|
หัวข้อ: หลวงปู่ใบ ปุณโณ วัดบ้านตำแย ต.นาสีนวล อ.พยัคฆภูมิพิสัย จ.มหาสารคาม เริ่มหัวข้อโดย: ใบบุญ ที่ 03 พฤษภาคม 2562 16:10:18 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/63091164703170_view_resizing_images_1_320x200.jpg) หลวงปู่ใบ ปุณโณ วัดบ้านตำแย ต.นาสีนวล อ.พยัคฆภูมิพิสัย จ.มหาสารคาม หลวงปู่ใบ ปุณโณ วัดบ้านตำแย ต.นาสีนวล อ.พยัคฆภูมิพิสัย จ.มหาสารคาม เป็นบูรพาจารย์พระเกจิยุคเก่า อีกรูปหนึ่งที่มีวัตรปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ และเรืองวิทยาคม มีชื่อเสียงโด่งดังร่วมสมัยกับหลวงปู่ศรีธรรมศาสน์ แห่งวัดใต้โกสุม อ.โกสุมพิสัย จ.มหาสารคาม อัตโนประวัติทราบข้อมูลพอสังเขปว่าชื่อ ใบ ศรีสม เกิดประมาณปี พ.ศ.2403 ช่วงปลายรัชกาลที่ 4 อพยพมาจากจังหวัดร้อยเอ็ด และได้มาลงหลักปักฐานตั้งเป็นหมู่บ้าน ที่บริเวณที่เป็นบ้านตำแยในปัจจุบัน เนื่องจากเห็นว่าเป็นชัยภูมิดี น้ำท่าบริบูรณ์ และสัตว์ป่าชุกชุม เมื่ออายุได้ 12 ปี เข้าพิธีบรรพชาที่วัดในหมู่บ้าน ครั้นอายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ ในปี พ.ศ.2423 เข้าพิธีอุปสมบท ที่พัทธสีมาวัดสังข์ทอง อ.โกสุมพิสัย มีพระอาจารย์เจ้า อริยวงษา เจ้าอาวาสวัดสังข์ทอง เป็นพระอุปัชฌาย์ ต่อมาออกธุดงค์ตามรอยพระตถาคตไปจำพรรษาอยู่ตามป่าเขาในเขตพื้นที่ภาคอีสานหลายแห่ง และไปจำพรรษาศึกษาเล่าเรียนพระปริยัติธรรมและอักษรสมัย ไทยน้อย ไทยใหญ่ อักษรไทย อักษรขอม สามารถพูด อ่าน เขียนได้คล่องแคล่วจากสำนักวัดเลียบ จังหวัดอุบลฯ นอกจากนี้ ยังได้ศึกษาพระคัมภีร์และวิทยาคมจากสำนักพระอาจารย์โสภาวดี วัดฟ้าเหลื่อม อ.อาจสามารถ จ.ร้อยเอ็ด ได้ชื่อว่าเป็นผู้มีวิทยาคมที่เข้มขลังทางกันบ้านกันเมือง แคล้วคลาด คงกระพัน เมตตามหานิยม และปราบภูตผีปีศาจ ความเข้มขลังเป็นที่เลื่องลือมากในยุคนั้น เคยมีผู้ท้าขอลองวิชาหลายครั้ง ด้วยเห็นว่าเป็นพระหนุ่ม แต่กลับเจอดีจนต้องมาทำพิธีขอขมา ซึ่งท่านมีเมตตาไม่ถือสา วัตรปฏิบัติเสมอต้นเสมอปลายคือ หลังฉันภัตตาหารเพลแล้วจะเข้าบำเพ็ญเพียรภาวนาภายในอุโบสถ ต่อมาได้รับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดบ้านตำแย ช่วงนี้ชื่อเสียงของท่านเริ่มโด่งดัง เคียงคู่กับหลวงปู่ศรีธรรมศาสน์ วัดใต้โกสุม เนื่องเพราะท่านทั้งสองเป็นศิษย์สำนักวัดฟ้าเหลื่อม อ.อาจสามารถ จ.ร้อยเอ็ด รับทำหน้าที่เป็นครูสอนพระปริยัติธรรม พร้อมกับให้ทุนอุปถัมภ์การศึกษาแก่พระสงฆ์ที่เรียนดี และตั้งใจศึกษาเล่าเรียน และยังสอนอักขระโบราณให้กับผู้สนใจ มีศิษยานุศิษย์พระภิกษุหลายรูปที่สืบทอดจากท่าน ถึงแม้หลวงปู่ใบจะมีสุขภาพแข็งแรง ไม่เคยเจ็บป่วยไข้ แต่เมื่อล่วงสู่ปัจฉิมวัย ย่อมไม่อาจหลีกหนีกฎแห่งธรรมชาติ เกิด แก่ เจ็บ ตาย หลังตรากตรำรับใช้พระพุทธศาสนามาอย่างยาวนาน ท่านเริ่มมีอาการอาพาธ ต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลบ่อยครั้ง สุดท้ายหลวงปู่ใบได้ละสังขารอย่างสงบ ในปี พ.ศ.2499 สิริอายุ 97 ปี พรรษา 77 อริยะโลกที่ 6 ข่าวสดออนไลน์ |