พิมพ์หน้านี้ - อุทิศแด่...หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ(พันธ์ อ$

(http://www.handmovevdo.com/image/01teean06-ters2-1.jpg)

อุทิศแด่...หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ(พันธ์ อินทผิว)
ประวัติโดยสังเขป ของหลวงพ่อเทียน จิตตสุโภ

หลวงพ่อเทียน จิตตสุโภ เดิมชื่อพันธ์ อินทผิว เกิดเมื่อวันที่ ๕ กันยายน พ.ศ. ๒๔๕๔ ที่บ้านบุฮม ต.บุฮม อ.เชียงคาน จ.เลย บิดาชื่อจีน มารดาชื่อโสม บิดาของท่านเสียชีวิตตั้งแต่ท่านยังเป็นเด็ก ในสมัยนั้น หมู่บ้านบุฮมยังไม่มีโรงเรียน ท่านจึงไม่ได้เรียนหนังสือ ในวัยเด็กท่านได้ช่วยมารดาทำไร่ทำนาเช่นเดียวกับเด็กอื่น ๆ ในหมู่บ้าน

เมื่ออายุได้สิบกว่าปี ท่านได้บรรพชาเป็นสามเณรอยู่กับหลวงน้าที่วัดในหมู่บ้าน ได้เรียนตัวหนังสือลาวและตัวหนังสือธรรม พออ่านออกและเขียนได้บ้าง และได้เรื่มฝึกกรรมฐานตั้งแต่คราวนั้ ท่านได้ปฏิบัติมาหลายวิธี เช่น วิธีพุทโธ วิธีนับ หนึ่ง สอง สาม… หลังจากบรรพชาเป็นสามเณรได้ ๑ ปี ๖ เดือน ก็ลาสิกขาบทออกมาช่วยทางบ้านทำมาหากิน

เมื่ออายุได้ยี่สิบปี ท่านก็ได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุตามธรรมเนียมประเพณี ได้ศึกษาและทำสมาธิกับหลวงน้าอีกครั้งหนึ่ง หลังจากบวชได้ ๖ เดือนท่านก็ได้ลาสิกขาบทออกมา และแต่งงานมีครอบครัวเมื่ออายุ ๒๒ ปี มีบุตรชาย ๓ คน (ท่านถูกเรียกว่า 'พ่อเทียน' ตามชื่อลูกชายคนโต) ท่านมักจะเป็นผู้นำของคนในหมู่บ้านในการทำบุญ จนเป็นที่นับถือและได้รับเลือกเป็นผู้ใหญ่บ้านถึง ๓ ครั้ง แม้จะมีภาระมาก ท่านก็ยังสนใจการทำสมาธิและได้ปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอตลอดมา

ต่อมาท่านได้ย้ายไปอยู่ในตัวอำเภอเชียงคาน เพื่อให้ลูก ๆ ได้เรียนหนังสือ ท่านประกอบอาชีพเป็นพ่อค้า เดินเรือค้าขายขึ้นล่องตามลำน้ำโขง ระหว่างเชียงคาน-หนองคาย-เวียงจันทน์ บางครั้งไปถึงหลวงพระบาง ทำให้ท่านได้มีโอกาสพบปะกับพระอาจารย์กรรมฐานหลายรูป จึงเกิดความสนใจในธรรมะมากขึ้น นอกจากนี้ ท่านยังเห็นว่าแม้จะทำความดี ทำบุญ และปฏิบัติกรรมฐานมาหลายวิธีตั้งแต่อายุยังน้อย แต่ท่านก็ยังไม่สามารถเอาชนะความโกรธได้ ท่านจึงอยากค้นคว้าหาทางออกจากสิ่งเหล่านี้

ปีพ.ศ.๒๕๐๐ เมื่ออายุได้ ๔๕ ปีเศษท่านได้ออกจากบ้านโดยตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่กลับจนกว่าจะพบธรรมะที่แท้จริง ท่านได้ไปปฏิบัติธรรมที่วัดรังสีมุกดาราม ต.พันพร้าว อ.ท่าบ่อ จ.หนองคาย(ปัจจุบันคือ อ.ศรีเชียงใหม่) โดยทำกรรมฐานวิธีง่าย ๆ คือทำการเคลื่อนไหว แต่ท่านไม่ได้ภาวนาคำว่า “ติง – นิ่ง” (ติง แปลว่า เคลื่อนไหว) อย่างที่คนอื่นทำกัน ท่านเพียงให้รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของร่างกายและจิตใจเท่านั้น ในชั่วเวลาเพียง ๒-๓ วัน ท่านก็สามารถหลุดพ้นจากความทุกข์ได้อย่างเด็ดขาด โดยปราศจากพิธีรีตองหรือครูบาอาจารย์ ในเวลาเช้ามืดของวันขึ้น ๑๑ ค่ำ เดือน ๘ ซึ่งตรงกับวันจันทร์ที่ ๘ กรกฏาคม พุทธศักราช ๒๕๐๐

หลังจากนั้นท่านก็ได้กลับมาเผยแพร่ชี้แนะสิ่งที่ท่านได้ประสบมาแก่ภรรยา และญาติพี่น้อง เป็นเวลา ๒ ปี ๘ เดือน โดยในขณะนั้นท่านยังเป็นฆราวาสอยู่

วันที่ ๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๐๓ ท่านได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุอีกครั้งหนึ่ง เนื่องจากท่านเห็นว่า ถ้าหากบวชเป็นพระภิกษุแล้วจะทำให้การเผยแผ่ธรรมะทำได้สะดวกขึ้น

คำสอนของหลวงพ่อ ได้แพร่หลายออกไปทั้งในและต่างประเทศ มีผู้ปฏิบัติตามเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ หลวงพ่อได้อุทิศชีวิตให้กับการสอนธรรมะอย่างไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อยหรือสุขภาพของร่างกาย จนกระทั่งอาพาธเป็นโรคมะเร็งในกระเพาะอาหาร เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๕ ถึงแม้ว่าสุขภาพของท่านจะทรุดโทรมลงมาก แต่ท่านก็ยังคงทำงานของท่านต่อไปจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต

หลวงพ่อได้ละสังขารอย่างสงบ ณ ศาลามุงแฝก บนเกาะพุทธธรรม ทับมิ่งขวัญ ต.กุดป่อง อ.เมือง จ.เลย เมื่อเวลา ๑๘.๑๕ น.ของวันที่ ๑๓ กันยายน พ.ศ. ๒๕๓๑ สิริรวมอายุได้ ๗๗ ปี และได้ใช้เวลาอบรมสั่งสอนธรรมะแก่คนทั้งหลายเป็นเวลา ๓๑ ปี

: http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=maekai&date=16-09-2007&group=3&gblog=1 (http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=maekai&date=16-09-2007&group=3&gblog=1)

สุขใจในธรรม => พุทธประวัติ - ประวัติพระสาวก => ข้อความที่เริ่มโดย: เงาฝัน ที่ 11 กุมภาพันธ์ 2553 18:43:35