[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

                (http://2.bp.blogspot.com/_1Z5_frqW26w/S-j9e6hgViI/AAAAAAAALfk/SeYx-B-TNF8/s400/302_1133641478.jpg)
  
              คนถึงธรรม (ผู้หมดกิเลส)

หยาดน้ำไม่ติดใบบัว วารีไม่ติดปทุม ฉันใด มุนีย่อมไม่ติดในรูปที่เห็น ในเสียงที่ได้ยิน และในอารมณ์ที่ได้รับรู้ ฉันนั้น
(ขุ.สุ.๒๕/๔๑๓/๔๙๓)

ผู้ถึงธรรม ไม่เศร้าโศกถึงสิ่งที่ล่วงแล้ว ไม่พร่ำเพ้อถึงสิ่งที่ยังไม่มาถึง ดำรงอยู่ด้วยสิ่งที่เป็นปัจจุบัน
ฉะนั้นผิวพรรณจึงผ่องใส
ส่วนชนทั้งหลายผู้ยังอ่อนปัญญา เฝ้าแต่ฝันเพ้อถึงสิ่งที่ยังไม่มาถึงและหวนละห้อยถึงความหลังอันล่วงแล้ว
จึงซูบซีดหม่นหมอง เสมือนต้นอ้อสด ที่เขาถอนทิ้งไว้ที่กลางแดด
(สํ.ส.๑๕/๒๒/๗)

              (http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSJqIzurhYIxHpqh28tzmvcvOSFiTkpp81RG_HbOUi-K2lUuC-s)

ผู้ใดไม่มีกิเลสเป็นเหตุคอยกังวลว่า นี้ของเรา นี้ของคนอื่น ผู้นั้นไม่ต้องเผชิญกับเจ้าตัว “ของข้า”
จึงไม่เศร้าโศกว่า ของเราไม่มี, เขาไม่กระวนกระวาย ไม่ติดข้อง ไม่หวั่นไหว เป็นผู้สม่ำเสมอในที่ทั้งปวง
เมื่อเขาไม่หวั่นไหว มีความรู้แจ้งชัด จึงปราศจากความรู้สึกปรุงแต่งใดๆ เขาเลิกรำพึงรำพันหมดแล้ว
จึงมองเห็นแต่ความปลอดโปร่งในทุกสถาน
(ขุ.สุ. ๒๕/๔๒๒/๕๑๙)

ผู้ถึงธรรมดับกิเลสเสียได้ อยู่สบายทุกเวลา ผู้ใดไม่ติดอยู่ในกามทั้งหลาย เขาจะเย็นสบาย ไม่มีที่ให้กิเลสตั้งตัวได้
ตัดความติดข้องเสียให้หมด กำจัดความกระวนกระวายในหทัยเสียให้ได้ พักจิตได้แล้ว จึงถึงความสงบใจอยู่สบาย
(องฺ.ติก. ๒๐/๔๗๔/๑๗๕)


คัดลอกมาจาก :
หนังสือธรรมนุญชีวิต โดย พระพรหมคุณาลงกรณ์ (ป. อ. ปยุตโต)
ภาคที่สอง หมวดที่สี่ บทที่ ๒๒ หน้า ๗๘

      (http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcR0Rq2RcHO5TU-gZ6Jcr8hxTrDrb0MWxlhDdS5AhmwUrWWqPMO_CA)

อนุโมทนาสาธุที่มาทั้งหมดมากมายค่ะ

สาธุครับ

ท่าน ป.อ. เป็นปราชญ์แห่งยุคโดยแท้จริง