[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

นั่งเล่นหลังสวน => สุขใจ ใต้เงาไม้ => ข้อความที่เริ่มโดย: เงาฝัน ที่ 21 กรกฎาคม 2553 08:59:59



หัวข้อ: มหากาพย์แห่งความคิด ๑.(เต็มหรือยัง)
เริ่มหัวข้อโดย: เงาฝัน ที่ 21 กรกฎาคม 2553 08:59:59

(http://lh3.ggpht.com/_6oXoBUhAREI/ShKR2Lt4jyI/AAAAAAAAFdw/IxflLmU-vMM/s800/9_12131424.jpg)


เต็มหรือยัง...

... ความดิ้นรนไปสู่ภาวะที่ดีกว่า เป็นปรกติพื้นฐานของธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็น
พืช สัตว์ และมนุษย์
เนื่องด้วยโครงสร้างของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด ล้วนอาศัยองค์ประกอบแห่งเหตุปัจจัย
ความไม่คงที่ ความพร่อง ย่อมนำมาซึ่งการดิ้นรนไปสู่การเติมเต็ม...

มหากาพย์แห่งชีวิต เริ่มต้นพร้อมกับการเกิด ตั้งต้นขึ้น
การไขว่คว้าและแสวงหา ชักนำไปสู่ความดิ้นรน เพื่อต่อเติม
ต้นไม้ย่อมหยั่งรากชอนไชแทรกลงไปหาน้ำ และชูช่อแทรกขึ้นไปไขว่หาแสงตะวัน

เมื่อฤดูร้อนแล้งหรือหนาวเหน็บวนผ่านเข้ามา ต้องสลัดใบทิ้งลงสู่ผืนดินเบื้องล่าง
เปลือยเปล่ากิ่งก้านอย่างยอมจำนน  เพื่อรักษาและคงไว้ ซึ่งชีวิต
ด้วยไม่สามารถที่จะโยกย้าย พยุงตัวเองไปยังแหล่งน้ำอันชุ่มชื้นและอุดมได้..

กับการก้าวข้ามชีวิตที่พัฒนาขึ้นมาอีกขั้น สู่รูปแบบชีวิตสัตว์
มันสามารถลุกขึ้นก้าวเดิน หลีกหนีจากที่ร้อนแล้ง ไปยังชายป่าอันชอุ่ม
ดื่มกินน้ำจากลำธาร ริมห้วย  ดิ้นรนกระเสือกกระสนจากสภาวะ หนาวเหน็บ
ออกเดินไปยังทุ่งกว้างกลางแดดอุ่น..

หรือในยามกระหายหิว มนุษย์เลือกที่จะเดินเข้าร้านกาแฟ
เพื่อหาเครื่องดื่มอันเป็นที่ต้องการ  มากมายหลากหลาย ตามใจปรารถนา...

หญิงสาวผู้หนึ่ง  เลือกที่จะเติมเต็มให้กับตัวเอง..

ด้วยการเลือกชายหนุ่มซึ่งมีฐานะที่มั่นคง มาเป็นคู่ชีวิต เพื่อแก้ปัญหาความพร่อง
ที่ยังไม่พอดี..
ผัสสะอันสูงค่า ที่เทียบกันด้วยราคาค่างวด และความประณีตอันเย้ายวน ลวงใจ

ไม่ว่าจะเป็นบ้านหลังใหญ่ เสื้อผ้าประดับกาย อาหารรสเลิศ และข้าวของเครื่องใช้
อุปกรณ์อำนวยความสะดวก รวมไปถึงรถยนต์ราคาแพงๆ 
เหล่านี้คือสื่งที่เธอเลือก มาเป็นส่วนเติมเต็มให้ความพร่องที่ยังขาดหาย ..


(http://farm4.static.flickr.com/3110/2612724569_f23a80b804_o.gif)


หัวข้อ: Re: มหากาพย์แห่งความคิด ๑.(เต็มหรือยัง)
เริ่มหัวข้อโดย: เงาฝัน ที่ 21 กรกฎาคม 2553 09:17:22
(http://upic.me/i/l1/sc236.gif)


มหากาพย์แห่งชีวิต เพิ่งจะเริ่มต้น...

เมื่อเธอได้เลือกในสิ่งที่เธอต้องการ และเธอก็ได้สิ่งนั้นมา
ไม่นานนัก สายลมแห่งความหดหู่ ระทมทุกข์ ก็พัดผ่านเข้ามาสู่ประตูแห่งความคิด
ซึ่งบางครั้งมันก็หอบเอาสายฝนที่พร่างพรู ผ่านหน้าต่างแห่งดวงตา เข้ามาด้วย...

เมื่อทัศนคติในเชิงความคิด และการแสวงหาความสุข ของอีกฝ่าย
เริ่มเปลี่ยนแปลงและแตกต่างออกไป
คงห้ามไม่ได้ กับคนที่มีโอกาสทางสังคม หน้าที่การงาน

และความพร้อมในด้านทรัพย์สินเงินทองอย่างมากมาย

จะยอมเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่กับความสุขอย่างมัธยัสถ์ และถ่อมตน
การใช้เงินหาความสุขใส่ตัว จากการมีผู้หญิงอื่น หรือบ้านเล็กบ้านน้อย
จึงเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต...

ความซึมเศร้า หดหู่ และกดดัน ที่เธอจำยอมต้องเป็นฝ่ายอดทน
เพื่อรักษาสถานภาพของครอบครัว
บรรยากาศภายในบ้านหดหู่และวังเวง ไม่ได้อบอุ่นและเรืองรอง
อย่างที่คาดการณ์เอาไว้แต่แรก

สงครามแห่งความคิดที่ขัดแย้งและแตกต่างกันคนละมุม
ปะทุคุกรุ่นขึ้นทุกครั้ง ในวงสนทนาภายในบ้าน
แม้พื้นฐานในจิตใจที่แท้ของทั้งสองฝ่าย จะมีความรักและความปรารถนาดี
ต่อกันและกัน(http://upic.me/i/as/photome858.gif)
แต่กลับถูกบดบังด้วยทัศนคติและแง่มุมแห่งความคิดที่แตกต่าง

ระรอกแล้วระรอกเล่าที่คลื่นแห่งความระทมทุกข์ ถาโถมเข้าใส่
อยากจะหนีไปให้พ้นจากภาวะเหล่านี้ ความคิดที่ขัดแย้งสับสนอยู่ภายใน
ร้องร่ำเรียกถามอยู่เสมอว่า จะเลิก จะอยู่ หรือว่าจะหนีไป...

เสื้อผ้าอาภรณ์ราคาแพงที่สวมใส่ บ้านหลังใหญ่ รถยนต์หรู ที่เคยใฝ่หามาเติมเต็ม
ดูเหมือนจะช่วยอะไรไม่ได้เลย  เมื่อยามที่ต้องตกอยู่ในมุมแห่งความมืด
และเผชิญหน้ากับสงครามแห่งความคิด  เธอคงได้แต่คร่ำครวญอยู่แต่ในใจเพียงว่า
เมื่อไหร่จึงจะพ้นไปจากภาวะอันหดหู่วังเวง เช่นนี้เสียที...

มหากาพย์แห่งความคิด จะยังคงไม่จบ ตราบที่ชีวิตยังเลือกที่จะเติมเต็มความพร่อง
ด้วยกิเลสและตัณหา ที่เย้ายวนเป็นมายา  และลวงตาให้พร่าเลือน...

(http://uppic.net/full/4d2391cdbe5782a69e65e107dc845a7a)

มหากาพย์ฯตอนต่อไป..
.. ณ ห้องโถงแห่งจักรวาลนี้ เป็นที่ที่พักพิงของสรรพสัตว์หลากหลาย มากมายชีวิต
ในบรรดาหมู่สัตว์น้อยใหญ่
ล้วนชำแรกแหวกว่ายออกมาจากสายน้ำแห่งกรรมฯ

การกระทำใดๆอันหมู่สัตว์ได้ก่อร่างสร้างขึ้น ย่อมเป็นที่ประจักษ์ได้ว่า จะสนองคืน
กลับไปยังเหล่าสัตว์นั้น ไม่นานช้า ก็โดยพลัน..




(http://lh4.ggpht.com/_crnWkgsJl0E/TERo7yRUvMI/AAAAAAAAAsc/O4ir7FHFKPU/pure_logo.jpg)   http://www.tairomdham.net/index.php/topic,312.0.html (http://www.tairomdham.net/index.php/topic,312.0.html)



(http://dl9.glitter-graphics.net/pub/713/713599gidcqc66ex.gif)


หัวข้อ: Re: มหากาพย์แห่งความคิด ๑.(เต็มหรือยัง)
เริ่มหัวข้อโดย: sometime ที่ 21 กรกฎาคม 2553 09:55:48
(http://i297.photobucket.com/albums/mm213/yamiejung_2/22285.gif)


 (:-_-:)กลับมาแล้ว พี่ แป๋ม เมื่อวานเอาหนังสือธรรมมะไปแจกแล้วนั่งสวดมนต์ขากลับโดนหมากัดสงสัยหนีไม่พ้นโรคพิษสุนัขบ้า

ไม่รู้ว่ามันฉีดยากันบ้าหรือเปล่า แต่ก็ไม่เคยโกรธมันเลย (:-_-:)แบ่งกันกัดเรากัดมันบ้างมันกัดเราบ้าง เฮ้อ.....กลุ้ม (:-_-:)


(http://dl9.glitter-graphics.net/pub/713/713599gidcqc66ex.gif)



หัวข้อ: Re: มหากาพย์แห่งความคิด ๑.(เต็มหรือยัง)
เริ่มหัวข้อโดย: เงาฝัน ที่ 21 กรกฎาคม 2553 12:08:25


(sc!) ถามแถวนั้นว่าน้องหมาของใคร ฉีดยาแล้วหรือไม่
ถ้าไม่มีใครทราบ
ไปพบแพทย์ค่ะ เค้าช่วยแก้ปัญหาตรงนี้ได้.. อนุโมทนาที่อโหสิกรรม
ให้น้องหมาค่ะ  (:NOY:)

 (:LOVE:)  (:LOVE:)  (:LOVE:)

ขวัญเอ๊ย.. ขวัญมา น๊า.. ด้วยรักและห่วงใยนะคะน้อง"บางครั้ง"


หัวข้อ: Re: มหากาพย์แห่งความคิด ๑.(เต็มหรือยัง)
เริ่มหัวข้อโดย: เงาฝัน ที่ 01 สิงหาคม 2553 04:00:28


(http://board.palungjit.com/attachment.php?attachmentid=292658&stc=1&d=1205320014)


อ่าน.. มหากาพย์แห่งความคิด ๒.(วังวนแห่งรัก)

คลิ๊กตามลิ้งค์.. ด้านล่างสุดค่ะ...


 (:LOVE:)


 (:LOVE:)


 (:LOVE:)