[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

 ธรรมเป็นเรื่องละเอียดสำคัญที่จิตแม้จะมีเหตุผลใดมาอ้างในการช่วยหรือไม่ยอม

ช่วยก็ตาม จิตเป็นอะไรในขณะนั้นเป็นกุศลหรืออกุศลถ้าเป็นอกุศลจะไม่ใช่เมตตาและ

อุเบกขา{การเห็นว่าสัตว์มีกรรมเป็นของ ๆ ตนจึงวางเฉย}ดังนั้นเราจะต้องเข้าใจเรื่อง

ของเมตตาและเรื่องอุเบกขาให้ถูกต้องว่าเป็นกุศล

พระพุทธเจ้าทรงแสดงว่าไม่ควรประมาทในกุศลทุก ๆ ประการแม้การให้ทานและการ

ช่วยเหลือประการอื่น ๆ ความเมตตาคือความหวังดีอยากให้ผู้อื่นมีความสุขโดยมีการ

ช่วยเหลือบุคคลอื่น เมื่อบุคคลอื่นต้องการความช่วยเหลือผู้ที่มั่นคงในการเจริญกุศล

ย่อมให้สมควรกับฐานะของตนเท่าที่จะช่วยได้หากไม่ช่วยเพราะอะไรด้วยจิตอะไรใน

ขณะนั้น.....แม้จะกล่าวว่าสัตว์มีกรรมเป็นของ ๆ ตนแต่จิตขณะนั้นเป็นอกุศลหรือกุศลเป็น

ความไม่อยากให้ตนลำบากหรือไม่อยากเสียเงินทองดังนั้นจึงไมได้อยู่ที่เหตุผลที่พูด

ขึ้นกล่าวอ้างแต่อยู่ที่ใจของบุคคลนั้นว่าคิดอย่างไรด้วยจิตประเภทไหนเพราะฉะนั้น

การวางเฉยที่เป็นอุเบกขาเพราะเห็นว่าสัตว์มีกรรมเป็นของ ๆ ตนนั้นไมได้หมายความว่า

จะไม่ช่วยแต่ช่วยเท่าที่จะช่วยได้เมื่อรู้ว่าสุดความสามารถของเราคือเราทำเต็มที่แล้ว

ก็วางเฉยด้วยปัญญาว่าเขาก็ต้องมีกรรมเป็นของ ๆ ตนเพราะเราทำสุดความสามารถ

แล้วเราช่วยเต็มที่แล้วจึงวางเฉยด้วยปัญญาและแม้บางเหตุการณ์ก็ไม่สามารถ

ช่วยได้เพราะสุดวิสัยที่เราจะช่วยแต่ต้องไม่ลืมครับว่าเพราะอะไร กุศลเป็นกุศล{อกุศล}

เป็น{อกุศล}ขออนุโมทนา

ความเมตตา คือ ความเป็นมิตร ปรารถนาดีต่อบุคคลอื่นโดยไม่มีเงื่อนไข

แต่ความเมตตา ก็เป็นอนัตตา คือ บังคับบัญชาไม่ได้

เมื่อมีปัจจัยให้เกิด ความเมตตาก็เกิด และถ้ามีกำลังมากพอ

ก็แสดงออกมาทางกาย + วาจา

ความเมตตามีคุณ ไม่มีโทษ เพราะเป็นกุศลธรรม

แต่ไม่ควรลืมว่า ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชา

ไม่ว่าจะเมตตา กรุณา แค่ไหน................สัตว์โลกก็ต้องเป็นไปตามกรรม

การพิจารณา เช่นนี้ เป็นการรักษาจิตของตนไม่ให้ตกไปในอกุศล

ซึ่งเป็นสิ่งที่ควรระมัดระวัง............................

เพราะพระพุทธเจ้าไม่ทรงสรรเสริญการสะสม{อกุศลธรรม}