[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

ชนเหล่าใดเมื่อของมีน้อยก็แบ่งให้

เหมือนพวกเดินทางไกลแบ่งของให้แก่พวกที่เดินทางร่วมกัน  

ชนเหล่านั้นเมื่อบุคคลเหล่าอื่นตายแล้ว  

ชื่อว่าย่อมไม่ตาย

ธรรมนี้เป็นของบัณฑิตแต่ปางก่อน

ชนพวกหนึ่งเมื่อของมีน้อยก็แบ่งให้

ชนพวกหนึ่งแม้ของมีมากก็ไม่ให้

ทักษิณา(ของทำบุญ)ที่ให้แต่ของน้อยนับเสมอด้วยพัน

บทว่า เต มเตสุ น มิยฺยนฺติ ความว่า..........................................

บุคคลเหล่านั้นเมื่อบุคคลอื่นตายแล้ว ชื่อว่า ย่อมไม่ตาย

เพราะความตายคือความเป็นผู้มีปกติไม่ให้ทาน

เหมือนอย่างว่าบุคคลผู้ตายแล้ว

เมื่อบุคคลอื่นนำสิ่งของทั้งหลายมีข้าวและน้ำเป็นต้นแม้มาก

มาวางแวดล้อมแล้วบอกว่า สิ่งนี้จงเป็นของผู้นี้ สิ่งนี้จงเป็นของผู้นี้  - ดังนี้......................................

บุคคลผู้ตายแล้วเหล่านั้นก็ไม่สามารถลุกขึ้นมารับการแจกจ่ายได้

ฉันใดแม้บุคคลผู้ไม่ให้ทานก็เหมือนกัน

เพราะฉะนั้นโภคะทั้งหลายของผู้ตายแล้วและของผู้มีปกติไม่ให้ทาน

จึงชื่อว่าเสมอ ๆ กัน ด้วยเหตุนั้นแหละ

บุคคลผู้มีปกติให้ทาน เมื่อชนทั้งหลายเห็นปานนี้ตายแล้ว ชื่อว่า ย่อมไม่ตาย.

บทว่า อทฺธานํว สหาวชฺชํ อปฺปสฺสึ เย ปเวจฺฉนฺติ อธิบายว่า........................

คนทั้งหลายผู้เดินทางไกลกันดารร่วมกัน

เมื่อเสบียงมีน้อยบุคคลผู้เดินทางร่วมกันก็แบ่ง

คือย่อมให้ทานนั่นแหละแก่บุคคลผู้เดินทางร่วมกันฉันใด

ข้อนี้ก็ฉันนั้นแลคนเหล่าใดเดินทางร่วมกันไปสู่ทางกันดาร

คือสงสารอันมีเบื้องต้นและที่สุดที่บุคคลรู้ไม่ได้

ครั้นเมื่อวัตถุที่พึงให้แม้มีน้อยก็แบ่งของให้ได้

ชนเหล่านั้นครั้นเมื่อชนอื่นตายแล้วจึงชื่อว่า{ย่อมไม่ตาย}




ชิตํ เม ชิตํ เม ชิตํ เมเราชนะแล้ว เราชนะแล้ว เราชนะแล้ว{ชนะความตระหนี่ความหวงแหนด้วยการสละ คือ จาคะ}




สิ่งทั้งหลายมีใจนำหน้า - มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา{ธรรมบท ๒ค/๑๓}

อนุโมทนาสาธุธรรมค่ะ น้อง"บางครั้ง"