[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

ในชีวิตประจำวันก็จะเห็นได้ว่า กุศลธรรม เป็นสภาพธรรมที่ดีงามควรที่จะอบรมเจริญให้มีมากขึ้น แต่ถึงอย่างนั้นก็ตามมีความเข้าใจ
แต่ว่าเพราะเหตุใด ในชีวิตประจำวันนั้น อกุศลธรรม จึงเกิดมากและเกิดบ่อยกว่า กุศลธรรมเพราะสะสมอกุศลมามากเพราะความเป็น ปุถุชนผู้หนาด้วยกิเลส ซึ่งได้สะสมมาเนิ่นนานจนนับไม่ได้เมื่อมีความเข้าใจว่า อกุศลธรรม มีมากจึงมีการเห็นโทษของอกุศลธรรมมีการศึกษาพระธรรมเพื่อที่จะขัดเกลาอกุศลธรรม เพื่อการละอกุศลธรรมลองพิจารณาตัวเอง เมื่อได้ศึกษาพระธรรมแล้วจะค่อย ๆ เห็นว่าขณะจิตที่เป็นไปในแต่ละวันนั้นเป็นไปด้วย โลภะ โทสะ โมหะตลอดเวลาที่จิตไม่เป็นไปในการให้ทานรักษาศีล ไม่มีการอบรมเจริญปัญญามีการฟังธรรมบ้างสนทนาธรรมบ้าง เป็นต้นจิตจะเป็นอกุศลโดยส่วนใหญ่กุศลธรรมทั้งหลายจะเป็นเพื่อนสนิทหรือเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดก็ต้องเป็นกุศลที่ประกอบด้วยปัญญาคือกุศลที่ประกอบด้วยความเข้าใจถูก หรือความเห็นถูกท่านจึงแสดงธรรมที่เป็นเกาะธรรมที่เป็นที่พึ่งที่แท้จริงซึ่งก็คือกุศลที่ประกอบด้วยปัญญาหรือกุศลขั้นการอบรมเจริญสติปัฏฐานคือการระลึก รู้ลักษณะของสภาพธรรม ตามปกติ ตามความเป็นจริงในชีวิตประจำวัน เพื่อค่อย ๆ สะสมความเข้าใจ ปัญญาจนกว่าจะเป็นปัจจัย ที่มีกำลังทำให้สามารถที่จะละคลายกิเลสได้ ตามลำดับกุศลที่ประกอบด้วยปัญญา มีคุณมากเพราะกุศลมีหลายขั้นขั้นที่เป็นไปในทานศีลนั้นประกอบด้วยปัญญา คือ ความเห็นถูกก็ได้แต่กุศลธรรมที่ประกอบด้วยความเข้าใจถูก คือ ค่อย ๆ เข้าใจสภาพธรรมและมีการอบรมเจริญให้มากขึ้น จนเห็นโทษของอกุศลธรรม
และรู้ลักษณะของสภาพธรรมตามความเป็นจริง ที่กำลังปรากฏ ในขณะนี้มีการสนทนากันว่าทำไมจึงต้องรู้ว่า เป็นรูปธรรม เป็นนามธรรม เป็นสภาพธรรม แต่ละอย่าง ๆ เพราะเหตุว่า ปกติที่เราเรียนเรื่องขันธ์ทั้ง 5 แต่เราไม่รู้จักแม้สักขันธ์เดียวและขันธ์ทั้ง 5 นี้ ถ้าประชุมรวมกันแล้วก็ มีความเห็นผิดและยึด
ถือเป็นเราทั้งหมดเลยแต่การอบรมเจริญปัญญา คือ ค่อย ๆ ศึกษาให้เกิดความเข้าใจว่าขณะนี้มีลักษณะของสภาพธรรมกำลังปรากฏเป็นรูปขันธ์ และนามขันธ์ใดปรากฏความเป็นนามขันธ์หนึ่ง นามขันธ์ใดมีลักษณะของจิตบ้างลักษณะของอกุศลธรรม ซึ่งเป็นกิเลส คือ เจตสิก ซึ่งเป็นสังขารขันธ์บ้าง
แม้แต่ กุศล ที่กล่าวถึงนี้ก็หมายถึงเจตนาเจตสิกที่เป็นไปในกุศลธรรมและอกุศล ก็เป็นสังขารขันธ์ อกุศลเจตสิกเพราะว่า สังขารขันธ์ เป็นสภาพธรรมที่ปรุงแต่งจิตปัญญา ความเข้าใจถูก - เห็นถูก ก็เป็นสังขารขันธ์ซึ่งปรุงแต่งจิต ให้มีการสะสม และเป็นไปในทิศทางที่ถูกต้องซึ่งท่านอุปมา เหมือนผู้จะที่เดินทางไกล เพื่อจะออกจากสังสารวัฏฏ์ออกจากภพภูมิออกจากการเกิดดับในภพภูมิต่าง ๆ ก็ต้องมีการสะสมเสบียงเสบียงก็คือ กุศลธรรมทั้งหลาย

และการที่จะเป็นเสบียงหรือเป็นปัจจัย เป็นเพื่อนสนิทเป็นมิตรที่คอยอุปถัมภ์ที่จะให้ผลข้างหน้า คือ การเกิดในสุคติภูมิ แล้วยังสะสมเป็นปัจจัยให้มีการได้ฟังพระธรรมต่อไปอีก เพื่อที่จะได้อบรมเจริญกุศลธรรมจนกว่าจะถึงการดับกิเลสได้เป็นสมุจเฉท พระอรหันต์ และออกจากสังสารวัฏฏ์ได้
ซึ่งหมายถึง การเดินทางที่ยาวนานมากเพราะฉะนั้นประโยชน์ก็คือค่อย ๆ สะสมกุศลธรรมซึ่งเป็นประโยชน์ทั้งในภพปัจจุบัน คือ ให้ผลอุปถัมภ์ในภพปัจจุบันแล้วยังให้ผลอุปถัมภ์ ในภพที่เกิดในสุคติภูมิและยังให้ผลเป็นประโยชน์ส่วนใหญ่ ซึ่งเป็น ปรมัตถประโยชน์คือการดับกิเลสได้ ตามลำดับจนกระทั่งถึงพระนิพพานในที่สุดซึ่งต้องเป็น กุศลธรรมที่ประกอบด้วยปัญญาคือกุศลธรรม ที่เป็นไปในความเข้าใจถูกกุศล ก็ต้องตามลำดับด้วยเพราะเหตุว่า เพียงขั้นทานกุศลแล้วไม่มีปัญญาทานกุศล จะสามารถเจริญขึ้นจนกระทั่งดับกิเลสได้ไหม ?เพราะฉะนั้นก็ต้องเป็น กุศลที่เจริญขึ้นจนถึงขั้นที่สามารถรู้แจ้งอริยสัจจธรรมซึ่งต้องประกอบด้วยความดีประการต่าง ๆ นั่นเองเพียงแค่วันนี้ดีหรือยังดีอะไรบ้าง ?เป็นบารมีหรือเปล่าประกอบด้วยปัญญาหรือเปล่า
มีความเห็นที่ถูกต้องหรือเปล่า.?เพราะว่าถ้าเป็นแต่เพียงความดีที่ไม่ประกอบด้วยปัญญา
ความดีที่กระทำนั้นก็ไม่สามารถเจริญขึ้นจนกระทั่งดับกิเลสที่ไม่ดีได้ถึงแม้ว่าบางขณะเป็นโอกาสที่จะได้กระทำความดีกุศลกรรม
แต่ก็มีหลาย ๆ ขณะที่เป็นโอกาสของ อกุศลกรรมเพราะฉะนั้นถ้าพูดสั้น ๆ ว่าบารมีคือ ความดีที่ถึงพร้อม ที่จะเป็นปัจจัยทำให้รู้แจ้งอริยสัจจธรรม
และดับกิเลสได้ เป็นสมุจเฉท.ก็คงจะเข้าใจได้แต่ต้องเป็นไปตามปกติในชีวิตประจำวันด้วย