พิมพ์หน้านี้ - ม้ากัณฐกะ

(http://i46.photobucket.com/albums/f112/thavee/T.jpg)

ม้ากัณฐกะนั้นโดยส่วนยาวนับตั้งแต่คอยาว 18 ศอก ประกอบด้วย
ส่วนสูงเหมือนสังข์ขัด พระโพธิสัตว์ทรงโปรดให้นายฉันนะนั่งจับหางม้าไปด้วย
ถึงประตูใหญ่ (:UU:)แห่งพระนครตอนครึ่งคืน
เวลาที่พระชนมายุ 29 พรรษา พระมหาสัตว์ทรงทิ้งจักรวรรดิราชย์ (:PL:)ไม่
ทรงเยื่อใยเหมือนทิ้งก้อนเขฬะ เสด็จออกจากพระราชนิเวศน์ เมื่อดางนักษัตร
อุตตราสาฬหะ (:4:)เพ็ญเดือนอาสาฬหะ เสด็จออกจากพระนคร ได้มีพระประสงค์
จะทรงแลดูพระนคร เมื่อทอดพระเนตรกรุงกบิลพัสดุ์แล้ว จึงทรงกระตุ้นม้า
กัณฐกะให้บ่ายหน้าไปตามทางที่พึงไปแสดงเจติยสถานชื่อ กัณฐกนิวัตตนะ
ที่ม้ากัณฐกะหันหน้ากลับ ณ ภูมิประเทศนั้น
วันอาสาฬหบูชา ทุกท่านก็คิดถึงวันปฐมเทศนาแต่ควรที่จะได้ทราบด้วยแต่ควรที่จะได้ทราบด้วย
ว่าในวันนั้นเป็นวันที่พระโพธิสัตว์เสด็จออกมหาภิเนษกรมณ์
พระโพธิสัตว์เสด็จหนทาง 30 โยชน์ ผ่าน 3 ราชอาณาจักร ราตรีเดียว
เท่านั้น ก็ถึงริมฝั่งแม่น้ำอโนมา ทรงกระแทกม้าให้สัญญาแก่ม้า- ม้าก็
กระโดดไปยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่ง พระโพธิสัตว์เสด็จลงจากหลังม้า ประทับยืนที่หาด
ทราย (:UU:)ตรัสสั่งให้นายฉันนะนำอาภรณ์ของพระองค์กับม้ากัณฐกะกลับไปแล้ง แล้ง
พระองค์จักบวช (:3:)
นายฉันนะทูลขอบวชถึง 3 ครั้ง แต่พระโพธิสัตว์ก็รับสั่งให้นายฉันนะ
กลับไป พระโพธิสัตว์ทรงดำริว่า ผมของเราอย่างนี้ ไม่เหมาะแก่สมณะ ทรง
จับพระขรรค์อันคมกริบด้วยพระหัตถ์ขวา รวบพระจุฬาพร้อมด้วยพระเมาลีด้วย
พระหัตถ์ซ้าย แล้วตัดเหลือพระเกศาสององคุลีเวียนขวาติดพระเศียร พระเกศา
(:6:)เหล่านั้น ก็มีประมาณเท่านั้น ไม่มีกิจที่จะต้องปลงพระเกศาและพระมัสสุอีกเลย
คนช่างคิดก็คิดสงสัยว่า พระผู้มีพระภาคทรงมีหนวดเคราหรือเปล่า แต่
ว่าข้อความนี้ก็แสดงให้เห็นว่าเหลือพระเกศาสององคุลี (:UU:)เวียนขวาติดพระเศียรจน (an!)
ตลอดพระชนม์ชีพ ส่วนพระมัสสุก็เหมาะแก่ประมาณพระเกศานั้น และพระองค์
ไม่มีกิจที่จะต้องปลงพระเกศาและพระมัสสุอีกเลย...........................................
ท้าวสักกะเทวราช คือพระอินทร์จอมเทพของสวรรค์ชั้นดางดึงส์ (:BYE:)ทรง
ตรวจดูด้วยจักษุทิพย์พระองค์ทรงเอาผอบรัตนะประมาณโยชน์หนึ่ง รับกำพระ
จุฬามณีนั้นแล้ว ทรงประดิษฐานพระจุฬามณีเจดีย์ สำเร็จด้วยรัตนะ 7 ประการ
ขนาด 3 โยชน์ไว้ในภพดาวดึงส์
พระโพธิสัตว์ทรงดำริอีกว่า ผ้ากาสีของเราเหล่านี้มีค่ามาก ไม่เหมาะแก่[สมณะ ลำดับนั้น ฆฏิการมหาพรหมสหายเก่าครั้งพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า
ดำริโดยมิตรภาพ ที่ไม่ถึงความพินาศตลอดพุทธธันดรหนึ่งว่า วันนี้สหายเรา
ออกพิเนษกรมณ์ จำเราจะถือสมณบริขารไปเพื่อสหายนั้น จึงนำบริขาร 8
เหล่านี้ไปถวาย คือไตรจีวร บาตร มีด เข็ม รัดประคดและผ้ากรองน้ำ พระ
โพธิสัตว์ทรงเหวี่ยงผ้าที่ทรงนุ่งห่มไปในอากาศ ท้าวมหาพรหมรับผ้าคู่นั้นแล้ว
สร้างเจดีย์ด้วยรัตนะขนาด 12 โยชน์ในพรหมโลก บรรจุคู่ผ้านั้นไว้ข้างใน
แต่นั้น นายฉันนะก็ถวายบังคมพระมหาบุรุษ ทำประทักษิณแล้วหลีกไป/color]

(:6:)ส่วนม้ากัณฐกะยืนฟังคำของพระโพธิสัตว์ตรัสกับนายฉันนะรู้ว่าบัดนี้เราจะไม่
เห็นนายของเราอีก พอละสายตาของพระมหาบุรุษนั้น ไม่อาจทนวิปโยคทุกข์ได้ (:7:)

ก็หัวใจแตกตายไปเกิดเป็นเทพบุตรชื่อ....กัณฐกะ.....ในภพดางดึงส์

ซึ่งขณะนี้ท่านก็ยังอยู่ที่นั่นเพราะว่าสวรรค์แต่ละภพภูมิมีอายุที่ยืนยาวมาก

จบตอนที่..............1

http://www.se-ed.com/ads/pr/sile/song/05.%20Track%205.wma

สุขใจในธรรม => พุทธประวัติ - ประวัติพระสาวก => ข้อความที่เริ่มโดย: sometime ที่ 27 ธันวาคม 2552 16:38:48