[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

ว่ากันด้วยเรื่องของ " นิยตมิจฉาทิฏฐิกรรม "

   (http://i.imgur.com/k7UiCUM.jpg)

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ความเห็นผิดมีโทษมาก ความเห็นผิดมีโทษมาก สามารถทำบาปได้ทุกอย่างเพราะมีความเห็นผิดเป็นปัจจัย

ความเห็นผิดที่ดิ่ง มี 3 อย่าง (นิยตมิจฉาทฎฐิ  ๓) คือ


      -  อเหตุกทิฎฐิ เห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นเองเป็นเองไม่อาศัยเหตุปัจจัยให้เกิดให้มีขึ้น ไม่เชื่อในเหตุ


      -  นัตถิกทิฎฐิ เห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่ผลอันเนื่องมาแต่เหตุผลของการทำดีทำชั่ว

ไม่มีโลกนี้โลกหน้า  สัตว์บุคคลไม่มี เป็นแต่ธาตุประชุมกันตายแล้วสูญไม่เกิดอีก  เชื่อว่าไม่มีอะไรทั้งนั้น


      -  อกิริยทิฎฐิ เห็นว่าการกระทำใดๆ ไม่ชื่อว่าเป็นอันกระทำผลบาปบุญไม่มีแก่ผู้ทำกระทำ

แล้วก็เป็นอันแล้วกันไป ปฏิเสธการกระทำโดยประการทั้งปวง



มิจฉาทิฏฐิที่ดิ่งเป็นนิยตมิจฉาทิฏฐิ    มีโทษมากกว่าอนันตริยกรรม (ฆ่า บิดา มารดา เป็นต้น)

เพราะอนันตริยกรรมยังพอกำหนดอายุที่จะไปอบายได้ เช่น  ไปนรก 1 กัป

ดังเช่น พระเทวทัตทำสังฆเภท (ทำสงฆ์ให้แตก) ซึ่งเมื่อครบกำหนดอายุกรรมแล้วก็สามารถไปเกิดในสุคติภูมิ

และบรรลุธรรมภายหลังได้ ดังเช่น พระเทวทัต ภายหลังท่านก็ได้เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าในอนาคตกาล

แต่ว่ามิจฉาทิฏฐิไม่สามารถออกจากวัฏฏะได้เลย (ตอวัฏฏะ) และยังเป็นเหตุให้ที่ทำบาปกรรมต่างๆมากมายด้วย

มีการทำอนันตริยกรรม เป็นต้น จึงไม่สามารถไปสุคติภูมิได้และไม่มีทางบรรลุมรรคผล จึงมีโทษมากดังนี้

ด้วยเหตุนั้นนั่นแล   พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า




ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต
ขอขอบคุณเนื้อหา : dhammahome.com/front/webboard/show.php?id=19609

    พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 389

                                            ข้อความบางตอนจาก....

                           อรรถกถามหาสติปัฏฐานสูตร

              ในนิยตมิจฉาทิฏฐิทั้ง ๓ นั้น บางคนดิ่งลงสู่ทัศนะเดียว บางคน ๒ ทัศนะ

บางคน ๓ ทัศนะก็มี

เมื่อดิ่งลงไปในทัศนะเดียวก็ดี ใน ๒ ๓ ทัศนะก็ดี ย่อมเป็นนิยตมิจฉาทิฏฐิ ห้ามทางสวรรค์

และห้ามทางนิพพาน ไม่ควรไปสวรรค์แม้ในภพที่ติดต่อกันนั้นจะกล่าวไปไยถึงนิพพานเล่า

สัตว์นี้ชื่อว่าเป็นตอวัฏฏะ เป็นผู้เฝ้าแผ่นดิน โดยมากคนมีทิฏฐิเห็นปานนี้ออกจากภพไม่ได้.

                    เพราะฉะนั้น  บัณฑิตผู้เห็นประจักษ์หวังความเจริญ

              พึงเว้นอกัลยาณปุถุชนให้ห่างไกล    เหมือนคนเว้นห่าง

              งูมีพิษร้ายฉะนั้น.