[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

สุขใจในธรรม => ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน => ข้อความที่เริ่มโดย: sometime ที่ 06 พฤษภาคม 2553 09:36:08



หัวข้อ: นิทานธรรม (ฉบับพิเศษ)
เริ่มหัวข้อโดย: sometime ที่ 06 พฤษภาคม 2553 09:36:08
(http://seesod.com/storage33/FeaJ5oZtPt1273114006/o.jpg)


http://www.fungdham.com/download/song/allhits/18.wma



ถ่ายภาพประกอบเนื้อหาโดยข้าพเจ้า(บางครั้ง)ภาพนี้เก็บอยู่ที่ ตากล้อง DOTCOM



..........................วัวดำยอดกตัญญู.....................



ที่เมืองพาราณสี แคว้นกาสี ในรัชกาลของพระเจ้าพรหมทัต มีวัวดำตัวหนึ่งถูกเจ้าของทอดทิ้ง ครั้งนั้น พระพุทธเจ้าของเราเกิดเป็นวัวดำ ส่วนพระอุบลวรรณาเถรีเกิดเป็นหญิงแก่ผู้รับเลี้ยงวัวดำ
วัวดำนั้นมีสีดำปลอดมาตั้งแต่กำเนิด พอโตเป็นวัวหนุ่มเจ้าของกลัวว่าจะไม่เป็นมงคล จึงจูงไปมอบให้แก่หญิงแก่คนหนึ่งช่วยเลี้ยงดู นางเลี้ยงดูเป็นอย่างดี เพราะเหตุที่นางรักวัวดำนั้นมากนั่นเอง คนเลยเรียกวัวดำนั้นว่า อัยยิกากาฬก แปลว่า เจ้าดำของคุณยาย
วัวดำนั้นยิ่งโตยิ่งมีสีดำเข้ม ออกไปหากินกับวัวของพวกชาวบ้านอยู่ทุกวัน และได้รับยกย่องจากพวกวัวด้วยกันให้เป็นจ่าฝูงนำพวกตนออกหากิน
อย่าแตกฝูงไปไกลนะพวกเราเดี๋ยวจะเป็นอันตราย” วัวดำจะบอกเพื่อนวัวด้วยกันอยู่เสมอ ๆ ก่อนออกหากิน ในป่าทึบนั้นมักจะมีสัตว์ป่าดุร้ายอย่างเสือและราชสีห์อาศัยอยู่ สัตว์พวกนี้จะคอยกัดกินพวกเราเป็นอาหาร ขอให้ระวังตัวไว้ด้วย
นอกจากมีความรักต่อบรรดาเพื่อนวัวด้วยกันแล้ว วัวดำยังมีความรักต่อบรรดาเด็กลูก ๆ ของชาวบ้านด้วย พวกเด็กเองก็รักวัวดำด้วยเช่นกัน เวลาที่วัวดำมาเดินเล่นอยู่ในหมู่บ้านพวกเด็กก็จะพากันมารุมล้อมและเล่นกับ วัวดำ บ้างก็จับเขาโหนบ้างก็จับหูดึง บ้างก็จับคอโหน บ้างก็จับหางดึง บ้างก็ขึ้นขี่หลัง วัวดำเองก็จะเล่นกับเด็กพวกนั้นอย่างสนุกสนาน เหมือนกับว่าเป็นคนหรือเป็นวัวด้วยกัน
วัวดำเป็นวัวยอด กตัญญู ยายที่เลี้ยงดูเขาเป็นคนยากจน เขาเห็นยายเป็นอยู่อย่างลำบากแล้วให้รู้สึกสงสาร และยิ่งเห็นยายรักเขาจริงเลี้ยงดูเป็นอย่างดี ก็ยิ่งคิดถึงพระคุณของยายมากยิ่งขึ้นและคิดหาทางตอบแทนอยู่ตลอดเวลา
แม่ของเรายากจน แต่ก็สู้อุตส่าห์เลี้ยงเรามาเหมือนลูก เราควรจะรับจ้างหารายได้มาช่วยเหลือแม่ ให้พ้นจากความยากจนให้ได้”
ตั้งแต่นั้นมา วัวดำออกหากินหรือเดินผ่านไปทางไหนก็คอยดูงานจ้างไปด้วย ซึ่งก็ได้บ้างไม่ได้บ้าง ถึงได้มาก็มีรายได้เพียงนิดหน่อย ยังไม่พอถึงขั้นจะช่วยให้หญิงแก่พ้นจากความยากจนไปได้วัวดำยังหางานจ้างไปเรื่อย ๆ แล้ววันหนึ่งก็ได้งานใหญ่ค่าจ้างแพง เพราะเกวียน ๕๐๐ เล่ม บรรทุกสินค้าเต็มมาติดหล่มอยู่ใกล้ๆ หมู่บ้าน หัวหน้ากองเกวียนซึ่งเป็นชายหนุ่มลูกเจ้าของกองเกวียน สั่งการให้บริวารพยายามหาทางเอาเกวียนขึ้นจากหล่มให้ได้


หัวข้อ: Re: นิทานธรรม (ฉบับพิเศษ)
เริ่มหัวข้อโดย: sometime ที่ 06 พฤษภาคม 2553 09:41:54
(http://seesod.com/storage33/FeaJ5oZtPt1273114006/o.jpg)



เอ้า...พวกเราช่วยกันหน่อยเขาสั่งการอย่างแข็งขันช่วยแล้วเจ้านาย แต่ว่าวัวของเราแรงไม่พอที่จะลากเกวียนขึ้นได้ พวกบริวารร้องบอก
หล่มมันลึกมาก อีกทั้งเกวียนก็หนักมีสินค้าอยู่เต็ม
แล้วจะทำอย่างไรกันดี หัวหน้ากองเกวียนถามอย่างท้อแท้
ถ่ายสินค้าลงก่อนบริวารคนหนึ่งเสนอ
เป็นความคิดที่ดีหัวหน้ากองเกวียนพยักหน้ารับ
แต่ว่ามันจะช้ากันใหญ่ เอาไว้เป็นวิธีสุดท้ายก็แล้วกัน ลองหาวิธีอื่นดูก่อน
พวกบริวารต่างช่วยกันคิดหาวิธีลากเกวียนขึ้นจากหล่มด้วยวิธีต่าง ๆ นับตั้งแต่ตัดกิ่งไม้ใส่ลงไปในหล่มและเปลี่ยนวัวลากเกวียน ผลก็คือเกวียนยังติดหล่มลึกอยู่เหมือนเดิม ตะวันเริ่มร้อนแรงขึ้นทุกขณะ ทุกคนเริ่มท้อแท้
ขณะนั้นเอง วัวดำกับบรรดาเพื่อนวัวเริ่มออกหากิน หัวหน้ากองเกวียนเห็นวัวดำแล้วเกิดความหวังขึ้นมาทันที วัวตัวนี้ร่างกายใหญ่โต ดูท่าจะแข็งแรงพอที่จะลากเกวียนขึ้นจากหล่มได้ เขาคิดพร้อมกับร้องถามพวกเด็กเลี้ยงวัว
เฮ้ย.........ไอ้หนู วัวตัวนี้ของใครวะ
ของยายในหมู่บ้าน พวกเด็กตอบถามทำไมล่ะน้า
เกวียนข้าทั้งหมดนี้ติดหล่มหัวหน้ากองเกวียนตอบ
อยากจะได้วัวแรงดีมาช่วยลาก ข้าเห็นวัวตัวนี้แข็งแรงดีเลยถามหาเจ้าของ เพื่อว่าจะจ้างมันมากช่วยลาก
เอาเลยนาย เอามันไปใช้ได้ ตอนนี้มันไม่มีเจ้าของหรอก”พวกเด็กร้องบอกหัวหน้ากองเกวียนด้วยความหวังดี
ฝ่ายวัวดำได้ยิน เรื่องที่หัวหน้ากองเกวียนกับพวกเด็กเลี้ยงวัวพูดกันตลอด และรู้สึกดีใจที่ได้ยินหัวหน้ากองเกวียนบอกว่าจ้าง
แม่จ๋า.....เขาคิดคราวนี้แม่คงไม่จนต่อไปอีกแล้วลูกจะได้ลากเกวียนตั้งห้าร้อยเล่ม ค่าจ้างครั้งนี้คงจะงามทีเดียว
หัวหน้ากองเกวียน ครั้นได้ยินพวกเด็กร้องบอกเช่นนั้นก็ดีใจ รีบเดินเอาเชือกมาสนตะพายวัวดำ แล้วจูงด้วยหมายจะให้มาลากเกวียน แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะวัวดำไม่ยอมขยับเท้าก้าวเลยแม้แต่น้อย
ถ้าไม่ได้ตกลงเรื่องค่าจ้างเราก็ไม่ไปวัวดำยืนคิดนิ่งอยู่ในใจ
หัวหน้ากองเกวียนทราบความต้องการของวัวดำเป็นอย่างดีจึงเข้าไปใกล้ ๆ แล้วบอกว่า
เจ้าวัวดำ ขอให้เจ้าช่วยข้าหน่อยเถอะ ช่วยลากเกวียน ๕๐๐ เล่มขึ้นจากหล่ม แล้วข้าจะให้ค่าจ้างเล่มละสองกหาปณะ รวมทั้งหมดก็หนึ่งพันกหาปณะ


หัวข้อ: Re: นิทานธรรม (ฉบับพิเศษ)
เริ่มหัวข้อโดย: sometime ที่ 06 พฤษภาคม 2553 09:48:18
(http://seesod.com/storage33/FeaJ5oZtPt1273114006/o.jpg)



วัวดำพอใจมากต่อราคา ที่หัวหน้ากองเกวียนเสนอ ดังนั้น เขาจึงตอบตกลงและเดินไปที่เกวียนเล่มแรกทันที พวกบริวารของนายกอง
เกวียนก็จับเทียมเกวียนเล่มแรกนั้น จากนั้นก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของวัวดำลาก แล้วชั่วเวลาอึดใจเดียววัวดำก็ลากเกวียนเล่มแรกนั้นขึ้นมา
จากหล่มได้สำเร็จ หัวหน้ากองเกวียนและบริวารต่างดีใจมาก
วัวดำลากเกวียนขึ้นหล่มได้ตามลำดับ แม้จะเหน็ดเหนื่อยบ้างแต่ก็ไม่อ่อนล้า เพราะมีความหวังอยู่ที่ค่าจ้าง ๑,๐๐๐ กหาปณะซึ่งตนเชื่อมั่นว่าจะ
สามารถช่วยให้แม่พ้นจากความยากจนได้ วัวดำลากเกวียนไปเรื่อย ๆ ท่ามกลางพวกพ่อค้าเกวียนที่มองดูด้วยความชื่นชม จนกระทั่งสามารถลาก
หัวหน้ากองเกวียนรีบ นับเงินแล้วห่อเป็นมัดไปคล้องคอวัวดำ แต่แทนที่วัวดำจะออกเดินทางไปบ้านหรือออกหากินต่อ เขากลับไปยืนขวางหน้าเกวียนของหัวหน้ากองเกวียนไว้ ทำให้ไม่สามารถออกเดินทางได้ เหตุที่วัว ดำไปยืนขวางทางเช่นนั้นก็เพราะรู้ว่าหัวหน้ากองเกวียนให้ค่าจ้างไม่ครบตาม ที่ตกลงไว้ตอนแรก คือตกลงไว้ ๑,๐๐๐ กหาปณะ แต่ให้จริงเพียงแค่ ๕๐๐ กหาปณะ ฝ่ายหัวหน้ากองเกวียนก็เข้าใจได้ดีถึงกิริยาอาการของวัวดำ จึงยอมให้เพิ่มอีก ๕๐๐ กหาปณะ รวมเป็น ๑,๐๐๐ กหาปณะได้หมดทั้ง ๕๐๐ เล่ม
ครั้นได้ค่าจ้างครบ แล้ว วัวดำก็หลีกทางให้เกวียนของนายกองเกวียนไปได้ แล้วตนเองก็รีบนำห่อกหาปณะ (ห่อเงิน) กับมาให้หญิงแก่ผู้เป็นเสมือนแม่ของตนที่กระท่อมในหมู่บ้าน หญิงแก่ดีใจมากที่ได้เห็นเงินจำนวนมาก แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกสงสารวัวดำที่มาทำงานหนักเพื่อตน
ยาย..เจ้าดำมันเก่งมาก มันรับจ้างลากเกวียนขึ้นจากหล่มตั้ง ๕๐๐ เล่มเกวียน พอได้เงินค่าจ้างมันก็รีบนำมาให้ยายเลยมันดีนะเจ้าดำนี่
หญิงแก่น้ำตาไหลพรากทันทีที่ได้ยินพวกเด็กเล่าเรื่องราวของวัวดำให้ฟัง นางเดินไปลูบหัววัวดำ ซึ่งบัดนี้นอนอยู่ใกล้ๆ เพราะความอ่อนเพลีย นางเอาน้ำอุ่นมาลูบตัวและทาน้ำมันให้เพื่อบรรเทาความปวดเมื่อย จากนั้นก็หาน้ำ - หญ้าที่มีรสอร่อยมาให้วัวดำกิน
วัวดำกับหญิงแก่อยู่ด้วยกันจนถึงวัน ตายอย่างมีความสุข เพราะเงิน ๑,๐๐๐ กหาปณะที่วัวดำหามาให้นั้นมากพอที่จะเลี้ยงดูกันไปได้ตลอดชีวิต
นิทานธรรมเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความกตัญญูเป็นคุณธรรมสำคัญที่ทำให้คนเข้มแข็งและอดทน เหมือนวัวดำมีความกตัญญูต่อหญิงแก่แล้วยอมทำงานหนักเพื่อตอบแทนพระคุณของนางฉะนั้น


....................................จบแค่นี้..................................


อ้างอิงจาก.............................http://www.dhammajak.net/ (http://www.dhammajak.net/)