), (กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม, ๒๕๔๙),หน้า ๒๔. [๒] ผ.ศ.ดร. สุวิญ รักสัตย์, พระพุทธศาสนามหายาน, พิมพ์ครั้งที่ ๑, (กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ห้างหุ่นส่วนจำกัด บางกอกบล๊อก, ๒๕๕๒),หน้า ๑๐๘. (:LOVE:) http://www.learners.in.th/blogs/posts/494738 (http://www.learners.in.th/blogs/posts/494738) |