|
หัวข้อ: เกินพอดี เรื่องเล่าหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสระแก เริ่มหัวข้อโดย: Maintenence ที่ 10 กุมภาพันธ์ 2559 15:08:05 .
(https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ89aVW-2e5R8BYb4_p9pIctnEiaZ5nOizLZmM3M1qd3nrDC4Rt) เกินพอดี เรื่องเล่าหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสระแก จ.พระนครศรีอยุธยา ทางสายกลางหรือมัชฌิมาปฏิปทา คือความพอดีถ้ามากเกินหรือน้อยเกินไปจะมีผลต่อจิตใจ ผู้เขียนเคยเรียนถามหลวงปู่เกี่ยวกับคนที่เสียจริต กรรมอะไรที่ทำให้ต้องเป็นเช่นนั้น หลวงปู่ท่านตอบแบบปัจจุบันกรรมคือกรรมในชาตินี้ว่า "ผู้ที่เสียใจสุดขีด หรือดีใจสุดขีด จะทำให้เป็นบ้าได้" นอกจากนี้ หลวงปู่ยังกล่าวถึงอารมณ์ของคนไม่ปกติ ท่านบอกว่าเป็นโรคลมบาทจิต บาดทะยักเกิดขึ้นกับร่างกาย บาทจิตเกิดขึ้นกับจิตใจ มีผลถึงประสาท ดังนั้นการรักษาอารมณ์ของคนจึงมีความจำเป็น บุคคลบางประเภทเดี๋ยวดี เดี๋ยวร้ายไม่แน่นอน หากที่เรียกว่า "ลมขึ้น ลมลง" เนื่องจากไม่ได้มีการฝึกจิตหรือฝึกสติให้มั่นคงการชำระแต่เพียงร่างกายถ้าไม่ได้ชำระจิตใจเสียบ้างในที่สุดจะเกิดการหมักหมมของอารมณ์เช่นเดียวกับผลไม้ที่เกิดการหมักหมมกลายเป็นเหล้าทำให้เกิดความมัวเมาหาทิศทางไม่เจอจิตใจเต็มไปด้วยอธรรมมีการแก่งแย่งชิงดีริษยาอาฆาตไปต่างๆ นานาเมื่อสิ่งแวดล้อมเป็นพิษจิตก็เกิดการล้มละลายได้ลำพังความรู้ทางโลกอย่างเดียวนั้นไม่สามารถนำมาปฏิรูปจิตได้ มีครั้งหนึ่งหลวงปู่ท่านนั่งอ่านวิชาการทางโลก เมื่อเจ้าของหนังสือได้เรียนถามว่า "หลวงปู่อ่านเรื่องอะไร" หลวงปู่ "ข้าอ่านไปยังงั้นแหละ ข้าถามหลวงปู่ทวดว่า อ่านแล้วจะได้อะไร ท่านตอบข้าว่า อ่านยังไงก็ไม่พ้นทุกข์ ที่ท่านทำอยู่นั้นคือ ทางพ้นทุกข์ นั่นคือการปฏิบัตินั่นเอง" พระพุทธองค์ทรงหยิบใบไม้ขึ้นมาหนึ่งกำมือ แล้วตรัสถามพระภิกษุว่า "ปริมาณใบไม้ในมือกับในป่า อันไหนมากกว่ากัน" พระภิกษุทูลตอบว่า "ในป่ามีมากกว่ากันจนประมาณไม่ได้" พระพุทธองค์ "ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความรู้ที่ตถาคต นำมาสอนพวกเธอก็เช่นเดียวกัน เพราะความรู้มีมากมาย แต่ที่ทำให้พ้นทุกข์คือ สิ่งที่นำมาสอนพวกเธอเท่านั้น" |