[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

สุขใจในธรรม => ชาดก พระเจ้า 500 ชาติ => ข้อความที่เริ่มโดย: Kimleng ที่ 02 สิงหาคม 2563 20:35:50



หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๒๒ นามสิทธิชาดก : นายปาปกะ (นายบาป)
เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 02 สิงหาคม 2563 20:35:50

(http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg)
พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๒๒ นามสิทธิชาดก
นายปาปกะ (นายบาป)

          กาลครั้งหนึ่ง พระโพธิสัตว์ได้เกิดเป็นอาจารย์ทิศาปาโมกข์อยู่ในเมืองตักกสิลา มีศิษย์คนหนึ่งชื่อว่า ปาปกะ (นายบาป) เขาคิดว่าชื่อเขาไม่เป็นมงคลเอาซะเลย จึงไปหาอาจารย์เพื่อให้ตั้งชื่อใหม่ อาจารย์บอกให้เขาไปหาชื่อที่ตัวเองชอบแล้วจะทำพิธีเปลี่ยนชื่อใหม่ เขาออกเดินทางเพื่อไปหาชื่อใหม่ ถึงเมืองหนึ่งมีงานศพพอดี จึงถามถึงชื่อคนตาย ญาติๆ บอกเขาว่าคนตายชื่อว่า ชีวกะ (นายชีพ)
          เขาถามว่า “ขนาดชื่อนายชีพยังตายอีกหรือนี่”
          ญาติจึงบอกว่า “คนเราจะชื่ออะไรก็ตายทั้งนั้นแหละ ชื่อเขามีไว้สำหรับเรียกขานกันเท่านั้น”
          พอเขาเดินเข้าไปถึงในเมือง เจอนายทุนกำลังจับหญิงผู้หนึ่งมาทุบตี จึงถามถึงสาเหตุก็รู้ว่านางไม่ยอมจ่ายดอกเบี้ย ทำให้ต้องถูกลงโทษอย่างนี้ เขาถามว่านางชื่ออะไร พอรู้ว่านางชื่อ ธนปาลี (เฝ้าทรัพย์เขา)
          จึงถามว่า “ชื่อเฝ้าทรัพย์ยังไม่มีเงินจ่ายดอกเบี้ยอีกหรือ”
          พวกนายทุนตอบว่า “คนจะชื่ออะไร ก็มีหนี้สินทั้งนั้น ชื่อเป็นเพียงสิ่งที่ใช้เรียกขานกันเท่านั้น”
          พอฟังมาถึงตรงนี้แล้ว เขาเริ่มรู้สึกเฉยๆ กับเรื่องชื่อซะแล้ว เขาเลยเดินออกจากเมืองนี้ไป ระหว่างทางได้พบกับชายหลงทางคนหนึ่ง ก็ได้รู้ความจริงว่าเขาชื่อ ปันถกะ (ผู้ชำนาญทาง)
          จึงถามว่า “ขนาดเจ้าชื่อผู้ชำนาญทาง เจ้ายังหลงทางอีกหรือ”
          คนหลงทางตอบว่า “จะชื่ออะไรก็หลงทางกันได้ทั้งนั้นแหละ ชื่อก็เป็นเพียงสิ่งที่ใช้เรียกขานกันเท่านั้น”
          ในที่สุดเขารู้สึกวางเฉยได้ในเรื่องชื่อ แล้วเดินทางกลับไปหาอาจารย์เล่าเรื่องราวทุกอย่างให้อาจารย์ฟัง และบอกอาจารย์ว่าจะใช้ชื่อเดิม อาจารย์ฟังเขาเล่าแล้วก็กล่าวว่า “เพราะเห็นคนที่ชื่อเป็นตายไป นางเฝ้าทรัพย์กลับตกยาก และคนชื่อชำนาญทางกลับหลงทางในป่า นายบาปเลยกลับมา”

 
ธรรมนิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“ชื่อจะไพเราะ มีความหมายดีแค่ไหน ก็ไม่สู้กับที่เรามีความประพฤติดี”

พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
กมฺมุนา โหติ พฺราหฺมโณ
คนจะประเสริฐก็เพราะการทำความประพฤติ (๑๓/๗๐๗)

[(https://lh3.googleusercontent.com/proxy/5r0xeZUdbXe5crqO2nKrErUfP3MvRZhQsxYLXQdPXVCGWzterbReW5YuF6EtPOH8wMhNsCJ6jBo7RO_867ABsJ0hMfQFzuWB)
ขอขอบคุณภาพจากเว็บไซต์ ธรรมะไทยดอทคอม

คัดจาก : หนังสือ พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ / จัดพิมพ์เพื่อเผยแพร่พระพุทธศาสนาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดย สถาบันบันลือธรรม