[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

---

ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ มีนามเดิมว่า ตรึก จินตยานนท์  ท่านเกิดเมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2440 ตรงกับวันเสาร์ ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 3 ปีระกา เป็นวันมาฆบูชา

หลังจากจบการศึกษาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง  ท่านได้เข้ารับราชการในกรมมหาดเล็ก ต่อมาได้รับพระราชทานเลื่อนตำแหน่งหน้าที่การงานขึ้นมาเป็นเจ้ากรมห้องพระบรรทม มีบรรดาศักดิ์เป็น พระยานรรัตนราชมานิต และได้รับโปรดเกล้าฯ ให้เป็นองคมนตรีของรัชกาลที่ 6

ท่านรับราชการจนกระทั่งรัชกาลที่ 6 สวรรคต จึงได้อุปสมบทเพื่ออุทิศถวายพระราชกุศล เมื่อวันที่ 24 มีนาคม   พ.ศ. 2468 ที่วัดเทพศิรินทราวาส กรุงเทพมหานคร มีสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ เจริญ ญาณวโร เป็นพระอุปัชฌาย์  ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุมักกล่าวเสมอ ๆ ว่า สมเด็จฯ ท่านไม่ใช่พระธรรมดานะ สมเด็จฯ ท่านเป็นพระอริยบุคคลแล้ว

ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ เป็นผู้อดทน มีความเพียร การทำวัตรเช้า - เย็น ท่านทำโดยตลอดไม่เคยขาด มีงดอยู่วันเดียวคือวันที่ท่านอาพาธเพราะถูกงูกัด สมเด็จอุปัชฌาย์ได้บอกให้ท่านงดสักวัน ท่านก็งดวันนั้นหนึ่งวัน ตลอดเวลาสี่สิบกว่าปี ท่านงดทำวัตรเพียงวันเดียว

ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ผู้คนในกรุงเทพฯ ได้อพยพหนีภัยไปอยู่ต่างจังหวัดกันเป็นส่วนมาก ไม่เว้นแม้แต่พระสงฆ์ในวัดเทพศิรินทร์แต่ท่านธมฺม
วิตกฺโกภิกขุ ยังคงอยู่ที่กุฏิของท่านตลอดระยะเวลาสงคราม ครั้งหนึ่งท่านเห็นเครื่องบินมาบินวนอยู่หลายรอบ และทิ้งระเบิดลงมาระเบิดลูกแรกตกลงข้างโบสถ์ แต่ไม่ระเบิด ภายหลังได้ติดต่อเจ้าหน้าที่มาขุดเอาไป  ท่านบอกว่า พระเชียงแสนและพระประธานในโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ ถ้าลูกระเบิดที่ตกลงมานั้นระเบิดขึ้นมาโบสถ์ก็คงพังเสียหายมากส่วนระเบิดอีกสองลูกไปตกถูกตึกแม้นนฤมิตของโรงเรียนวัดเทพศิรินทร์และตึกที่ทำการของการรถไฟแห่งประเทศไทยพังพินาศ

ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ อยู่ในวัดเทพศิรินทราวาส ตลอดระยะเวลาสงครามโดยปลอดภัยเวลากลางคืนท่านก็ลงจำวัดในหีบศพ แล้วใช้จีวรคลุมหีบศพต่างมุ้ง ท่านบอกว่า หากพลาดพลั้งระเบิดตกลงมา เวลาคนมาเก็บศพก็ไม่ลำบาก

ในบั้นปลายชีวิต ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ อาพาธด้วยโรคมะเร็งที่ลำคอ แผลมะเร็งมีขนาดใหญ่มาก แต่ท่านก็มิได้แสดงความเจ็บปวดให้ญาติโยมเห็น ยังคงลงโบสถ์ ทำวัตรเช้าเย็น และสนทนากับญาติโยมเป็นปรกติ

การสวดมนต์ทำวัตรในโบสถ์เช้าเย็น ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ จะเป็นผู้นำสวดทุกวันทั้ง ๆ ที่ท่านเป็นแผลมะเร็งที่คอขนาดใหญ่มาก แต่เวลาสวดมนต์ เสียงสวดมนต์ของท่านจะดังมาก เป็นที่น่าอัศจรรย์

คุณหมอไพบูลย์ บุษปธำรง เป็นหมอคนเดียวที่ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุอนุญาตให้ชำระแผลมะเร็งให้ท่านตั้งแต่เริ่มแรกที่แผลแตก ประมาณกลางปี พ.ศ. 2513 หลังจากชำระแผลเสร็จแล้ว ท่านจะสวดให้พรแด่ทุก ๆ คนด้วย ชินบัญชรคาถา และ สัพพะสิทธิคาถา เพื่อเป็นสิริมงคล

เรื่องอาการอาพาธของท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ ทราบถึงพระกรรณสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ได้เสด็จพระราชดำเนินมาเยี่ยมอาการที่พระอุโบสถ วัดเทพศิรินทราวาส ถึงสองครั้งการเสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมอาการในครั้งที่สองเมื่อวันศุกร์ที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2513 ท่านธมฺมวิตกฺโกได้กราบบังคมทูลว่า อาตมาเห็นจะต้องขอลาแล้ว

หนึ่งสัปดาห์ก่อนท่านธมฺมวิตกฺโกมรณภาพ ท่านได้เสกก้อนกรวดศักดิ์สิทธิ์ เรียกว่า พระพ่อแม่ธรณีปฐวีธาตุ มีอานุภาพมาก

เช้าวันที่ท่านละสังขาร ท่านบอกกับหลานของท่านซึ่งไปส่งอาหารเป็นประจำว่าให้เอาอาหารกลับไปวันนี้ไม่ฉัน และให้ไปบอกพระด้วยว่าวันนี้ไม่ลงโบสถ์ทำวัตรสวดมนต์

การที่ท่านไม่ลงโบสถ์ทำวัตรสวดมนต์ นับว่าเป็นเรื่องใหญ่มาก เพราะท่านเคยพูดเสมอว่าหากอาตมาขาดทำวัตรเมื่อใด นั่นก็หมายความว่า อาตมาจะต้องมรณภาพแล้ว

ท่านธมฺมวิตกฺโก ได้ละสังขารไปเมื่อวันที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2514 สิริอายุได้ 74 ปี

หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน  ได้เคยพูดถึงท่านธมฺมวิตกฺโกว่า ท่านเป็นพระอรหันต์กลางกรุง และเป็นพระที่สันโดษมาก

---

http://thaprajan.blogspot.com (http://thaprajan.blogspot.com)

โหชอบมากครับ อยากได้ประวัติโดยละเอียดของเจ้าคุณนร

ไม่ทราบว่าพอจะมีไหมครับ

นับถือท่านมากเลย ส่วนมากจะได้อ่านแต่ประวัติสั้น ๆ ทั้งนั้นเลยผม