[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

เพราะฉะนั้นแต่ละท่านก็ลองพิจารณาตนเองจะคิด - จะพูด - จะทำ - จะชอบ

จะไม่ชอบ สี่งหนึ่งสี่งใดไม่เฉพาะชาตินี้ชาติเดียวนะค่ะแต่ว่าต้องเคยคิดเคยทำ

เคยพูดเคยชอบเคยไม่ชอบอย่างนั้น ๆ มาแล้วในอดีตจนกระทั่งเป็นปัจจัยทำให้

เกิดคิดพูดหรือทำให้ขณะนี้เป็นอย่างนี้ไม่ว่าจะด้วย กุศลจิต หรือ อกุศลจิต

ประเภทใด ๆ ก็ตามทั้งนี้ก็เพราะว่าโดย ปกติปนิสสยปัจจัย

ข้อความใน อรรถกถามหานิบาต มโหสถชาดกที่ ๕

มโหสถทูลพระเจ้าวิเทหราชว่าคนพาลเห็นโลกนี้เป็นปกติไม่เห็นโลกหน้าเป็นปกติ

เพียงสั้น ๆ นี้แต่ก็เป็นชีวิตประจำวันของทุก ๆ คนที่ว่านี้ทุกคนโลภต้องการสีงหนึ่ง

สี่งใดในชีวิตประจำวันก็เพราะเห็นความสำคัญในโลกนี้เท่านั้นถ้าต้องการลาภ

ต้องการยศต้องการสรรเสริญต้องการสักการะจะติดตามไปถึงโลกหน้าได้ไหมค่ะ

ลาภะที่ปราถนานักในโลกนี้แม้แต่ยศและสรรเสริญไม่สามารถติดตามไปได้เลย

แต่ทำไม ? จึงติดในในลาภ ยศ สรรเสริญ ในสักการะ เพราะว่าคนพาลเห็นโลกนี้เป็นปกติ

คือคิดถึงฉพาะโลกนี้ที่กำลังเป็นอยู่เท่านั้นจนกระทั่งสามารถจะกระทำทุจริตต่าง ๆ

หรืออาการที่เป็นไปเพราะอกุศลจิตต่าง ๆ ด้วยโลภะบ้าง โทสะบ้าง โมหะบ้าง เพราะ

ไม่เห็นโลกหน้าเป็นปกติ

ถ้ามีมานะ มีความสำคัญตนในโลกนี้ ในชาตินี้ ในลาภในยศ ในสรรเสริญ ในสักการะ

ชาติหน้าลองคิดดูสิค่ะว่าจะหนาแน่นขึ้นอีกเท่าไรที่จะเป็นผู้ติดในลาภ ยศ สรรเสริญ

ในสักการะยากแก่การที่จะสละที่จะคลายเพระว่าชาตินี้ไม่ยอมคลายความติดใน

ลาภ ยศ สรรเสริญ สักการะ

เพราะฉะนั้นแต่ละขณะซึ่งเกิดขึ้น เป็นอกุศลแล้วดับไป  ก็เป็น ปกตูปนิสสยปัจจัยที่

จะทำให้อกุศลจิตนั้น ๆ เกิด ในอนาคตข้างหน้าเพราะฉะนั้นโลภะมูลจิตที่เกิดเพียง

ขณะนิดเดียวเป็น อุปนิสสยปัจจัยที่จะทำให้เกิด{อกุศลธรรม}ข้างหน้าอีก

{มีข้อสงสัยอะไรบ้างไหมค่ะเชิญค่ะ}

ท่านอาจารย์อย่างที่ได้เรียนให้ทราบว่าสังสารวัฏฏ์ยืดยาวจนกระทั่งทุกคนเคยป็น

ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นคนพิการก็เคยเป็นพระมหกษัตริย์ก็เคยเป็นคนสวยก็เคย

ทั้งหมด แต่ว่าไม่ซ้ำกันนะค่ะ เพราะว่าภพหนึ่งชาติหนึ่งสั้นมากและจะไม่ย้อน

กลับมาเป็นบุคคลนี้อีก

มีข้ข้อสงสัยไหมค่ะในเรื่่องของปกตูปนิสสยปัจจัย เชิญค่ะ

คุณประวิทย์ เมื่อกี้อาจารย์กล่าวว่าคนพาลเห็นชาตินี้เป็นปกติและบัณฑิต

เห็นอย่างไร

ท่านอาจารย์ บัณฑิตก็ต้องคำนึงถึงชาติต่อไปและโลกหน้าด้วยไม่ใช่แต่เฉพาะ

ชาตินี้เช่นโลภะมูลจิต ที่ติดในลาภ ในสรรเสริญ ในยศ ในสักการะถ้า

เป็น{บัณฑิต}ก็จะคิดถึงว่าถ้าไม่่รีบละเสียตั้งแต่ในชาตินี้ชาติต่อไปจะละยากสักแค่ไหน

แต่ถ้าเป็นคนพาลนะค่ะลาภเท่าไรไม่พอต้องทำทุจริตกรรมเพื่อที่จะให้ได้ลาภ

อย่างนั้น ๆ หรือว่า สรรเสริญก็ติดต้องการที่จะได้รับการสรรเสริญมาก ๆ แต่การที่

จะเป็นบุคคลนี้ ชั่วระยะเวลาที่สั้นมากเหลือเกินสรรเสริญในการเป็นบุคคลนี้ไม่เท่าไร

ก็จะต้องจากคำสรรเสริญไปและไม่มีวันที่จะได้รับคำสรรเสริญอย่างนั้นอีกเพราะว่า

เป็นบุคคลอื่นเสียแล้วแต่ว่าสำหรับบุคคลผู้เป็น{บัณฑิต}ก็ย่อมเห็นว่า อกุศล

แต่ละขณะที่เกิดขึ้นจะสะสมสืบต่อไปถึงชาติต่อ ๆ ไปด้วย


http://forums.212cafe.com/boxser/ (http://forums.212cafe.com/boxser/)