[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

---

---

ภาวนาคือการอบรมเจริญปัญญาจนกว่าปัญญานั้นจะเจริญขึ้น ๆ จนรู้ชัดใน ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏตามปกติในชีวิตประจำวัน คือ ในขณะนี้เอง ชีวิตของทุกคนดำรงอยู่เพียงชั่วขณะจิตเดียว เพราะว่าจิตเกิดขึ้นขณะหนึ่งแล้ว ก็ดับ เป็นปัจจัยให้จิตขณะต่อไปเกิดขึ้นแล้วก็ดับ แต่ว่าเกิดดับอย่างรวดเร็ว เมื่อไม่รู้ว่า เป็นจิตแต่ละขณะซึ่งเกิดดับ ก็เป็นเราที่เดี๋ยวเป็นกุศล เดี๋ยวเป็นอกุศล เดี๋ยวก็เป็นสุข เดี๋ยวก็เป็นทุกข์ ซึ่งความจริงแล้วเป็นจิตแต่ละขณะ แล้วก็เกิดขึ้นเพียงชั่วขณะเดียวจริง ๆ ผู้ที่รู้ตัวเองว่า มีกิเลส จึงศึกษา

พระธรรม ย่อมต่างกับผู้ที่ดีส่วนอื่น แต่ไม่ศึกษา พระธรรมเพราะเข้าใจว่าดีแล้ว ศึกษาพระธรรมเพื่ออะไร ? ถ้าศึกษาเพื่อขัดเกลากิเลส ก็เริ่มจากการที่ค่อย ๆ เข้าใจตัวเอง เพราะว่าธรรมเป็นเรื่องของตัวเองทั้งหมด ตั้งแต่ตื่นจนหลับ ตั้งแต่เกิด จนตาย พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง เป็นเรื่องของแต่ละบุคคลจริง ๆ เรื่อง ของการเห็น แล้วก็ชอบใจ ไม่ชอบใจ เกิดการกระทำทางกาย ทางวาจาที่เต็มด้วย กุศลจิตบ้าง อกุศลจิตบ้าง เป็นต้น

เกิดมาแล้ว ขอเพียงเข้าใจธรรม เพราะฟังธรรมเพื่อจะมีเห็นถูกและความเข้าใจ ธรรมตลอดจนถึงอรหัตมรรค อรหัตตผล เพราะว่าจะขาดความเข้าใจไม่ได้เลย แต่ ต้องตามลำดับ และไม่ใช่เร่งร้อนด้วยความอยาก ด้วยความเป็นตัวตน เพราะเหตุ ว่าพระธรรมทั้งหมดเป็นเรื่องละ ใจสบายหรือเปล่าเวลาที่มัวคอยแสวงหาโทษของคนอื่น? ควรจะเป็นผู้ที่จิตใจ สบาย ปลอดโปร่ง ไม่คิดถึงคนอื่นในทางที่จะทำให้ตนเองเดือดร้อน แต่แม้กระนั้น ก็เป็นผู้ที่คอยแสวงหาโทษของคนอื่น ซึ่งความจริงแล้วน่าจะต้องเป็นการกระทำที่น่า เหนื่อย เพราะเหตุว่าอยู่ว่าง ๆ ก็สบายดี หรือว่าเป็นกุศลก็น่าจะดีกว่า คือมีเมตตา จิตใจก็เบาสบาย แต่ถ้าเป็นผู้ที่สะสมมาที่จะแสวงหาโทษของคนอื่น วันหนึ่ง ๆ ก็ไม่ ว่าง คอยแต่จะคิดว่าคนนั้นมีโทษอะไร คนนี้มีโทษอะไร โทษเท่านี้ยังไม่พอ ยังแสวงมากกว่านั้นอีกว่า คนนั้นจะมีโทษมากกว่านั้นอีกแค่ไหน

ถ้าใคร่ที่จะรู้ว่าอกุศลธรรมในตนเองมีมากเพียงไร ก็จะอ่านได้ในพระไตรปิฎกและ ในอรรถกถา ซึ่งพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงจะไม่พ้นไปจากอกุศลธรรม และกุศลธรรม เลย ก่อนศึกษาพระธรรม ก็ไม่รู้อะไร และถ้าไม่ศึกษาย่อมไม่มีทางที่จะรู้อะไร ได้เลย ความรู้ทั้งหมด ต้องมาจากการเริ่มศึกษา คิดธรรมเอาเองไม่ได้ พระผู้มีพระภาคเจ้าไม่ได้ทรงห้ามเลย เพราะห้ามไม่ได้ ธรรมเป็นอนัตตา แต่ พระองค์ทรงแสดงประโยชน์ของกุศลธรรมไว้ เมื่อผู้ใดเห็นประโยชน์ก็ค่อย ๆ น้อม ประพฤติปฏิบัติตาม ผู้นั้นก็จะได้รับประโยชน์จากพระธรรม แต่โดยมากไม่เข้าใจ อย่างนี้ ก็เลยไปทำหรือไปบังคับด้วยความเป็นตัวตน ซึ่งไม่ทำให้รู้ความจริง ไม่ใช่ หนทางที่จะทำให้รู้ว่าธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตาไม่ใช่สัตว์-บุคคล ตัวตน มีแต่จะ เพิ่มพูนอกุศลให้มีมากขึ้น

ขณะใดที่เว้นไม่พูดเท็จ ขณะนั้นก็เห็นหิริโอตตัปปะ ขณะใดที่เว้นคำพูดหยาบ คาย ขณะใดที่เว้นคำพูดส่อเสียด ขณะใดที่เว้นคำพูดเพ้อเจ้อ ขณะนั้นก็เป็นกุศลจิต, บางคนพูดคำไม่จริงง่ายมาก จนเกือบจะเป็นปกติ เพราะขาดหิริโอตตัปปะ แต่ถ้าได้ ทราบว่าในขณะนั้นกำลังสะสมอุปนิสัยที่เป็นอกุศล แม้ในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งต่อไปเมื่อ เป็นเรื่องใหญ่ก็ย่อมจะ

กระทำได้โดยง่าย เพราะเหตุว่าในเรื่องเล็กน้อย ไม่มีความจำ เป็นอะไรเลยที่จะต้องพูดไม่จริง ยังพูด เพราะฉะนั้น ถ้าเป็นเรื่องใหญ่ก็จะยิ่งมีข้ออ้าง หรือมีข้อแก้ตัวที่จะพูด แต่ถ้าเป็นผู้ที่เห็นโทษของอกุศลทางวาจา ในเรื่องของการเป็น ผู้ที่พูดคำเท็จ ก็จะทำให้เกิดหิริโอตตัปปะ และระวังที่จะพูดคำที่ไม่จริง การไม่รู้จบของการตายและการเกิดวนเวียนไปในสังสารวัฏฏ์ เพราะเหตุว่ายังเป็น ผู้ที่ยังไม่ดับกิเลสเป็นสมุฏฐาน กว่าจะถึงความเป็นผู้ดับกิเลสได้ ก็จะต้องฟังพระธรรมที่ทรงพร่ำสอนเรื่องของ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เพื่อที่จะ

ได้เข้าใจจริง ๆ ว่า ไม่ใช่ตัวตน ธรรมดาทุกคนมีความเห็นผิดบ้าง เล็กๆน้อยๆบ้าง แต่บางคนก็มีมาก จนกระทั่งไม่ กล้าที่จะไปสู่ความเห็นถูก ไม่กล้าที่จะไปหาผู้ที่มีความเห็นถูก ไม่กล้าที่จะเข้าใกล้ผู้ ที่มีความเห็นถูก ผู้ที่มีความใคร่ที่จะเห็นถูก เป็นผู้ที่ไม่กลัวต่อการเข้าใกล้พระธรรมที่จะ ฟังให้เข้าใจ พระธรรมยิ่งฟัง ยิ่งเข้าใจ

Posted By Sometime 05-04-13 2555.........

ค่ะ ใจสงบขึ้นเยอะเลยค่ะ ขอบคุุณค่า