[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

บุคคลผู้ที่ยังมีกิเลส ยังเต็มไปด้วยกิเลสนานาประการมีโลภะ โทสะโมหะ เป็นต้น

ในชีวิตประจำวันจึงมีขณะที่ไม่สงบอย่างมากมายเพราะเหตุว่ามีอกุศลจิตเกิดมากกว่า

กุศลนี่เป็นธรรมดาของผู้ที่ยังมีกิเลสอยู่ขณะใดที่จิตเป็น อกุศล ขณะนั้นย่อมไม่สงบ

แต่ในทางตรงกันข้ามขณะใดที่จิตเป็นกุศลขณะนั้นย่อมสงบจากอกุศล - กุศลกับ

อกุศลจะไม่เกิดร่วมกันอย่างเด็ดขาด

การศึกษาพระธรรม - ฟังพระธรรมอบรมเจริญปัญญาในชีวิตประจำวันเกื้อกูลต่อการ

เจริญขึ้นของกุศลธรรมเมื่อปัญญาเจริญขึ้นเพิ่มมากขึ้นก็จะเป็นเหตุให้จิตใจสงบ

จากกิเลส สงบจากอกุศล ตามระดับขั้นของความเข้าใจจนกว่าจะถึงความเป็นผู้สงบ

จากกิเลส สงบจากอกุศลโดยประการทั้งปวงเมื่อบรรลุถึงความเป็นพระอรหันต์

สัมมาสมาธิ คือ ความตั้งมั่นโดยชอบแน่นอนว่าจะต้องเป็น

กุศลหรือเป็นจิตฝ่ายดีเป็นสมาธิที่เป็นไปในกุศล เมื่อเป็นกุศลแล้วจะไม่มีโลภะ + โทสะ

โมหะเกิดด้วยเลยเพราะที่กล่าวมาเป็นกิเลสนั่นคือสงบจากโลภะ + โทสะและโมหะ

คำว่าสงบจึงหมายถึงไม่มีอกุศลเกิดขึ้นจึงสงบยกตัวอย่างในชีวิตประจำวัน

ขณะที่ให้ทานเป็นกุศลจิตใช่ไหม ? แต่เมื่อจิตเกิดจะต้องมีเจตสิกเกิดร่วมด้วยใน

ขณะนั้นเอกัคคตาเจตสิกคือความตั้งมั่นของจิตก็เกิดร่วมด้วยเพราะฉะนั้น.........สมาธิที่เกิด

เอกัคคตาเจตสิกกับกุศลจิตคือขณะให้ขณะนั้นเป็นสัมมาสมาธิเป็นความตั้งมั่นโดย

ชอบเพราะเป็นกุศลนั่นเองขณะนั้นมี โลภะ + โทสะ + โมหะไหม ? ไม่มีเพราะจิต

ขณะนั้นเป็นกุศลที่ทุกคนสงสัยคือว่า สงบจากโลภะ โทสะ พอจะเข้าใจแล้วโมหะยัง

สงสัยว่าสงบอย่างไรเราก็ต้องเข้าใจคำจำกัดความของคำว่าสงบและคำว่าโมหะ

โมหะคือความหลงหรือความไม่รู้ขณะใดที่อกุศลเกิดขณะนั้นมีโมหะเกิดร่วมด้วย

ขณะนั้นไม่รู้ความจริงส่วนคำว่าสงบ หมายถึงขณะที่อกุศลไม่เกิด เป็นกุศลชื่อว่าสงบ

ก็ได้หรือดับกิเลสหมดก็สงบเช่นกัน เมื่อพิจารณาในชีวิตประจำวันตามที่ยกตัวอย่างใน

การให้ทาน จิตเป็นกุศล ไม่มีโมหะเกิดขึ้นจึงสงบจากโมหะเพราะไม่มีโมหะเกิดด้วย

หรือขณะที่ฟังธรรมเข้าใจจิตเป็นกุศลมีปัญญาเกิดร่วมด้วยปัญญาคือ(อโมหะ)โมหะ

คือความไม่รู้ อโมหะก็ต้องเป็นความรู้ เพราะฉะนั้นขณะที่ฟังธรรมขณะที่เข้าใจปัญญา

เกิดจึงสงบจากโมหะ สงบจากความไม่รู้คือโมหะไม่เกิด ปัญญาเกิดแทนความรู้เกิด

แทนจึงสงบจากโมหะ เป็นต้น ส่วนผู้ที่ดับกิเลสเป็นพระอรหันต์จะไม่มีโมหะเกิด

อีกเลยจึงเป็นผู้สงบจากโมหะอย่างเด็ดขาด

กุศลทุกขั้นสงบจากอกุศลทุกประเภท แต่ก็สงบต่างกันตามระดับ ตามกำลังของกุศล

ประเภทนั้น ๆ ทุกขณะที่กุศลเกิด มีสมาธิ(เอกัคคตาเจตสิก)เกิดร่วมด้วยเป็นสัมมา-

สมาธิขณะนั้นสงบชั่วขณะไม่เรียกว่าสัมมาสมาธิก็ได้เพราะสภาพของกุศลทั้งหมด

นั้นสงบหมายรวมทั้งจิตและเจตสิกฝ่ายดีที่เกิดร่วมกันที่ทำให้จิตสงบเวลาที่กุศล

เกิดอกุศลประเภทใด ๆ ก็ตามแม้หนึ่งชนิด จะเกิดร่วมกับกุศลในขณะนั้นไม่ได้โมหะ

เกิดร่วมกับกุศลใด ๆ ไม่ได้กุศลต้องเป็นกุศล อกุศลต้องเป็นอกุศล ถ้าโมหะเกิด

กับจิตใด แม้ไม่มีโลภะ + ไม่มีโทสะแต่มีโมหะจิตนั้นก็ต้องเป็นอกุศลเท่านั้นไม่เป็นอื่น