[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

วิทยาศาสตร์ทางจิต เรื่องลี้ลับ => เรื่องแปลก - ประสบการณ์ทางจิต - เรื่องลึกลับ => ข้อความที่เริ่มโดย: Kimleng ที่ 09 มกราคม 2564 14:11:11



หัวข้อ: ตำราทายเสียงร้องตุ๊กแก ฉบับสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาปวเรศวริยาลงกรณ์
เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 09 มกราคม 2564 14:11:11

(https://www.wikihow.com/images/thumb/9/9e/Breed-Leopard-Geckos-Step-6.jpg/v4-728px-Breed-Leopard-Geckos-Step-6.jpg)
ขอขอบคุณเว็บไซต์ wikihow.com (ที่มาภาพ)

ตำราทายเสียงร้องตุ๊กแก  
ฉบับสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาปวเรศวริยาลงกรณ์


“๏ ไอ๊ย่าข้ารู้แต่ ทายสัตวทายมนุษไม่ถนัด ท่านไท้
ข้าบาทไม่สันถัด ลักษณจีนว่าดีชั่วได้ เพราะด้วยตุกแก ๚ะ
๏ ตุกแกร้องครบห้า เรือนใดคนอยู่ณะภายใน จักร้อน
ทุกทับคับแคบใจ ตรอบเซ่าเสียทรัพยหลบหนีส้อน ทาษแท้จำถึง ๚ะ
๏ ตุกแกร้องหกครั้ง ดังประสานคนอยู่จักพรากสฐาน เพราะหนี้
ร้านโรงทรัพยศฤงฆาร เขาแย่ง หมดเฉยเหลือแต่ตนเลี่ยงลี้ หลบทิ้งถิ่นไป ๚ะ
๏ ตุกแกร้องเจ็ดครั้ง ดังดีทุนทรัพยในเรือนมี หยิบใช้
ฝูงชนห่อนยายี ดูหมิ่น ทวงนาเปนศุขแสวงหาได้ ไม่ต้องยืมเขา ๚ะ
๏ ตุกแกนิมิตรร้อง แปดวารสมบัติทรัพยศฤงฆาร มากไซร้
เหลือกินเกบประกอบการ พานิช กรรมนา              เปนศุขหาเมียได้ ไม่ต้องหยิบยืม ๚ะ
๏ เก้าทีอุโฆศร้อง ดังสรรพเรือเปดบ่าวแจวหงับ ร่มกั้น
อยู่แพเพื่อนมารับ เชิญเจี๊ยะ แต๋นาซื้อจ่ายขายนั้นนั้น นั่งยิ้มกลิ่มเกษม ๚ะ
๏ ตุกแกแอบสถิตยส้อน ริมฝาเยนค่ำคลานออกมา สิบร้อง
เงินนอนบุตรภรรยา มีมาก มูลแฮเอกเขนกนอนสูบกล้อง ไขว่ห้างแขกหา ๚ะ
๏ สิบเอ็ดวาระร้อง คราวเดียวดังเพราะไม่รีดเรียว ครบถ้วน
เจ๊สัวใหญ่โตเทียว ใครห่อน เสมอนายศมากศักดิ์สูงล้วน เลิศแท้บุญเขา ๚ะ
๏ ผิร้องย่อนกว่าห้า จัญไรอุปัททวะโภยไภย จักต้อง
ทุกขโศกโรคภายใน มูลมาก มีนากายพิบัติขัดข้อง จักต้องไข้ตาย ๚ะ
๏ กร็อกกร็อกสั่นแรกนั้น หมีเอาเอาแต่เสียงเฉิดเขลา กึกก้อง
ตุกแกโทษโฉดเขลา เสียงแหบ เครือนาห่อนเสนาะเพราะต้อง ถูกถ้วน ดังประสงค์ ๚ะ
๏ อ็อดอ็อดครางคั่นนั้น ห่อนประสงค์เอาแต่ร้องตรงตรง จึ่งได้
ผิคั่นนับแต่คง ตอนแรก นั่นนาเปนตุกแกชั่วไซร้ แหบร้องอับปรี ๚ะ
๏ แก็แก็เบาแหบร้อง ในคอมันชั่วร้องสอพลอ อ่อยเอื้อน
เอาแต่ที่ดังพอ สมสับท์หลอนลีบบีบเสียงเยื้อน ชั่วร้ายอับปรี ๚ะ
๏ ตุกแกโทษอยู่บ้าน เรือนใดคนซึ่งอยู่ภายใน ที่นั้น
จักยักคับแคบใจ ตรอมทุกขเสียทรัพยหนึ่งชีพสั้น ถิ่นร้างโรงสูญ ๚ะ
ที่มา : เพจ เล่าเรื่อง วัดบวรฯ