[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

ประสบการณ์ตรง ของมู๋เอง

เรื่องมันมีอยู่ว่า  ส่วนตัวมู๋เองนั้น มักจะเห็น สิ่งที่เรียกว่า ผี หรือ วิญญาณ ค่อนข้างบ่อย แต่โชคดีอยู่อย่างนึง ก็คือเห็นแบบปกติเท่านั้น ไม่ได้เห็นแบบน่ากลัว ตาโบ๋ ไส้ไหล เลือดท่วม แบบนั้นสักครั้ง

และคราวนี้ก็เป็นครั้งที่มู๋เข้ามาทำงานที่กรุงเทพฯ เป็นปีแรกประมาณปี 51  ที่พักก็ให้พี่สาวเป็นคนจัดการหาให้ เพราะว่าเราไม่สะดวกจะเข้ามาหาเอง พี่สาวก็เ่ช่าอะพาร์ตเม้นท์ย่านสาทรให้อยู่ ซึ่งก็ถือว่าหรูเลยทีเดียว ราคาก็แพงมากสำหรับคนกำลังหางานทำ มู๋จึงชวนพี่ผู้หญิงอีกคนมาพักด้วยกัน (พี่เอ) แชร์ค่าห้องกันจะดีกว่า (จะได้มีตังค์กินหนมเยอะหน่อย อิอิ)

เราก็พักด้วยกัน แบบไม่เคยมีปัญหาเลยสักกะติ๊ด แต่สักประมาณสองสามเดือน เหตุการณ์ก็เกิดขึ้น


คืนแรก หลังจากกลับมาจากทำงานต่างก็ทำธุระส่วนตัว ทานข้าว อาบน้ำ ดูทีวี (มู๋ก็ผล๋อยหลับไป)

ระหว่างที่หลับไปนั้น ก็ได้ยินเสียงพี่เอ ร้องเพลง ร้องดังมากๆ (เหลือบไปดูนาฬิกา ตี 2) ในใจก็คิด อะไรกันว่ะ ป่านนี้ยังมานั่งร้องเพลงไม่เกรงใจกุเลย ด้วยอารมณ์ที่ง่วงแล้วอยากนอน ก็ได้แต่บ่นในใจ แ้ล้วก็ข่มตาให้หลับ

พอตื่นเช้ามาต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปทำงานกันแต่เช้า เพราะในกรุงเทพฯ ใครๆ ก็รู้ว่ารถติดแบบ คอตพ่อคอตแม่ติดขนาดไหน
ต้องตื่นตั้งแต่ตะวันยังไม่โผล่เพื่อรีบอาบน้ำไปทำงาน จึงไม่ได้เคลียร์กับพี่เอ ที่ร้องเพลงรบกวนมู๋เมื่อคืน ในใจก็คิดเย็นนี้มีเคลียร์ แล้ววิ่งปรู๊ดไปขึ้นรถอย่างไว

ตกเย็นเจอพี่เอ ก็เลยถามว่าเมื่อคืนพี่ร้องเพลงอะไรดังมากเลย นู๋นอนไม่ค่อยหลับ
พี่เอ ก็ทำหน้าตกใจ เอ๋อๆ แล้วบอกว่า ร้องอะไร เมื่อคืนพี่ไม่ได้ร้องเพลงซักแอ่ะ ขนาดคุยโทรศัพท์พี่ยังไม่คุยเลย เพราะกลัวรบกวนมู๋นอน

(อ้าว!!) o"o

ก็เมื่อคืนอ่ะพี่เอ ร้องเพลงมู๋ยังลืมตามามองเลย นั่งร้องเพลงอยู่บนเตียงหันหลังให้มู๋ ( มู๋จะนอนข้างเตียง ไม่ได้นอนบนเตียงเดียวกับพี่เอ)

ป๊าว !! พี่ไม่ได้ร้อง ไม่ได้นั่งด้วย พี่นอนเล่นคอม เอาคอมวางบนอก แล้วก็เสียบหูฟัง นอนเล่น ไม่ได้นั่ง

(อ้าว!!) o"o  งานเข้า  มู๋เลยถามพี่เอ ใส่เสื้อสีไร มัดผมหรือเปล่า พี่เอบอกใส่เสื้อยืดสีฟ้า มัดผม
                แต่ที่มู๋เห็นนะ ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว ปล่อยผมยาว ประมาณกลางๆ หลัง ก็เท่ากันกับพี่เอแระ
                พี่เอ ว่ามู๋ละเมอป่าว มู๋เลยปล่อยๆ มันผ่านไป จะได้ไม่มีปัญหา

หลังจากนั้นสองวัน

คืนเฮี้ยน...

วันนั้นมู๋กลับห้องมาดึกมากแล้ว จำไม่ได้ว่าไปธุระที่ไหนมา กลับมาถึงห้องก็ประมาณตีหนึ่งพอได้  ก็จัดการอาบน้ำอาบท่า ทำนั่นนี่ เวลาก็ปาไปประมาณจะตีสอง แต่มู๋ยังไม่ง่วง ก็เลยเปิดคอม จะเล่นแชท
พอเปิดคอมเล่นได้สักพักกำลังมันส์เลย หางตาก็เห็นประมาณว่า ที่เตียงขยับเหมือนพี่เอ กำลังลุกจากเตียงจะไปห้องน้ำหรือยังไงไม่รู้ แต่เห็นแค่หางตานั่นแหละว่าแก กะเถิบไปนั่งปลายเตียง

มู๋ก็ไม่สนใจ เล่นแชทต่อไปอย่างเมามันส์ แต่แอ๊ะ พี่เอนั่งปลายเตียงนานมาก ประมาณสิบนาทีแล้วก็ยังไม่ไปไหนสักที ก็เลยละสายตา จากคอมฯ จะหันไปถามว่าพี่เอ เป็นไรป่าว

พอหันไปเท่านั้นแหละ

พี่เอนอนตะแคงบนเตียง... หลับปุ๋ย อย่างมีความสุข

ปลายเตียงมีผู้หญิงผมยาวเสื้อเชิ้ตสีขาว นั่งปลายเตียง

O"O

ไม่ต้องหาคำอธิบายใดๆ ปุ่มชัตดาวน์ไม่ต้องใช้ ดึงปลั๊กออกเลย แล้วคลุมโปงนอนนิ่งไม่ขยับแทบไม่อยากหายใจด้วยซ้ำ
เล่นมาให้เห็นกันแบบ จะจะ ไม่ได้หลับ ไม่ได้ฝัน แบบนี้ ถึงมาแบบเต็มตัวสวยๆ งามๆ ก็รับไม่ค่อยไหวเท่าไหร่

เช้ามาก็เลยเล่าให้พี่เอฟังว่าเมื่อคืนมู๋เจอไรมั่ง พี่เอ ก็พยายามไปค้นหาข่าวมาว่า

เมื่อต้นปี มีหญิงสาวคนนึงฐานะค่อยข้างร่ำรวย ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงยีนส์สีดำ ขับรถไปที่อพาร์ตเม้นท์แห่งนึงในย่านสาทร (ซึ่งข่าวไ่ม่ได้ระบุชื่ออพาร์ตเม้นท์ไว้เลย) เธอขับรถไปจอด แ้ล้วขึ้นไปดาดฟ้า แล้วโดดลงมาฆ่าตัวตาย แน่นอนเธอตายคาที่

แล้ว.... มาให้มู๋เห็นทำไม๊ ไม่เข้าใจ.. มู๋ไม่รุ้ว่าเขาต้องการอะไร จะสื่ออะไร หรือช่วงนั้นจะเป็นช่วงใกล้วันเกิดมู๋พอดี มู๋ก็เลยทำบุญให้ไปด้วยเลย และหลังจากนั้นก็ไม่เห็นวิญญาณหญิงสาวคนนี้อีกเลย

แต่...มู๋ก็ยังเห็น นั่น โน่น นี่ เรื่อยๆ เดี๋ยวว่างๆ จะเข้ามาเล่าให้ฟังอีกน่ะ

เห้ย

นู๋มาโพสผิดหัวข้อ ต้องไปกะทู้ผีโน้น

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ตาลาย งิงิ