[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

นั่งเล่นหลังสวน => สุขใจ ใต้เงาไม้ => ข้อความที่เริ่มโดย: 時々๛कभी कभी๛ ที่ 03 สิงหาคม 2554 20:18:52



หัวข้อ: ข้ามทะเลหลิงติง{เหวินเทียนเสียง}
เริ่มหัวข้อโดย: 時々๛कभी कभी๛ ที่ 03 สิงหาคม 2554 20:18:52
(http://image.ohozaa.com/i/260/EcELW.jpg) (http://image.ohozaa.com/view/i0bf)


มือที่เขียนบทกวี

ถูกพันธนาการด้วยโซ่เหล็ก

กวีกล้า เหวินเทียนเสียง

Hand for write loyal Poem

Iron Chain fetters by Khan of Mongol

Wen Tan Xiang the hero

(http://image.ohozaa.com/i/9ee/Do2Di.jpg) (http://image.ohozaa.com/view/i05v)

ผ่านความลำบาก รอบรู้คัมภีร์ ได้โอกาสก้าวหน้า

กรำศึกไม่หยุดหย่อนในสี่ปีนี้

แผ่นดินแตกสลายดังปุยฝ้ายต้องลม

ชะตาชีวิตลุ่ม ๆ ดอน ๆ ดุจแหนต้องฝน

ที่หาดหวงข่ง มีแต่ความหวาดกลัว

ที่ทะลหลิงติง ถอนใจอยู่เดียวดาย

แต่โบราณมา มนุษย์มีใครไม่ตายบ้าง

เพียงแต่ฝากหัวใจสัตย์ซื่อส่องสว่างพงศาวดาร


หัวข้อ: Re: ข้ามทะเลหลิงติง{เหวินเทียนเสียง}
เริ่มหัวข้อโดย: 時々๛कभी कभी๛ ที่ 03 สิงหาคม 2554 20:26:39
(http://image.ohozaa.com/i/9ee/Do2Di.jpg)


(http://image.ohozaa.com/i/0a9/rdbWt.jpg) (http://image.ohozaa.com/view/i19p)


ผู้แต่งบทกวีนี้คือ เหวินเทียนเสียง 文天祥 (ค.ศ.๑๒๓๖ - ๑๒๘๒) เป็นกวีและขุนนางในสมัยซ่งใต้ (ค.ศ.๑๑๒๗ - ๑๒๗๙) ได้รับการยกย่องในด้านความซื่อสัตย์และเป็นวีรบุรุษที่กรำศึกต่อสู้กับกองทัพมองโกล เหวินเทียนเสียงเป็นบุคคลหนึ่งในประวัติศาสตร์จีนที่ชาวจีนรู้จักดี เรื่องราวของเขาได้รับการบอกเล่าสืบต่อกันมา เหวินเทีียนเสียงเป็นชาวหลูหลิง ปัจจุบันคือ เมืองจี๋อาน มณฑลเจียงซี ใน ค.ศ.๑๒๕๖ (อายุ ๒o ปี) สอบได้จิ้นซื่อเป็นที่ ๑ จึงได้เป็นจอหงวน รับราชการเป็นขุนนาง



ในค.ศ.๑๒๗๕ กองทัพมองโกลข้ามแม่น้ำแยงซีรุกลงมาทางใต้ (ราชวงศ์ซ่งใต้ตั้งมั่นอยู่ทางภาคใต้ ส่วนทางภาคเหนือถูฏพวกชนเผ่าหนี่ว์เจินและชนเผ่ามองโกลเข้าครอบครองตามลำดับ) เหวินเทียนเสียงได้ระดมกำลังตั้งรับมองโกลที่มณฑลเจียงซี สามารถปกป้องเมืองหลินอาน (ปัจจุบันคือเมืองหังโจว) ไว้ได้ ปีถัดมา (ค.ศ.๑๒๗๖) ได้รับพระราชโองการให้ไปเจรจาสงบศึกกับศัตรู ฝ่ายมองโกลพยายามข่มเหง แต่งเหวินเทียนเสียงไม่ยอมจึงถูกจับ แต่หลบหนีได้ที่เมืองเจิ้นเจียง แล้วนั่งเรือลงมาทางใต้ที่มณฑลฮกเกี้ยน ระดมกำลังต่อสู้กับมองโกลอีก ในการศึกที่อู่ปัวหล่ิง มณฑลกวางตุ้ง (ปัจจุบันคือ อำเภอไห่เฟิง เมืองซั่นเหวย มณฑลกวางตุ้ง) เมื่อค.ศ.๑๒๗๘ รบแพ้ถูกจับเป็นเชลย ต่อมาถูกส่งตัวไปคุมขังที่ปักกิ่ง ๓ ปี ระหว่างถูกคุมขัง ฝ่ายมองโกลพยายามเสนอผลประโยชน์ต่าง ๆ และให้เข้ารับราชการด้วยแต่ไม่ยอม ในที่สุดถูกฆ่าตายใน ค.ศ.๑๒๘๒.......................

(http://image.ohozaa.com/i/260/EcELW.jpg)



หัวข้อ: Re: ข้ามทะเลหลิงติง{เหวินเทียนเสียง}
เริ่มหัวข้อโดย: 時々๛कभी कभी๛ ที่ 03 สิงหาคม 2554 20:29:06
(http://image.ohozaa.com/i/9ee/Do2Di.jpg)

(http://image.ohozaa.com/i/0a9/rdbWt.jpg) (http://image.ohozaa.com/view/i19p)


เกร็ดประวัติของการแต่งบทกวี ข้ามทะเลหลิงติง มีความว่า ในวันที่ ๒o เดือน ๑๒ ค.ศ.๑๒๗๘ เหวินเทียนเสียงรบแพ้ที่อู่ปัวหลิ่ง ถูกจับเป็นเชลย ปีถัดมา (ค.ศ.๑๒๗๙) วันที่ ๑๓ เดือนอ้าย ถูกคุมตัวขึ้นเหนือเพื่อไปปักกิ่ง ผ่านภูเขาหยาซาน อยู่บนเกาะกลางทะเลในอำเภอซินฮุ่ย นอกเมืองกว่างโจว ขณะนั้นแม่ทัพฝ่ายจีนชื่อ จังซื่อเจี๋ย เชิญพระจักรพรรดิืตี้ปิ่งไปประทับอยู่ที่นั่น (หยาซาน) ทหารมองโกลจะไปโจมตีจับจักรพรรดิ เอาเหวินเทียนเสียงไปด้วย และจังหวงฟั่น แม่ทัพมองโกลขอให้ช่วยเขียนจดหมายไปชักชวนจังซื่อเจี๋ยให้ยอมจำนน แต่เหวินเทียนเสียงปฏิเสธ กล่าวว่า เมื่อเราไม่สามารถช่วยพ่อแม่ได้ แล้วเราจะไปสอนให้คนอื่นทรยศต่อพ่อแม่ ทำได้อย่างไร และเขียนกวีชื่อ ข้ามทะเลหลิงติง ให้จังหงฟั่น แม่ทัพมองโกล ผู้ซึ่งอ่านแล้วชมว่

ส่วนศัพท์ในบทกลอนนั้น บาทแรก{รอบรู้คัมภีร์}หมายถึง..........ได้ร่ำเรียนคัมภีร์ขงจื้อจนมีความรู้ดี

{ได้โอกาสก้าวหน้า}หมายถึง............จักรพรรดิได้ให้ตำแหน่งเป็นขุนนาง

บาทที่ ๕ กวีเล่นคำว่า หวงข่งทาน และหวงข่ง หวงข่งทาน หรือหาดทรายหวงข่งอยู่กลางแม่นำ้กังเจียง ในอำเภอวั่นอาน มณฑลเจียงซี เดิมชื่อว่า หวงกงทาน ต่อมาอ่านเพี้ยนไปเป็นหวงข่งทาง เป็นหาดที่อันตราย น้ำเชี่ยว และมีหินโสโครก จึงเป็นหาดที่อันตรายที่สุดใน ๑๘ หาดของแม่นำ้กังเจียง สมัยที่เหวินเทียนเสียงต่อสู้กับกองทัพมองโกล เคยผ่านหวงข่งทาน ส่วนคำว่า หวงข่ง นั้น แปลว่า หวาดกลัว หวั่นวิตก

บทที่ ๘ คำว่าตานซิน แปลตามศัพท์ว่า หัวใจสีแดง ใช้ในความหมายถึง หัวใจที่ซื่อสัตย์ ภักดี ส่วนคำศัพท์ {ฮั่นชิน} นั้นในสมัยโบราณไม่มีกระดาษ จึงจารหนังสือไว้ในแผ่นไม้ไผ่ แล้วร้อยเชือกไว้เป็นชุด ก่อนจารต้องทำฮั่นชิง คือ การนำไม้ไผ่ไปรมควันให้ออกเหงื่อ ทำให้นำ้ระเหยออกมา การจารจะง่ายขึ้น และยังป้องกันไม่ให้ตัวมอดปลวกกิน ต่อมาภายหลังคำว่า {ฮั่นชิง} มีความหมายว่า เป็นหนังสือประวัติศาสตร์แผ่นไม้ไผ่ที่ผ่านกรรมวิธีต่าง ๆ จนจารได้เรียกว่า {ฮั่นชิง}

กลอนบทที่ ๗ และ ๘ เป็นบทที่เด่นและได้รับความนิยมมาก ชาวจีนท่องจำกันมาจนถึงทุกวันนี้

ข้อมูลจากหนังสือ​ หยกใสร่ายคำบทพระราชนิพนธ์แปลในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี

(http://image.ohozaa.com/i/260/EcELW.jpg)



โปรดติดตามตอนต่อไปเร็ว ๆ นี้



http://www.archive.org/download/pray_music/PMs640006.MP3

Credit By..............http://poerlife.fx.gs (http://poerlife.fx.gs)