[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

สุขใจในธรรม => ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน => ข้อความที่เริ่มโดย: sometime ที่ 22 มิถุนายน 2553 11:30:49



หัวข้อ: ว่าด้วยการทำที่เหลือวิสัย
เริ่มหัวข้อโดย: sometime ที่ 22 มิถุนายน 2553 11:30:49
(http://lh3.ggpht.com/_AYFPNs1xf64/TAot-BLUbdI/AAAAAAAABBQ/1fUG9nAOYqo/PF1200111.jpg)

http://www.fungdham.com/download/song/allhits/18.wma


(:LOVE:)๖.การันทิยชาดก (:LOVE:)



[๗๒๗]ท่านผู้เดียวรีบร้อน ยกเอาก้อนหินใหญ่

กลิ้งลงไปในซอกเขาในป่า ดูก่อนการันทิยะ

จะเป็นประโยชน์อะไรแก่ท่านด้วยการทิ้ง

ก้อนหินลงในซอกเขานี้เล่าหนอ.

[๗๒๘]ข้าพเจ้าเกลี่ยหินก้อนเล็ก  ก้อนใหญ่ลง

จักกระทำแผ่นดินใหญ่นี้ซึ่งมีมหาสมุทรสี่เป็น

ขอบเขตให้ราบเรียบเพียงดังฝ่ามือเพราะ

ฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงได้ทิ้งหินลงในซอกเขา.

[๗๒๙]ดูก่อนการันทิยะ เราสำคัญว่า มนุษย์

คนเดียวย่อมไม่สามารถจะทำแผ่นดินให้ราบ

เรียบดังฝ่ามือได้ ท่านพยายามจะทำซอกเขา

นี้ให้เต็มขึ้นท่านก็จักละชีวโลกนี้ไปเสีย

เปล่าเป็นแน่

[๗๓๐]ข้าแต่ท่านพราหมณ์

หากว่ามนุษย์คนเดียวไม่สามารถจะทำแผ่นดินใหญ่นี้ให้

ราบเรียบได้ฉันใด  ท่านก็จักนำมนุษย์เหล่านี้

ผู้มีทิฏฐิต่าง ๆ กันมาไม่ได้ ฉันนั้นเหมือนกัน.

[๗๓๑]ดูก่อนการันทิยะ ท่านได้บอกความจริง

โดยย่อแก่เรา ข้อนี้เป็นอย่างนั้นแผ่นดินนี้

มนุษย์ไม่สามารถจะทำให้ราบเรียบได้ฉันใด

เราก็ไม่อาจจะทำให้มนุษย์ทั้งหลาย มาอยู่ใน

อำนาจของเราได้ฉันนั้น.............................................................




............................จบการันทิยชาดกที่ ๖.........................






หัวข้อ: Re: ว่าด้วยการทำที่เหลือวิสัย
เริ่มหัวข้อโดย: sometime ที่ 22 มิถุนายน 2553 11:43:18
(http://lh3.ggpht.com/_AYFPNs1xf64/TAot-BLUbdI/AAAAAAAABBQ/1fUG9nAOYqo/PF1200111.jpg)



......................อรรถกถาการันทิยชาดกที่ ๖.............................


พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ. พระวิหารเชตวันทรงปรารภ

พระธรรมเสนาบดีจึงตรัสพระธรรมเทศนานี้มีคำเริ่มต้นว่า เอโก อรญฺเ ดังนี้...............................

ได้ยินว่าพระเถระให้ศีลแก่คนทุศีลทั้งหลายมีพรานเนื้อและ

คนจับปลาเป็นต้นที่ผ่าน ๆ มา ซึ่งท่านได้พบได้เห็นเท่านั้นว่าท่าน

ทั้งหลายจงถือศีลท่านทั้งหลายจงถือศีลชนเหล่านั้นมีความเคารพ

ในพระเถระไม่อาจขัดขืนถ้อยคำของพระเถระนั้นจึงพากันรับศีล

ก็แหละครั้นรับแล้วก็ไม่รักษาคงกระทำการงานของตน ๆ อยู่อย่างเดิม

พระเถระเรียกสัทธิวิหาริกทั้งหลายของตนมาแล้วกล่าวว่าอาวุโสทั้ง

หลายคนเหล่านี้รับศีลในสำนักของเราก็แหละครั้นรับแล้วก็ไม่รักษา

สัทธิวิหาริกทั้งหลายกล่าวว่าท่านขอรับ ท่านให้ศีลโดยความไม่พอใจ



หัวข้อ: Re: ว่าด้วยการทำที่เหลือวิสัย
เริ่มหัวข้อโดย: sometime ที่ 22 มิถุนายน 2553 11:50:46
(http://lh3.ggpht.com/_AYFPNs1xf64/TAot-BLUbdI/AAAAAAAABBQ/1fUG9nAOYqo/PF1200111.jpg)




พระสุตตันตปิฎกขุททกนิกายชาดก เล่ม ๓ ภาค ๔ - หน้าที่ 752



ของชนเหล่านั้นพวกเขาไม่อาจขัดขืนถ้อยคำของท่านจึงรับเอาตั้งแต่

นี้ไปขอท่านอย่าได้ให้ศีลแก่ชนทั้งหลายเห็นปานนี้พระเถระไม่

พอใจต่อถ้อยคำของสัทธิวิหาริกภิกษุทั้งหลายได้สดับเรื่องราว

นั้นแล้วก็สนทนากันขึ้นในโรงธรรมสภาว่าอาวุโสทั้งหลายได้ยินว่า

พระสารีบุตรให้ศีลแก่คนที่ท่านได้ประสบพบเห็นเท่านั้นพระศาสดา

เสด็จมาแล้วตรัสถามว่าดูก่อนภิกษุทั้งหลายบัดนี้พวกเธอนั่งสนทนา

กันเรื่องอะไรหนอเมื่อภิกษุทั้งหลายกราบทูลให้ทรงทราบว่าเรื่อง

ชื่อนี้พระเจ้าข้าจึงตรัสว่าดูก่อนภิกษุทั้งหลายมิใช่ในบัดนี้เท่านั้น

แม้ในกาลก่อนพระสารีบุตรนี้ก็ให้ศีลแก่คนที่ตนได้ประสบพบเห็น

ซึ่งไม่ขอศีลเลยแล้วทรงนำเอาเรื่องในอดีตมาสาธกดังต่อไปนี้.

ในอดีตกาล เมื่อพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติอยู่ในนคร

พาราณสีพระโพธิสัตว์บังเกิดในสกุลพราหมณ์เจริญวัยแล้วได้เป็น

อันเตวาสิกผู้ใหญ่ของอาจารย์ทิศาปาโมกข์ในเมืองตักกศิลาชื่อว่า

การันทิยะครั้งนั้นอาจารย์นั้นให้ศีลแก่คนที่ได้ประสบพบเห็นมีชาว

ประมงเป็นต้นผู้ไม่ขอศีลเลยว่า ท่านทั้งหลายจงรับศีลท่านทั้งหลาย

จงรับศีลดังนี้ชนเหล่านั้นแม้รับเอาแล้วก็ไม่รักษาอาจารย์จึงบอก

ความนั้นแก่อันเตวาสิกทั้งหลายอันเตวาสิกทั้งหลายจึงพากันกล่าวว่า

ท่านผู้เจริญท่านให้ศีลโดยความไม่ชอบใจของชนเหล่านั้นเพราะ

ฉะนั้นพวกเขาจึงพากันทำลายเสียจำเดิมแต่บัดนี้ไปท่านพึงให้

เฉพาะแก่คนที่ขอเท่านั้นอย่าให้แก่คนที่ไม่ขออาจารย์นั้นได้เป็น

ผู้วิปฏิสารเดือดร้อนใจแม้เมื่อเป็นอย่างนั้นก็ยังคงให้ศีลแก่พวกคน

ที่ตนได้ประสบพบเห็นอยู่นั่นแหละอยู่มาวันหนึ่งมนุษย์ทั้งหลาย

มาจากบ้านแห่งหนึ่งเชิญอาจารย์ไปเพื่อการสวดของพราหมณ์.

อาจารย์ นั้นเรียกการันทิยมาณพมาแล้วกล่าวว่าดูก่อนพ่อฉันจะไม่

ไปเธอจงพามาณพ ๕๐๐ นี้ไปในที่สวดนั้นรับการสวดแล้วจง

นำเอาส่วนที่เขาให้เรามาดังนี้แล้วจึงส่งไปการันทิยมาณพนั้นไป




หัวข้อ: Re: ว่าด้วยการทำที่เหลือวิสัย
เริ่มหัวข้อโดย: sometime ที่ 22 มิถุนายน 2553 11:55:57
(http://lh3.ggpht.com/_AYFPNs1xf64/TAot-BLUbdI/AAAAAAAABBQ/1fUG9nAOYqo/PF1200111.jpg)



แล้วกลับมาในระหว่างทางเห็นซอกเขาแห่งหนึ่งจึงคิดว่าอาจารย์

ของพวกเราให้ศีลแก่คนที่ได้ประสบพบเห็นซึ่งไม่ขอศีลเลยจำเดิม

แต่บัดนี้ไปเราจะทำอาจารย์นั้นได้ให้ศีลเฉพาะแก่พวกคนที่ขอเท่านั้น

เมื่อพวกมาณพนั้นกำลังนั่งสบายอยู่เขาจึงลุกขึ้นไปยกศิลาก้อนใหญ่

โยนลงไปในซอกเขาโยนซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่นั่นแหละลำดับนั้น

มาณพเหล่านั้นจึงลุกขึ้นพูดกะการันทิยมาณพนั้นว่าอาจารย์ท่านทำ

อะไรการันทิยมาณพนั้นไม่กล่าวคำอะไร ๆ มาณพเหล่านั้นจึงรีบไป

บอกอาจารย์ อาจารย์มาแล้วเมื่อจะเจรจากับการันทิยมาณพนั้น

จึงกล่าวคาถาที่ ๑ ว่า.......................................................

ท่านผู้เดียวรีบร้อนยกก้อนหินใหญ่

กลิ้งลงไปในซอกเขาในป่าดูก่อนการันทิยะ

จะประโยชน์อะไรแก่ท่านด้วยการทิ้งก้อน

หินลงในซอกเขาเล่านี้หนอ.

บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า โกนุ ตวยิธตฺโถ ความว่า

ประโยชน์อะไรหนอด้วยการที่ท่านทิ้งศิลาลงในซอกเขานี้.

การันทิยมาณพนั้นได้ฟังคำของอาจารย์นั้นแล้วประสงค์จะ

ท้วงอาจารย์จึงกล่าวคาถาที่ ๒ ว่า

ข้าพเจ้าเกลี่ยหินก้อนเล็กก้อนใหญ่ลง

จักกระทำแผ่นดินใหญ่นี้ซึ่งมีมหาสมุทรสี่

เป็นขอบเขตให้ราบเรียบเพียงดังฝ่ามือ

เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึงได้ทิ้งหินลงในซอกเขา



หัวข้อ: Re: ว่าด้วยการทำที่เหลือวิสัย
เริ่มหัวข้อโดย: sometime ที่ 22 มิถุนายน 2553 12:05:43
(http://lh3.ggpht.com/_AYFPNs1xf64/TAot-BLUbdI/AAAAAAAABBQ/1fUG9nAOYqo/PF1200111.jpg)



บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า อห หิมํ ความว่า ก็ข้าพเจ้า

เกลี่ยหินก้อนเล็กก้อนใหญ่ลงจักกระทำแผ่นดินใหญ่นี้ให้ราบ

เรียบบทว่าสาครเสวิตนฺตได้แก่ อันสาครทะเลใหญ่บรรจบแล้ว

มีมหาสมุทรทั้งสี่เป็นที่สุดบทว่ายถาปิ ปาณิ ความว่า เราจัก

กระทำให้ราบเสมอดังฝ่ามือบทว่า วิกีริย แปลว่า เกลี่ยแล้ว บทว่า

สานู นิ จ ปพฺพตานิ ได้แก่ ภูเขาดินและภูเขาหิน.

พราหมณ์ได้ฟังดังนั้นจึงกล่าวคาถาที่ ๓ ว่า......................................................

ดูก่อนการันทิยะเราสำคัญว่า มนุษย์

คนเดียวย่อมไม่สามารถจะทำแผ่นดินให้ราบ

เรียบดังฝ่ามือได้ท่านพยายามจะทำซอกเขา

นี้ให้เต็มขึ้นท่านก็จักละชีวโลกนี้ไปเสียเปล่าเป็นแน่

บรรดาบทเหล่านั้นด้วยบทว่า(กรณายเมยเมโก)นี้ท่านแสดง

ว่าคนผู้เดียวไม่อาจกระทำได้ คือไม่สามารถจะกระทำได้บทว่า

มญฺามิมญฺเว ทรึ ชิคึส ความว่าเราย่อมสำคัญว่าแผ่นดิน

จงยกไว้ก่อนเถิดซอกเขานี้เท่านั้น ท่านพยายามเพื่อต้องการจะทำให้

เต็มขึ้นเที่ยวแสวงหาหินทั้งหลายมาคิดค้นหาอุบายอยู่นั่นแลจะ

ละคือจักละชีวโลกนี้ไปอธิบายว่าจักตายเสียเปล่า.

มาณพได้ฟังดังนั้นจึงกล่าวคาถาที่ ๔ ว่า............................................

ข้าแต่ท่านพราหมณ์หากว่ามนุษย์คน

เดียวไม่สามารถจะทำแผ่นดินใหญ่นี้ให้ราบ

เรียบได้ ฉันใดท่านก็จักนำมนุษย์เหล่านี้ผู้มี

ทิฏฐิต่าง ๆ กันมาไม่ได้ฉันนั้นเหมือนกัน.

คำที่เป็นคาถานั้นมีความว่าถ้ามนุษย์คนเดียวนี้ไม่อาจ คือ.......................................

ไม่สามารถทำแผ่นดิน คือ ปฐพีใหญ่นี้ให้ราบเรียบ ฉันใดท่านก็จัก

นำมนุษย์ทุศีลผู้มีทิฏฐิต่างกันมาไม่ได้ฉันนั้นเหมือนกัน คือท่านกล่าว

กะมนุษย์เหล่านั้นว่าพวกท่านจงรับศีลจักนำมาสู่อำนาจของตนไม่ได้

ฉันนั้นด้วยว่าคนที่เป็นบัณฑิตเท่านั้นย่อมติเตียนปาณาติบาตว่า

เป็นอกุศลส่วนคนพาลไม่เชื่อสังสาระเป็นผู้มีความสำคัญในข้อ

นั้นว่าเป็นกุศลท่านจักนำคนเหล่านั้นมาได้อย่างไรเพราะฉะนั้น

ท่านอย่าให้ศีลแก่คนที่ได้ประสบพบเห็นจงให้แก่คนที่ขอเท่านั้น



หัวข้อ: Re: ว่าด้วยการทำที่เหลือวิสัย
เริ่มหัวข้อโดย: sometime ที่ 22 มิถุนายน 2553 12:12:54
(http://lh3.ggpht.com/_AYFPNs1xf64/TAot-BLUbdI/AAAAAAAABBQ/1fUG9nAOYqo/PF1200111.jpg)



อาจารย์ได้ฟังดังนั้นคิดว่าการันทิยะพูดถูกต้องบัดนี้เรา

จักไม่กระทำอย่างนั้นครั้นรู้ว่าตนผิดแล้วจึงกล่าวคาถาที่ ๕ ว่า..................................................

ดูก่อนการันทิยะท่านได้บอกความ  

จริงโดยย่อแก่เราข้อนี้เป็นอย่างนั้นจริง

แผ่นดินนั้นมนุษย์ไม่สามารถจะทำให้ราบ

เรียบได้ฉันใดเราก็ไม่อาจทำมนุษย์ทั้งหลาย

ให้มาอยู่ในอำนาจของเราได้ฉันนั้น

บรรดาบทเหล่านั้นบทว่า สมาย ตัดเป็น สม อย

อาจารย์ได้ทำความชมเชยมาณพอย่างนี้ฝ่ายมาณพนั้นท้วง

อาจารย์นั้นแล้วตนเองก็นำท่านไปยังเรือน

พระศาสดาครั้นทรงนำพระธรรมเทศนานี้มาแสดงแล้วจึงทรง

ประชุมชาดกว่าพราหมณ์ในครั้งนั้นได้เป็น พระสารีบุตร ส่วน

การันทิยบัณฑิตในครั้งนั้นได้เป็นเราตถาคตฉะนี้แล



...............................จบอรรถกถาการันทิยชาดกที่ ๖............................


http://forums.212cafe.com/boxser/ (http://forums.212cafe.com/boxser/)