[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

พระอรหันต์รูปหนึ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้ไม้หน้ากุฏิของท่าน มีชาวบ้านคนหนึ่งเป็นโรคประสาทไปยืนด่าท่านด้วยความโกรธอย่างดุเดือด
เขาพยายามใช้ถ้อยคำที่คัดสรรแล้วว่า แสบที่สุด เผ็ดที่สุด แรงที่สุด เจ็บปวดที่สุด มึงเลวอย่างนั้น เลวอย่างนี้สุดที่จะยกมาประณามด่าหลาย
ชั่วโมง
จนเหนื่อยหอบและเสียงชักจะแหบเครือลง ค่อย ๆ อ่อนกำลังลงตามลำดับซีโครงขยายออก ยุป ๆ ป่อง ๆ อย่างน่าสงสารดวงตาที่เขียวถมึง
ตึงเคร่งเครียดค่อย ๆซีดโรยหลังจากเต้นแร้งเต้นกามาหลายชั่วโมงส่วนท่านพระอรหันต์ก็นิ่งสงบเย็นเฉยราวกับก้อนหินที่ไม่สะเทือนด้วยแรง
ของลมพัด
(ลมเท่านั้นที่หวั่นไหว)ก้อนหินไม่หวั่นไหว ท่านค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนถามเสียงดังกังวานว่า แกด่าใครว่ะ ชาวบ้านคนนั้นชี้มือเต้นเหย็งร้องว่าก็
ด่ามึงน่ะซี พระอรหันต์ผุ้รู้จักเรื่องสมมุติ มึง ๆ กู ๆ ดีท่านจึงชี้ไปที่ยังคนด่าว่า อ๋อ.....ที่แท้ก็ด่ามึงนั่นเอง มึงนี่เลวจริง ๆ น่ะ กูดีฝ่ายเดียวเมื่อ
ได้ยินเช่นนั้น
ชายที่มาด่าก็(งง)เป็นไก่ตาแตกราวกับยักษ์ที่ขว้างจักรกรตใส่หนูน้อยผู้วิเศษ หนูน้อยผู้วิเศษทำกงจักรให้เป็นขนมที่ีแสนอร่อยแล้วย้อน
จักรนั้นมาไล่เฉือนเจ้าของคืน






พระนักกัมมัฏฐานรูปหนึ่ง ปฏิบัติมานานหนักหนาก็ไม่บรรลุความว่างสักทีบวชมา 20 กว่าพรรษาปฏิบัติเคร่งครัดสำรวมอย่างยิ่ง
ก็ไม่บรรลุ แต่ก็พยายามอยู่อย่างไม่ลดละ ในเช้าวันหนึ่งขณะออกบิณฑบาตรไปตามทางเกวียนในหมู่บ้านเผอิญมีหญิงกลางคนสองนางกำลัง
ทะเลาะ
วิาทกันนางหนึ่งยืนเท้าสะเอวอยู่กับพื้นโกรธจนตัวสั่นเทิ้มเพราะทุกข์มันบีบคั้นใจอย่างแรงแกร้องว่า นี่แหละ.....มึงไม่รู้จักกู ! ฮึ !
มึงรู้จักกูหรือยัง พระองค์นั้นก็ได้บรรลุถึงความว่างขณะเดินบิณฑบาตร...........................................

แง่คิดก็ได้

แถมฮาตอนพระแกลุกขึ้นมาพูด

๕๕๕๕๕