หัวข้อ: ปล่อยสิ่งต่างๆ ไว้ตามสภาพ จางจื๊อ เริ่มหัวข้อโดย: เงาฝัน ที่ 04 มกราคม 2554 21:12:16 (http://www.mcot9725.com/news/uploads/41161508.gif) ปล่อยสิ่งต่างๆ ไว้ตามสภาพ จางจื๊อ ๏ข้าพเจ้ารู้ถึงการปล่อยโลกไว้ตามสภาพ โดยไม่เข้าไปแทรกแซง ฯ ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ฯ รู้แต่การปล่อยอะไรไว้ตามเดิม ฯ เพื่อมนุษย์จะได้ไม่ไปทำให้ธรรมชาติของตนเองเสียสภาพไป ฯ การไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวย่อมช่วยไม่ให้มนุษย์กลายไปเป็นสิ่งซึ่งไม่ใช่มนุษย์ ฯ เมื่อมนุษย์ไม่ตัดรอนหรือบิดเบือนจนพ้นความเป็นมนุษย์ไป เขาย่อมมีโอกาสที่จะดำรงชีพอยู่ได้ วัตถุประสงค์ของรัฐบาลควรอยู่ที่ตรงนี้เอง ๚ ๏สุขมาเกินไปหยางย่อมมีอิทธิพลมากเกินไปฯ เมื่อหยางและหยินไม่สมดุลกัน ก็ดุจดังฤดูกาลวิปริตฯ เมื่อเย็นและร้อนไม่สมดุลกันร่างกายมนุษย์ย่อมเดือนร้อน ฯ ๏สุขมากเกินไป ทุกข์มากเกินไป ไม่ต้องด้วยกาลเวลา มนุษย์ย่อมขาดความสมดุล แล้วเขาจะทำอะไรต่อไป ความคิดย่อมสับสน ฯ คุมไว้ไม่ได้ ฯ ย่อมเริ่มทำทุกอย่าง โดยไม่แล้วเสร็จสักอย่างเดียว ฯ ทีนี้ก็เริ่มแข่งขันกัน ดูสิว่าใครจะวิเศษสุด เป็นอันเริ่มโจรกรรมขึ้นในโลก ๚ ๏โลกนี้มีรางวัลไว้ไม่พอสำหรับคนดีและมีโทษไว้ไม่พอสำหรับคนชั่ว ฯ เพราะโลกนี้ใหญ่ไม่พอสำหรับการให้รางวัลและการลงโทษ ฯ จำเดิมแต่สมัยสามราชวงศ์มาแล้ว ที่มนุษย์สุดไปในทิศทางต่าง ๆ กัน แล้วเขาจะหาเวลามาเป็นมนุษย์ได้อย่างไร ฯ ๏ท่านฝึกตาและการเห็นให้ไปติดยึดอยู่ที่สี ฯ ท่านฝึกหูไว้ให้อยากได้ยินเสียงอันน่าพึงพอใจ ฯ ท่านอยากทำดีและหัวใจอันดีของท่านนั้นระเบิดออกไป ในหลายทิศทาง ฯ ท่านพอใจในสิ่งถูกต้อง จนท่านเองกลายเป็นสิ่ง ถูกต้อง และหาเหตุผลกันไม่ได้เอาเลย ฯ ท่านประกอบพิธีกรรมอย่างเคร่งครัด จนกลายเป็นละครไป ฯ ท่านรักดนตรีมาก ฯ ท่านรักสติปัญญามาก จนใช้ปัญญาเป็นเพทุบาย ฯ ท่านรักวิชามาก จนคอยแต่จับผิดผู้อื่นฯ ๏มนุษย์จะคงความเป็นมนุษย์ไว้ได้ โดยถือว่าโลกธรรมทั้งแปดข้อนี้ ไม่มีความสำคัญอะไรสำหรับตน ถ้าไม่เข้าใจความข้อนี้ โดยไม่ใช้โลกธรรมทั้งแปดนี้ให้พอดี ฯ แต่ละอย่างจะกลายสภาพเป็นดังเชื้อโรคที่กัดกินตน ฯ แล้วโลกก็จะเกิดความสับสน ฯ เพราะมนุษย์ติดยึดในโลกธรรมเหล่านี้ และมุ่งแต่แสวงหาสิ่งเหล่านี้ โลกย่อมอยู่ในสภาพมืดมัว ฯ ๏แม้สุขารมณ์จะผ่านพ้นไปแล้ว จิตก็ยังติดอยู่ สร้างมโนภาพล้อมรอบอดีตอันน่าพิสมัยนั้นไว้ ทำเป็นพิธีกรรมไว้สำหรับเตือนตาเตือนใจและพูดถึงอยู่ ไม่รู้จักแล้ว แต่งดนตรีเอย เพลงขับเอย แม้จนสร้างระเบียบวินัย ตลอดจนอดอาหาร เพื่อเข้าสู่สุขารมณ์ทั้งแปดนั้นอีก ฯ เมื่อความยินดีในสิ่งเหล่านี้กลายเป็นศาสนาขึ้นมา จะควบคุมมันไว้ได้อย่างไร ๚ ๏ผู้รู้ ถ้าถึงคราวที่จะต้องปกครองบ้านเมือง ย่อมรู้ว่าไม่ควรทำอะไรฯ ปล่อยสิ่งต่าง ๆไว้ตามสภาพ โดยที่ตัวเองพักอยู่กับธรรมชาติดั้งเดิม ฯ เขาย่อมจะเคารพผู้ที่อยู่ในความปกครองของเขาเท่าที่เขาเคารพตัวเอง ฯ ถ้าเขารักตัวเองถึงขนาด จนปล่อยตัวเองไว้ในสภาวสัจจดั้งเดิม เขาก็ย่อมจะปกครองคนอื่น โดยไม่ทำให้เขาเหล่านั้นต้องเจ็บช้ำน้ำใจ ฯ การที่ทำเช่นนั้นได้ เขาย่อมรั้งตัวเองไว้ ไม่แสดงศักดานุภาพต่าง ๆ ออกมา เพื่อเป็นการกระทำ ฯ เขาย่อมอยู่นิ่ง ไม่มอง ไม่ฟัง ฯ เขาย่อมนั่งเฉยดังซากศพ ทั้ง ๆ ที่มีสีหนาทอยู่รอบข้าง ด้วยการเงียบสงบอย่างยิ่งนี้เอง ที่เสียงเขาดังเยี่ยงพายุ การเคลื่อนไหวของเขา ย่อมแลเห็นไม่ได้ ดุจดังจิตอันอิสระที่ลอยคว้างไป โดยที่อำนาจของสวรรค์ย่อมปกป้อง อยู่ตลอดเวลา ฯ ไม่เอาใจใส่ ไม่ทำอะไร เขาย่อมแลเห็นสรรพสิ่งรอบ ๆ ตัวเขาว่าสุกงอมขึ้นอย่างไร แล้วเขาจะเอาเวลาที่ไหนไปปกครองบ้านเมือง ๚ะ๛ (http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:roXOAr9pQOKeDM) มนุษย์ที่แท้: มรรควิถีของจางจื๊อ, ส. ศิวรักษ์ แปลและเรียบเรียง ฉบับพิมพ์ครั้งที่ ๖, หน้า ๙๔ - ๙๖ http://www.khonnaruk.com/html/phra/life_scripture/thing.html (http://www.khonnaruk.com/html/phra/life_scripture/thing.html) Pics by : Google อกาลิโกโฮม * ใต้ร่มธรรมดอทเน็ต อนุโมทนาสาธุที่มาทั้งหมดมากมายค่ะ หัวข้อ: Re: ปล่อยสิ่งต่างๆ ไว้ตามสภาพ จางจื๊อ เริ่มหัวข้อโดย: หมีงงในพงหญ้า ที่ 08 มกราคม 2554 14:02:24 ขอบคุณครับ อ.ป้าแป๋ม
|