[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

สุขใจในธรรม => ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน => ข้อความที่เริ่มโดย: sometime ที่ 07 กรกฎาคม 2553 19:19:09



หัวข้อ: เด็กชายกับใบโพธิ์ ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: sometime ที่ 07 กรกฎาคม 2553 19:19:09
(http://commondatastorage.googleapis.com/static.panoramio.com/photos/original/37626155.jpg)

http://www.fungdham.com/download/song/allhits/27.mp3


กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้มีหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งตั้งอยู่ในแอ่งกระทะท่ามกลางขุนเขาใหญ่ล้อมรอบ ทำให้การติดต่อกับสังคมภายนอกเป็นไปด้วยความยากลำบาก หากจะเดินทางไปยังหมู่บ้านอื่นหรือไปติดต่อราชการในเมืองก็ต้องเดินเท้าผ่าน ป่าข้ามเขาเป็นวันๆ หรือแม้แต่การพาคนป่วยไปหาหมอที่โรงพยาบาลอำเภอก็ต้องใช้เวลาเดินข้ามเขานานถึงสามสี่วัน ชาวบ้านจึงอยู่อาศัยกันแบบพึ่งพาตนเอง โดยไม่ปรารถนาสิ่งใดๆ จากสังคมภายนอก เมื่อเจ็บป่วยก็อาศัยสมุนไพรในป่าเขาบรรเทารักษา อีกทั้งทางการก็เห็นว่าเป็นเพียงหมู่บ้านเล็ก ๆ ไม่มีปัญหาอะไรที่ต้องสนใจ จึงปล่อยให้ชาวบ้านอยู่อาศัยกันเอง แล้วไม่นานสังคมภายนอกก็ลืมหมู่บ้านที่ไม่เคยมีชื่อแห่งนี้ไป
แม้หมู่บ้านจะถูกตัดขาดจากโลกภายนอก แต่ชาวบ้านก็สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข เนื่องจากความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติ ดิน ป่า และน้ำ ที่หมู่บ้านแห่งนี้มีลำธารเล็ก ๆ ไหลลงมาจากยอดเขาตลอดปีราวกับว่าจะไม่มีวันหมด สายน้ำไหลลัดเลี้ยวไปตามบ้าน ไร่นา สวนผลไม้ คล้ายมีใครมาจัดระบบชลประทานขนาดเล็ก ๆ ไว้ให้ผลผลิตต่าง ๆ ทั้งข้าวและพืชผักผลไม้จึงได้ผลดี ชาวบ้านมีกินกันตลอดปี หมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้จึงไม่เคยแห้งแล้งกันดารอย่างที่อื่น ๆ  ที่บนยอด เขาซึ่งเป็นป่าเขียวครึ้มเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ มีต้นโพธิ์ต้นหนึ่งรูปทรงสวยงามราวกับพานพุ่มบูชาพระ ลำต้นตั้งตรง เปลือกสะอาดสะอ้านสีขาวนวลไร้ร่องรอยมดและแมลง ใบสีเขียวสดอวบอิ่มผิดจากต้นโพธิ์ทั่วไป ทำให้ต้นโพธิ์ต้นนี้ดูโดดเด่นกว่าต้นไม้อื่นๆ ในป่า แต่น่าแปลกที่ไม่เคยมีใครเห็นใบโพธิร่วงลงบนพื้นดินเลย เข้าใจกันว่าโพธิ์ต้นนี้ไม่เคยผลัดใบ นอกจากนั้นที่โคนต้นโพธิ์ยังปรากฏเป็นตาน้ำผุดขึ้นมาจากใต้ดิน เป็นน้ำใสสะอาดที่ไหลรินออกมาจากพื้นดินและกลายเป็นต้นน้ำของลำธาร
ก้องเป็นเด็กชายวัย 11 ขวบ อาศัยอยู่กับพ่อแม่ซึ่งมีอาชีพเกษตรกรรม ทำนา ทำไร่ ปลูกผัก เลี้ยงปลา ก้องยังไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือเพราะในหมู่บ้านไม่มีโรงเรียน ในแต่ละวันก้องจะสนุกอยู่กับการผจญภัยและเรียนรู้ชีวิตชนบท แต่สิ่งที่ก้องชอบที่สุดคือการเข้าป่าขึ้นเขากับพ่อ แม้จะยังเด็กแต่ก้องก็เก่งและแกร่งกล้า จึงทำอะไรหลายอย่างได้มากกว่าเด็กคนอื่น ก้องมีความสุขกับการใชวิตแบบนี้ แต่อีกไม่นานพ่ออาจจะส่งก้องไปเรียนที่อำเภอ ก้องไม่อยากไปจากหมู่บ้านที่คุ้นเคย



หัวข้อ: Re: เด็กชายกับใบโพธิ์ ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: sometime ที่ 07 กรกฎาคม 2553 19:21:24
(http://commondatastorage.googleapis.com/static.panoramio.com/photos/original/37626155.jpg)



ในวันว่างจากงานนางานสวนพ่อและเพื่อน ๆ ก็จะชวนกันขึ้นเขาไปหาของป่าหรือสมุนไพร พ่อหาของป่าเก่งกว่าใครๆ เพราะรู้เรื่องป่าและความเป็นไปของป่าเป็นอย่างดี พ่อมักจะพาก้องไปด้วยเพราะอยากให้ก้องได้ฝึกการผจญภัย รู้จักป่าเขาและเรียนรู้การเอาตัวรอดในป่า ที่สำคัญก็คือพ่ออยากให้ก้องรู้จักพืชพรรณต่างๆ ในป่า ทั้งที่กินได้ กินไม่ได้ และที่สามารถนำมาใช้เป็นยาสมุนไพร เพราะสิ่งเหล่านี้จะเป็นประโยชน์ต่อก้องเมื่อเขาเติบโตขึ้นส่วนแม่ของก้องนอกจากจะช่วยพ่อทำสวนทำไร่แล้ว แม่ก็ยังมีหน้าที่ดูแลเรื่องอาหารการกินและความสะอาดเรียบร้อยของบ้าน แม่ไม่อยากให้ก้องไปเรียนในเมืองเพราะเป็นห่วง ถ้าคิดถึงอยากจะไปหาหรืออยากจะส่งข้าวของให้ก็คงลำบากด้วยหนทางเข้าเมือง นั้นยากลำบากเหลือเกิน แต่แม่ก็ไม่ได้คัดค้านอะไร ตอนนี้แม่กำลังอุ้มท้องลูกคนใหม่อยู่ น้องของก้องกำลังจะเกิดในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ ก้องจะได้มีเพื่อนเสียที
เมื่อสองวันที่แล้วฝนตก เห็ดน่าจะกำลังงอก พ่อและเพื่อน ๆ จึงนัดกันขึ้นเขาเพื่อไปหาเห็ดกันแต่เช้า และจะได้หาสมุนไหรมาต้มให้แม่กินบำรุงร่างกายด้วย การเข้าป่าขึ้นเขาคราวนี้พ่อนัดเพื่อน ๆ ไปจนถึงยอดเขาที่มีต้นโพธิ์ใหญ่ และจะพักกินข้าวกลางวันกันที่โคนต้นโพธิ์ พ่อพาก้องไปด้วยเพื่อเรียนรู้บทเรียนใหม่ๆ ในป่าเช่นเคย ก้องเดินตามพ่อไปติดๆ เพราะป่ารกต้องให้ผู้ใหญ่เดินนำเปิดทางให้ ส่วนคนอื่นๆ นัดกันแล้วว่าจะไปรวมกันที่บนยอดเขา แต่ละคนจึงมีอิสระที่จะแวะเก็บเห็ดหรือของป่าอื่น ๆ ตามสบาย
ก้องอยู่ระหว่างการเรียนรู้ พ่อสอนว่าเมื่อหลงป่าหากถูกทิ้งห่างจนไม่ได้ยินเสียงย่ำใบไม้ให้ใช้วิธีผิวปาก หากผิวปากหนึ่งทีนั่นหมายถึงถามว่าคนอื่น ๆ
อยู่ที่ไหนหากใครได้ยินก็จะตอบด้วยการผิวปากสองที ถ้าผิวถามแล้วไม่มีใครผิวตอบแสดงว่าหลงกันไกลแล้ว คราวนี้ต้องใช้วิธีหักกิ่งไม้ทำสัญลักษณ์ไว้ข้างทาง เผื่อใครเดินมาเห็นหรือเพื่อให้รู้ว่าเคยเดินมาทางนี้แล้วจะได้ไม่เดินวกวน การผิวปากยังใช้เมื่อเห็นสัตว์ป่าอีกด้วย
วันนี้เป็นครั้งแรกที่ก้อง จะได้ขึ้นไปถึงยอดเขา ซึ่งต้องใช้เวลาเดินหลายชั่วโมง พ่อกับก้องมาถึงต้นโพธิ์ก่อนใคร ก้องยื่นตื่นตะลึงกับความใหญ่โตของต้นโพธิ์ อากาศใต้ต้นโพธิ์ช่างบริสุทธิ์เหลือเกิน ลมเย็นฉ่ำพัดผ่านตัวก้องทำให้ก้องรู้สึกหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง หลังจากที่ต้องเดินป่าขึ้นเขามาถึงสี่ชั่วโมง พ่อยืนพนมมือขอพรเทวดาเจ้าป่าให้หาสมุนไพรพบ เพื่อนๆ ของพ่อเดินมาถึงจนครบแล้ว ทุกคนล้อมวงกินข้าวกลางวันกันด้วยความเอร็ดอร่อย แล้วนั่งคุยกันเรื่องใบโพธิ์ที่ไม่เคยร่วงลงที่พื้นดิน แต่ละคนก็เดากันไปต่าง ๆ นา ๆ บ้างก็ว่ามีสัตว์ป่ามากิน บ้างก็ว่ามีเทวดามาเก็บไป หรือบ้างก็ว่าอาจจะร่วงลงมาแล้วระเหยเป็นอากาศเย็นฉ่ำอย่างที่ทุกคนได้ สัมผัสกันในตอนนี้




หัวข้อ: Re: เด็กชายกับใบโพธิ์ ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: sometime ที่ 07 กรกฎาคม 2553 19:23:23
(http://commondatastorage.googleapis.com/static.panoramio.com/photos/original/37626155.jpg)


ก้องได้ฟังเรื่องใบโพธิ์ไม่มีวันร่วงจากพ่อและเพื่อนๆ แล้วก็ยิ่งสงสัย ยืนมองขึ้นไปบนต้นโพธิ์อยู่อย่างนั้น เมื่อพ่อเดินหายไป ก้องก็ตัดสินในปีนขึ้นไปบนต้นโพธิ์เพื่อจะดูให้หายสงสัย แต่พยายามปีนเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็ต ก้องดันตัวเองเต็มแรงหวังจะคว้ากิ่งโพธิ์ให้ได้ แต่ก็พลาด มือทั้งสองคว้าได้แต่อากาศ ร่างของก้องร่วงหล่นลงมานอนหงายอยู่ที่พื้น แต่ไม่รู้สึกเจ็บเลยทั้งๆ ที่กิ่งโพธิ์สูงสักห้าช่วงตัวของก้องเห็นจะได้ เมื่อก้องมองขึ้นไปที่ต้นโพธิ์ก็เห็นภาพประหาด กิ่งก้านของต้นดพธิ์เคลื่อนไหวไปมาเหมือนแขนคน แล้วหูก้องก็แว่วเสียงใหญ่ๆ แต่นุ่มนวลพูดว่าเจ้าอยากได้ใบของข้ารึเจ้าเป็นเด็กดีหรือเปล่าก้องพยักหน้า แล้วทันใดนั้นกิ่งโพธิ์ก็สลัดใบร่วงหล่นลงมาตรงหน้าก้อง ก้องยืนตะลึงอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งได้ยินเสียงพ่อตะโกนเรียก ก้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พ่อฟัง พร้อมกับเอาใบโพธิ์ใบนั้นให้พ่อดู พ่อบอกก้องว่าต้นโพธิ์ให้ใบแก่ก้อง เพราะก้องเป็นเด็กดี พ่อพนมมือไหว้ต้นโพธิ์ด้วยความเคารพและศรัทธา --> (ยังมีต่อตอน 2)