[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

ดิฉันตกงานมาร่วมๆ จะ 1ปีแล้วค่ะ เงินเก็บที่มีอยู่ก็เริ่มร่อยหรอลง ออกหางานเรื่อยค่ะ แต่ไม่ประสบความสำเร็จ ส่วนสาเหตุของการว่างงานของดิฉันตลกมากๆค่ะ   หลังจากที่หมดสัญญาจ้างงานกับบริษัทเดิม แรกดิฉันตัดสินใจว่าอยากประกอบอาชีพธุรกิจส่วนตัวเล็กน้อยๆ ด้านร้านเสริมสวยที่ถนัดและชอบ จึงตัดสินในไปเรียนรู้เพิ่มเติม และหาข้อมูลในการทำธุรกิจ แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จค่ะ เสียเวลา เสียเงิน และยังเสียเพื่อนไปด้วยอีกหนึ่งคน เนื่องจากดิฉันกับเพื่อนไปเรียนเพิ่มเติมเสริมสวยด้วยกัน ที่ต่างจังหวัด พักด้วยกัน และกล้วก็มีเรื่องบาดหมางกันจนได้ คงอาจเป็นเพราะต่างคนต่างเครียด แต่ดิฉันก็พยายามตามคุยกับเพื่อนนะคะ แต่เพื่อนไม่ตอบสนองตอบกลับ ดิฉันก็วางอุเบกขาค่ะ ไม่เป็นไร เมื่อไม่เป็นดังฝัน ดิฉันก็คิดว่าสมัครงานดีกว่า ก็หางานสมัครไปหลายที่ค่ะ จนในที่สุดก้ได้งานที่บริษัทเอกชนห่งหนึ่ง ตำแหน่งดี รายได้พอใช้ แต่ก่อนหน้านั้น ดิฉันก็ได้มีโอกาสไปสัมภาษณ์งานที่บริษัทอีกแห่งหนึ่งไว้เช่นกัน เงินดีกว่ามาก ตำแหน่งก็ดีด้วย แต่หลังจากสัมภาษณ์เสร็จ ทางบริษัทก็บอกว่าแล้วจะติดต่อกลับมา แต่ก็เงียบ ดิฉันจึงคิดว่าคงไม่ได้แน่นอน จึงตัดสินใจทำงานในบริษัทที่เรียกตัวในขณะนั้น ดิฉันเริ่มงานใหม่ด้วยกความสนุก และตื่นเต้น เพื่อนๆที่ทำงาน น่ารักและดีมากๆทุกคน เวลาผ่านไป 2อาทิตย์ค่ะ ทางบริษัทที่ดิฉันไปสัมภาษณ์งานไว้ แล้วบอกให้รอขณะนั้นติดต่อเข้ามา และบอกว่าตกลงเลือกดิฉันเข้าทำงาน ดิฉันดีใจมาก เพราะเงินเดือนดีกว่า หลายเท่า ตำแหน่งก็ดีกว่าด้วย วันรุ่งขึ้นดิฉันตัดสินใจ เขียนใบลาออก แล้วตัดสินใจไปทำงานที่ใหม่ที่ได้ อย่างไม่ลังเล และดีใจมากๆ ดิฉันไปเริ่มงานที่ใหม่ด้วยความตื่นเต้น ดีใจ สดใส และตั้งใจว่าจะทำงานนี้ให้ดีที่สุด... ผ่านไป 1เดือนแรก บริษัทก็เริ่มมีปัญหาค่ะ แจ้งว่า นายทุนต่างชาติถอนหุ้น ทำให้ไม่สามารถจ่ายเงินเดือนพนักงานได้.. แต่ทางบริษัทจะพยายามจ่ายให้ได้ สุดท้ายก็ทยอยจ่ายจนครบ แต่สิ่งที่ตามมาคือ หลังจากนั้น บริษัทก็ปิดตัวลง โดยที่ผู้บริหารแจ้งขอโทษพนักงานทุกคน... ดิฉันงงมาก เหตุผลคือ ผลกระทบจากการชุมนุมทางการเมือง ทำให้นายทุนต่างชาติ ขาดความมั่นใจ ถอนหุ้นออกไป

จนกระทั่งตอนนี้ดิฉันก็ออกหางานเรื่อย แต่ก็ยังไม่เป็นผลสำเร็จค่ะ และเพื่อนๆ ในบริษัททุกคนก็กำลังประสบชะตากรรมเดียวกัน

ผมเองก็ยังถือว่าด้อยด้านวัยวุฒิ แต่ก็เห็นเพื่อน ๆ ลงหุ้นกันมามากมายแล้วก็ได้เห็นว่าธุรกิจทำให้คนเสียเพื่อนมามากครับ
ถ้าเสียเพื่อนไปเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องนานวันมันก็ทุเลาครับ แต่เสียเพราะเรื่องเงินนี่เรื่องใหญ่
ส่วนเรื่องงานน่าเห็นใจครับ แต่ผู้ลงทุนจะคิดแบบนั้นก็ไม่แปลก

จากหัวข้อกระทู้ หากมองเป็นเรื่องกรรม ก็ต้องปล่อยวางบ้างครับ
การวิ่งไล่ตามอาจไม่ช่วยอะไรถ้าเราวิ่งผิดทาง แต่ในทางตรงกันข้าม การอยู่เฉย ๆ อาจทำให้เราได้มีโอกาสมองรอบตัวมากขึ้นครับ

ขอให้ได้งานดั่งที่ใจปรารถนานะครับ

 ;D ;D ;D

บุญรักษา