พิมพ์หน้านี้ - เทคนิคถอนใจจากความเหงา

[ โดย อ.มดเอ็กซ์ บอร์ดเก่า ]

เทคนิคถอนใจจากความเหงา

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/237/23237/blog_entry1/blog/2008-10-04/comment/328619_images/30_1223134171.gif)

ความเหงาเป็น "ความคิด" ของใจเราเอง ที่คิดว่า "เหงา"

ใจเรา บางครั้งเป็นเพื่อนกิน คอยชวนกลุ่มความทรงจำเก่าๆ

ที่ทำให้เราทุกข์

มาปาร์ตี้กันโดยพร้อมเพรียง ยิ่งทำให้เราเหงาจน "บ้า" ได้ง่ายๆ

(http://img180.imageshack.us/img180/6829/1011rza0.jpg)

แต่คนที่ใจมีสิ่งยึด คือ ทุ่นทางธรรม จะไม่เหงาเลย

เพราะเค้าจะทำงาน "กำหนดสติ" อยู่ตลอดเวลา

เป็นงานที่ไม่เคยว่าง และให้ความสุขใจ

"อุ่นใจ" กับการดำเนินชีวิตอยู่ในเส้นทางบุญ

(http://deco-00.slide.com/r/1/56/dl/tIbBK76J0D_z4ll2-5K-eB829yehL-zb/item)

คนในสังคมปัจจุบันมักเป็น โรคเหงา

เพราะขาดเป้าหมายในชีวิตที่ชัดเจน

เอาใจไปยึดกับคน สิ่งของ สถานภาพ

เช่น แฟน หรือความรักแบบหนุ่มสาว

ดูจากเพลง 90% ของสังคมไทย

จะเป็นตัวบิวท์ ความเหงาได้เป็นอย่างดี

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/739/4739/images/happy/lonely3.jpg)

การถอนใจจากความเหงาได้ดีที่สุด

คือ เติมเต็มตัวเองด้วยตัวเอง

ไม่ยึดติดอะไรนอกจากความดี มีหลักการที่ถูกต้อง

ใช้ธรรมะเป็นที่พึ่ง และทำหน้าที่ของตนให้สมบูรณ์

พร้อมกับพยายามเป็น ผู้ให้ มากกว่าที่จะเป็น ผู้รับ

ถ้าทำได้อย่างนี้

รับรองว่า ความเหงา ลาหายกลับบ้านไปแบบไม่มาทำงานอีกเลย

(http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:8u8qKfW1niayRM:http://www.freewallpaperthai.com/images/11610-%E0%B8%A4%E0%B8%94%E0%B8%B9%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%AB%E0%B8%87%E0%B8%B2.jpg)

ที่มา: หนังสือกล่องบุญ

Credit by :http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=modlek&month=10-2008&date=30&group=7&gblog=3 (http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=modlek&month=10-2008&date=30&group=7&gblog=3)

Pics by : Google

ขอบพระคุณที่มาทั้งหมดมากมายค่ะ

เหงา
โดย ศาสตราจารย์นายแพทย์เชวง เดชะไกศยะ

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/622/7622/images/home/alone-IX.jpg)

ความเหงาเป็นอย่างไร

คงไม่ต้องบอกกระมังทุกท่านคงรู้ดีแล้ว เด็กหนุ่มสาวก็เหงา คนชราก็เหงา บางครั้งเหงาจนตาย สุนัขเหงาจนตายไม่ยอมกินข้าว เพราะเจ้าของจากไป ความเหงาจึงฆ่าคนได้อย่างไม่น่าสงสัย ฆ่าอย่างเลือดเย็นที่สุด เพราะค่อย ๆ ฆ่าใจของคนไปวันละเล็กละน้อย เหมือนต้นไม้ขาดน้ำค่อย ๆ เฉาแล้วก็ตายไป บางครั้งก็ทรมานเสียสิ้นดี

(http://blog.hunsa.com/user/jenna2008/upload/252/01aawo_24022551114438.jpg)

เมื่อเหงาแล้วความเบื่อความกลุ้ม เซ็งก็ตามมามีความรู้สึกซึมเศร้า ท้อแท้ สิ้นหวัง เมื่อใจเสียรูปกายก็เสียตามไปด้วย โรคทางกายสารพัดโรค โรคประสาท โรคจิตประสาทก็จะตามมาอย่างแน่นอน ต้องพาตัวเองไปหาจิตแพทย์แล้วก็ได้ยามา หมอก็บอกว่าให้ปรับเปลี่ยนอารมณ์เสียบ้าง เปลี่ยนงาน เปลี่ยนอารมณ์ เมื่อยาหมดก็ไปรับยามากินใหม่ บางครั้งโรคก็เพิ่มขึ้น อาการของโรคก็เพิ่มขึ้น มีอาการซึมเศร้าอาจมีอาการคลุ้มคลั่งสลับฉากกันไป และกลับเป็นคนที่น่าสะพรึงกลัวกลายเป็นโรคจิตที่ถาวรมากขึ้น พ้นภาวะวิสัยที่คลินิกของแพทย์จะทำการรักษาได้ต้องเข้าไปอยู่ รพ.โรคจิต การรักษาก็ยุ่งยากซับซ้อนมากขึ้นต้องดูแลและเพิ่มภาระระมัดระวังรักษามากขึ้นไปอีก

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/920/3920/images/win.jpg)

คนเดียวต้องเป็นภาระเพิ่มทุกข์ให้แก่คนอื่นอีกหลายคน เพราะขาดการดูแลรักษาต้นเหตุตั้งแต่แรกว่า เหตุ เพราะความหลงความรู้จักตัวเองเป็นเหตุให้เกิดความต้องการความปรารถนาสูงขึ้นในจิตใจ ต้องการให้ผู้อื่นมาต้องการตัวเรามากขึ้น มารักเรานั่นเองสรุปก็คือต้องการความรักจากบุคคลที่ตัวเองต้องการให้มารัก เมื่อต้องสูญเสียความรัก ความรู้ ความสามารถที่ตัวเคยมีอยู่นั้นหมดไปและไม่มีสิ่งใหม่ ๆ มาทดแทน

(http://seven.shackspace.com/lonely_winter_leaf.jpg)

การสูญเสียแห่งความรักทั้งหลายดังกล่าวนั่นเองจึงเป็นโรคขาดรัก กลุ่มอาการของความเหงา เบื่อ กลุ้ม ท้อแท้ ซึมเศร้าจึงตามมา เพราะความต้องการให้เขามารักตัวเป็นเหตุที่ซ่อนเร้นอยู่ในจิตใจ แต่ตัวเองไม่รู้เพราะความหลง (โมหะ) ปิดบังจิตใจอยู่จึงเป็นเหตุให้ความต้องการ ความปรารถนาอย่างนี้เกิดขึ้น จึงขาดรักและมีอาการต่าง ๆ ดังกล่าวเกิดขึ้น

(http://www.elefun-desktops.com/sys_data/img/products/ss_Sea_Sunset.jpg)

ถ้าเราไม่ต้องการให้คนอื่นมารักเราแล้ว เราคงไม่ขาดรักเป็นแน่ ดังนั้นการที่เราต้องการให้ผู้อื่นมารักเรา เอาใจเรา ตามใจเรา จึงเป็นเหตุที่สำคัญ คือตัวตัณหานั่นเอง ซึ่งรู้ได้ยากเพราะถูกปกคลุมปิดบังไว้ด้วยโมหะคือ ความหลง ถ้าไม่ได้คำสอนขององค์พระบรมศาสดาแล้วก็ไม่มีใครที่จะรู้ได้และละทำลายให้เบาบางลงและหมดไปได้ในที่สุด

(http://www.bidaine.com/images/lonely-tree.jpg)

ดังนั้นความต้องการให้เขามารักจึงเป็นต้นเหตุให้เกิดความเหงา เบื่อ กลุ้ม ซึมเศร้า หงอยเหงา คนเราจึงต้องแสวงหาอารมณ์ใหม่ ๆ มาทดแทนอารมณ์เก่าอยู่เสมอ จึงควรทำความเข้าใจและความรู้สึกด้วยการถามใจตัวของเราเองอยู่เสมอว่า เราต้องการให้ผู้อื่นมารักเรามาสนใจเราใช่ไหม หัดถามตัวเองบ่อย ๆ เข้า สติปัญญาจะเกิดขึ้น ความต้องการความพอใจจะลดลง ความหงุดหงิด ความวิตกกังวลตลอดจนความเหงาก็จะลดน้อยลงและหมดไปได้ในที่สุด

(http://www.boloji.com/poetry/4001-4500/4442.jpg)

ในทางโลกแก้ความเหงา ความซึมเศร้าด้วยการออกกำลังให้พอควร เหมาะสมกับอายุ เช่น เดินเร็ว ๆ วันละ ๒๐ – ๓๐ นาทีหรืออ่านหนังสือที่ชอบและให้เป็นประโยชน์ในด้านการศึกษาเพื่อชีวิตฟังดนตรีและการขับร้อง เป็นต้น ให้พอเหมาะพอดีแต่ไม่ต้องยึดติดกับเสียงเพลงนั้น ๆ พอใจก็ให้รู้ว่าพอใจ ถ้าอยากจะฟังต่อไปเรื่อย ๆ ก็ให้รู้ว่ากำลังอยากกำลังต้องการมากขึ้นคือมีสติคอยกำกับอยู่เสมอก็จะเป็นการช่วยผ่อนคลายความเครียด ความฟุ้งซ่าน วิตกกังวล ความเหงา เบื่อให้น้อยลงไปได้อย่างแน่นอน

(http://i190.photobucket.com/albums/z187/rocknrollpsychic/COMMENTS%20DATA%20FILE/ocean_calming_1.jpg)

ในทางธรรมต้องพยายามขวนขวายหาอารมณ์ให้กุศลจิตเกิดขึ้นด้วยการนึกถึงบุญกุศลที่ได้ทำไปแล้ว นึกถึงความดีที่ได้เคยทำและควรจะต้องทำต่อไปให้ดียิ่งขึ้นอีก ความไม่ดีที่เคยทำมาก็จะลดน้อยลงไปเอง พยายามหาอารมณ์ของบุญยกิริยาวัตถุ (ทาน ศีล ภาวนา) มาเป็นอารมณ์ คือนึกคิดและทำลงไปเพื่อให้จิตเป็นกุศลและมีกำลังอานุภาพยิ่งขึ้น แล้วจิตใจที่มีคุณลักษณะที่ดีมีพลังก็จะเกิดขึ้นสม่ำเสมอ ด้วยการนึกคิดและกระทำแต่ความดี (กุศลกรรม) เป็นการยกจิตและปรุงแต่งจิตของเราเองด้วยสติปัญญาจะทำให้จิตมีคุณภาพสูงขึ้น มีสติปัญญาแหลมคมขึ้นเรื่อย ๆ

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/505/13505/images/tia/lonely4.jpg)

เราจะรู้ได้เองว่าเดี๋ยวนี้เราไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว เคยเปราะบางเหลือเกินเมื่อรับกระทบแม้เพียงเสียง บางครั้งอาจทนไม่ได้แต่เดี๋ยวนี้สบายมากเพราะมีความแข็งแกร่งขึ้น และแกล้วกล้าในการทำความดี ความกลัว ความโกรธ เกลียดก็น้อยลงจนเห็นได้ชัดเจน

เราเคยเพ่งโทษติเตียนผู้อื่นอยู่เสมอก็น้อยลง จะเพ่งเล็งแต่ประโยชน์ มิใช่ประโยชน์ควรมิควรในเรื่องราวต่าง ๆ ตลอดจนบุคคลที่เกี่ยวข้องอยู่ด้วยมีสติสัมปชัญญะอันควรแก่งานและสติปัญญานี้จะเกิดขึ้นในจิต คอยดูแลจิตไม่ให้ตกไปอยู่ในความเร่าร้อนหม่นไหม้ หรือความเหงา ความฟุ้งซ่าน วิตกกังวลได้

(http://www.painaima.com/resources/webboard/wb0508/wb0508_t22_r763.jpg)

ความทุกข์ก็จะคลายออกความเบากายสบายใจจะปรากฏขึ้น มีชีวิตชีวาแจ่มใส นี่คือคุณค่าของชีวิตที่ยากจะพบ แล้วความเหงาจะมาฆ่าเราได้อย่างไร คงไม่ได้แน่นอน

ฝึกจิตปรับความคิดเสียตั้งแต่เดี๋ยวนี้ ทำเดี๋ยวนี้อย่าปล่อยเวลาให้เสียไป แล้วก็ให้มันแล้วไปไม่ต้องคิดถึงอดีตที่ไม่ดี ลืมเสียเถิดอภัยให้กับเขาเสียเถิด และทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านไปไม่ต้องอาลัยอาวรณ์ เขาไม่ทิ้งเรา ๆ ก็ต้องทิ้งเขาไปวันยังค่ำ ทิ้งร่างที่ไร้วิญญาณไว้ให้แก่กันต้องช่วยเผาร่างให้เสียอีก เขาไม่เผาเรา ๆ ก็ต้องเผาร่างของเขาเพราะเป็นหน้าที่ และความอาลัยอาวรณ์ที่เราจะต้องรับก็ยอมรับเสีย เข้าใจเสียให้ดีตั้งแต่บัดนี้ แล้วชีวิตจะเป็นสุขขึ้น แจ่มใส สบายกายสบายใจขึ้น

(http://www.snr.ac.th/elearning/kamtorn/pictures/tense.jpg)

ชีวิตเราจะยืนยาวต่อไปอีกเพียงไม่กี่วันหรอก ที่เราจะได้เห็นโลกที่สดใสสวยงาม เพราะพรุ่งนี้ก็ไม่แน่ว่าเราจะมีชีวิตอยู่หรือไม่ ดังนั้นความสำคัญของชีวิตจึงมิได้อยู่ที่เวลาของชีวิตที่ยืนยาวออกไป แต่อยู่ตรงที่ว่าเราควรจะทำอย่างไรกับชีวิตที่ยืนยาวออกไปนั้นให้มีชีวิตชีวาต่างหาก นี่คือคุณค่าของชีวิตที่แท้จริง

ที่มา : http://www.raksa-dhamma.com/topic_1.php (http://www.raksa-dhamma.com/topic_1.php)

ที่มาภาพ : Google

สุขใจในธรรม => ไขปัญหาโลก ธรรม และความรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: หมีงงในพงหญ้า ที่ 24 มิถุนายน 2553 22:47:55