ธรรมะสอนใจ  เรื่อง ปีศาจจำแลง ตอน ปีศาจหลังยาว
     ปีศาจหลังยาว เป็นปีศาจอีกตัวหนึ่งในกลุ่มปีศาจจำแลง ๖ ตัว เหตุที่ได้ชื่อว่าปีศาจหลังยาว เพราะเมื่อเข้าสิงใครแล้วคนถูกสิงจะกลายเป็นคนเกียจคร้าน เหมือนสำนวนไทยที่ว่า “ขี้เกียจสันหลังยาว” นั่นเอง
     คนเกียจคร้านนั้นเป็นคนอาภัพ เพราะโดยพื้นฐานแล้ว เขาก็เป็นคนที่มีศักยภาพหลายอย่างเหมือนคนอื่น ๆ นั่นแหละ แต่เพราะถูกความเกียจคร้านครอบงำ ความรู้ความสามารถที่จะพึงมีพึงใช้ก็เลยถูกพันธนาการไว้สิ้น แม้แต่มือและเท้าซึ่งเป็นดุจกลไกวิเศษก็พลอยหมดสภาพลงทุกที สติปัญญาเล่าก็วนเวียนอยู่แต่การคิดหาเหตุผลมาสนับสนุนการไม่ทำงานว่า ตอนนี้ยังร้อนอยู่บ้าง หนาวเกินไปบ้าง ยังเช้าอยู่บ้าง เย็นหมดเวลาแล้วบ้าง แล้วผัดผ่อนเข้าข้างตัวเองหาความสบายเฉพาะหน้าไปเรื่อย ๆ ความคิดอย่างนี้พอเกิดขึ้นแล้วก็ไปเสริมความเกียจคร้านที่มีอยู่เดิมให้หนักแน่นขึ้นไปอีก และทำนองเดียวกัน ความเกียจคร้านที่ได้กำลังเสริมนี้ก็ไปหนุนความคิดเดิม ๆ ให้หยั่งลึกลงไปอีก หมุนเวียนอย่างนี้ไม่จบสิ้น
     ถ้าพิจารณาให้ดี ความสุขอาจไม่ใช่ความสบาย และความสบายก็อาจไม่ใช่ความสุข เห็นได้จากคนที่ทำงานอย่างเอาจริงเอาจัง ซึ่งต้องทิ้งความสบาย ต้องเหนื่อย ต้องร้อน แต่เขาก็มีความสุขกับการทำงานนั้นได้ ส่วนคนที่นั่งกินนอนกินอย่างเดียว ทำอะไรไม่ได้ ต้องถือว่าสบาย แต่ก็ไม่มีความสุข ดังนั้น คนที่มุ่งแต่ความสบายเฉพาะหน้าอย่างเดียว ไม่อยากรับผิดชอบ ไม่อยากทำงาน จึงต้องคิดเสียใหม่ว่า การกระทำอย่างนั้นเป็นการเดินเข้าไปหาความเสื่อม ไม่ใช่ความสุข เพียงแต่หน้าฉากแฝงความสบายบ้าง ความสนุกสนานบ้าง ความเพลิดเพลินบ้าง เป็นเครื่องล่อใจตามวิสัยเล่ห์กลของปีศาจหลังยาว ซึ่งผู้ที่หวังความเจริญต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ

ทุกวันนี้ มีบางคนปรารถนาอะไร ก็มุ่งจะให้ได้ตามใจปรารถนา และเวลาที่กำหนด บางคนก็สร้างข่าวลือ เพื่อผลทางจิตวิทยา บางคนจะทำอะไร ก็มัวแต่ถือโชคเชื่อลาง บางคนก็เดินทางผิด บางแห่งก็ตัดสิทธิคนดี   เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงทำให้เกิดความสับสน ทั้งในวงการต่างๆ ตลอดถึงสังคมทั่วๆ ไป ดังนั้น เพื่อไม่ให้สังคมเกิดความสับสน และทุกคนอยู่อย่างมีความสุข จึงขอฝากเรื่องห้าอย่าไว้เพื่อเป็นแนวปฏิบัติ ดังนี้
       ๑. อย่าเร่งเวลา กิจบางอย่าง เรื่องบางอย่าง ต้องค่อยเป็นค่อยไป รีบร้อนจะเสียการ ดังคำโบราณที่ว่า "ช้าเป็นการ นานเป็นคุณ" หรือ "ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม " ต้องรู้จักรอจังหวะและคอยโอกาส ดุจผลไม้บ่มแก๊ส
        ๒. อย่าบ้าข่าวลือ ข่าวลือมักเป็นข่าวไม่จริง ลือกันไป ลือกันมาก็เงียบ บางครั้งทั้งคนลือ และคนถูกลือ ได้รับผลกระทบทั้งคู่ เพราะฉะนั้น ข่าวลือจึงเป็นอันตราย อย่าใส่ใจและให้ความสำคัญ วิธีปฏิบัติที่ดีที่สุด คือ  อย่าสร้างข่าวลือ อย่าเชื่อข่าวลือ และอย่านำไปลือ

       ๓. อย่าถือโชคลาง การทำงานและการทำดีทุกชนิด ไม่มีกำหนดว่า จะต้องถือหรือรอสิ่งนั้น สิ่งนี้ มาบันดาล จึงถือความดีและเหตุผลเป็นที่ตั้ง อย่าถือสิ่งเหลวไหลภายนอกมาเป็นตักำหนด จะทำให้วุ่นไม่เลิก
       ๔. อย่าเดินทางผิด ทางที่ทุกชีวิต ต้องเดินนั้น มีมากมายหลายทาง ทั้งทางบก ทางน้ำ ทางอากาศ แต่ทางเหล่านั้นเป็นเพียงทางสัญจร เพื่อสู่จุดหมายปลายทางธรรมดา ยังหาใช่ทางที่ถูก ที่ประเสริฐและพ้นทุกข์ไม่ ทางที่ถูกที่ประเสริฐ และพ้นทุกข์นั้น มี ๘ สาย และรวมกันเป็นเส้นทางเดียวคือ เห็นถูก คิดถูก พูดถูก ทำถูก เลี้ยงชีพถูก พยายามถูก ระลึกถูก และตั้งใจถูก
       ๕. อย่าตัดสิทธิ์คนดี คนดี คือคนที่มีความรู้ดี ความสามารถดี ความประพฤติดี สังคมควรจะให้โอกาส ให้เวลา ให้กำลังใจ และให้อภัย ทำให้คนดีมีกำลังใจ ไม่ท้อแท้ในการสร้างประโยชน์ เสียสละเพื่อบ้านเมืองและส่วนรวม ดังนั้นต้องช่วยกันสร้างความดี สร้างคนดี สนับสนุนและยกย่องคนดี สังคมจึงจะเกิดความสวัสดี