หัวข้อ: ชี้ทางบรรเทาทุกข์ และชี้สุขเกษมสานต์ เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 17 พฤษภาคม 2564 20:06:22 (http://www.sookjaipic.com/images_upload/77704737707972_5.jpg) ภาพ : พระพุทธชินราช วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร จังหวัดพิษณุโลก
หัวข้อ: Re: ชี้ทางบรรเทาทุกข์ และชี้สุขเกษมสานต์ เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 18 พฤษภาคม 2564 18:40:25 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/30433570924732_13_Copy_.jpg) ภาพจาก : วัดมเหยงคณ์ อ.พระนครศรีอยุธยา จ.พระนครศรีอยุธยา ดับสิ้นสูญแล้วดวงประทีปแก้ว แต่แสงสว่างอันโชติช่วงยังคงส่องสว่างไสว จากประทีปดวงอื่นๆ ซึ่งจุดต่อๆ กันมาไม่รู้สิ้นสุด .... ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ธรรมเหล่านี้พึงเชื่อด้วยศรัทธา ด้วยความชอบใจของตน ด้วยการได้ฟังต่อๆ กันมากระนั้นหรือ .... ธรรมเหล่านี้พึงทราบได้ด้วยการเห็นด้วยปัญญามิใช่หรือ...“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย นี้เป็นทางให้ภิกษุได้อาศัยประกาศ ความรู้อันยิ่งโดยไม่ต้องอาศัยศรัทธา โดยไม่ต้องอาศัยความชอบใจของตน โดยไม่ต้องอาศัยการฟังต่อๆ กันมา หัวข้อ: Re: ชี้ทางบรรเทาทุกข์ และชี้สุขเกษมสานต์ เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 27 ธันวาคม 2564 14:12:20 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/66502904767791_10610901_690605007661616_69340.jpg) ดูกรวิสาขา
หัวข้อ: Re: ชี้ทางบรรเทาทุกข์ และชี้สุขเกษมสานต์ เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 21 กุมภาพันธ์ 2565 16:00:51 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/37848134711384_1005783_501418203278273_248618.jpg) พุทธภาษิตบทหนึ่งกล่าวไว้แปลความว่า “ภูเขาหินแท่งทึบ ไม่สั่นสะเทือนเพราะลมฉันใด บัณฑิตย่อมไม่หวั่นไหวในนินทาและสรรเสริญ ฉันนั้น” พระพุทธองค์ทรงเปรียบบัณฑิตดังภูเขาหินแท่งทึบ เหตุด้วยบัณฑิตไม่หวั่นไหวเพราะนินทาและสรรเสริญ นั่นคือทรงแสดงว่าบัณฑิตมีคุณลักษณะของภูเขา คือ มีความหนักแน่น ความแข็งแกร่ง ความผนึกติดกับพื้นฐานใหญ่มั่นคง คือ ความดี ความมีสติปัญญา “บัณฑิต” ในพระพุทธศาสนา หมายถึงคนดีมีปัญญา ผู้เป็นคนดี มีปัญญาเพียงพอย่อมรู้ธรรม ย่อมเชื่อมั่นในกรรม ย่อมไม่หวั่นไหว เมื่อมีผู้เจรจาส่งเสริมเพื่อให้สูงขึ้นย่อมรู้ว่า “กรรม” คือ “การกระทำ” ความประพฤติปฏิบัติของตนเองเท่านั้นที่จะเหยียบย่ำตนให้ต่ำลงได้ หรือส่งเสริมตนให้สูงขึ้นได้ ผู้ใดอื่นหาทำได้ไม่ นินทาก็ตาม สรรเสริญก็ตาม ไม่อาจทำได้ ทั้งเพื่อให้คนต่ำลงหรือสูงขึ้น สำหรับบัณฑิต นินทาและสรรเสริญจึงย่อมทำให้เกิดเมตตาในผู้นินทา และกตัญญูรู้น้ำใจผู้สรรเสริญเพียงเท่านั้น มิได้ทำให้หวั่นไหวแต่อย่างใด สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณสังวร 500 |