กระทู้ล่าสุดของ: ขม..ค่ะึึ

[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

29 เมษายน 2567 14:14:37

ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

หน้าแรก

เวบบอร์ด

ช่วยเหลือ

ห้องเกม

ปฏิทิน

Tags

เข้าสู่ระบบ

สมัครสมาชิก

ห้องสนทนา

บุคคลทั่วไป, คุณถูกห้ามตั้งกระทู้หรือส่งข้อความส่วนตัวในฟอรั่มนี้

Fuck Advertise !!

แสดงกระทู้
หน้า: 1 ... 47 48 [49] 50 51

961	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ ใต้เงาไม้ / Re: "วังวน..ความคิด"	เมื่อ: 14 พฤษภาคม 2553 10:05:43
การปล่อยให้ตัวเองได้อ่อนแอบ้าง ไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งตลอดเวลา บางครั้งเวลาเรารั้งความเข้มแข็งเอาไว้ ความอ่อนแอมันจะมีกำลังแข็งแกร่ง และทำร้ายเราได้ง่ายขึ้น ในวันที่เราอ่อนแอ ยอมรับเถิดว่าเราอ่อนแอ ไม่ต้องดันทุรังบอกว่า ตัวเองยังไหวอยู่ ในวันที่เรารู้สึกแพ้ ยอมรับเถิดว่าเราไม่ชนะ ไม่ต้องหลอกตัวเอง เพื่อที่จะได้เป็นคนเข้มแข็ง ความอ่อนแอไม่ได้น่ารังเกียจแต่อย่างใด ถ้าเราทำดีที่สุดแล้ว ก็หมายความว่า เราได้ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าแล้ว ถ้าเราทำดีที่สุดแล้ว ก็ไม่เห็นต้องเสียดายเวลาเลย ถ้าเราทำดีที่สุดแล้ว จะแพ้หรือชนะก็ไม่ใช่ความหมายใหญ่โตอะไร ประเด็นคือ...เราเคยยอมรับบ้างไหม ว่าเราก็เคยอ่อนแอ

962	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ ใต้เงาไม้ / Re: "วังวน..ความคิด"	เมื่อ: 14 พฤษภาคม 2553 09:58:50
สิ่งที่อันตรายที่สุดของชีวิตคนเราคือ "การคาดหวัง" อย่ายอมแพ้ ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่ เหตุผลขอคนๆ หนึ่ง อาจไม่ใช่เหตุผลของคน อีกคนนึง ถ้าคุณไม่ลองก้าว คุณจะไม่มีทางรู้เลยว่า ทางข้างหน้าเป็นอย่างไร ปัญหาทุกอย่างล้วนอยู่ที่ตัวเราทั้งสิ้น ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และยอมรับกับสิ่งที่เสียไป หลังพายุผ่านไป ฟ้าย่อมสดใสเสมอ มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า วันหลัง ..

963	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ ใต้เงาไม้ / Re: "วังวน..ความคิด"	เมื่อ: 12 พฤษภาคม 2553 11:18:31
ความเศร้า .. มิใช่เหรียญรางวัล Posted by สายน้ำพระจันทร์ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิต ล้วนเป็นสิ่งที่ดี .... ถ้าเรามองให้เห็นถึงมุมที่ดีของแต่ละเรื่องราว แต่สิ่งใดที่เลยผ่าน ก็คงต้องให้ผ่านเลย อย่า กอดเก็บไว้เป็นที่ระลึก บางความเศร้า ...ไม่ใช่ เหรียญรางวัล ... ที่จะวางโชว์ไว้เพื่อเหลือบตามอง เมื่อหมดฤดูกาล ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร ล้วนเป็นไปแล้ว สุขก็เก็บไว้เป็นความทรงจำ เพื่อเป็นพลังใจในการดำเนินชีวิต เศร้าก็คือ บทเรียน .... ของการมีชีวิตอยู่ต่อไป อย่าทำให้บทเรียน กลายเป็นบาดแผล ... แล้วซ้ำยังมานั่งสะกิดให้ เจ็บ ปวด เรื่องราวที่ผ่านเลยมา อย่างไรก็ไม่อาจย้อนคืนไปแก้ไขแปรเปลี่ยน แม้แต่กับเส้นทางของความรัก ... เมื่อถึงคราต้องแยกจาก หรือไม่อาจได้เคียงครอง ใครก็ไม่สามารถเปลี่ยนให้เป็นอื่น .... ด้วยสรรพสิ่งมักดำเนินไปตามวิถี เราเพียงมนุษย์ผู้ผ่านมาบนเศษเสี้ยวเวลาของจักรวาล ย่อมไม่อาจหนีพ้นความเป็นไป ทุกเรื่องราวเกิดขึ้นแล้วย่อมเลยผ่าน ที่คงอยู่คือร่องรอยของเรื่องราวที่ดำเนินมา ชีวิต ... บางทีถ้าเราปล่อยให้มันดำเนินไปตามวิถี ไม่กอดรัดกับอดีต หรือเฝ้าตอกย้ำอยู่กับความเศร้าเสียใจ ที่ผ่านมา และไม่มุ่งหวัง วาดฝัน หรือผูกติดกับอยู่ความเป็นไปของใครอื่น เพราะในความเป็นจริง .. มนุษย์ ถูกสร้างให้แต่ละคนต่างมีหัวใจของตัวเอง มิใช่เพื่อจะให้ดำรงอยู่ด้วยตัวเอง เช่นนั้นหรือ เมื่อใครก็ไม่อาจหายใจ แทนใคร ... ใครก็ไม่อาจดำเนินชีวิตแทนใครได้ ทุกชีวิตจึงล้วนต้องดำเนินไปด้วยตัวเอง ถ้าเส้นทางชีวิตนำพาให้ต้องยึดโยง หรือพบพานผู้ใด ใช่หรือไม่ล้วนถูกกำหนดไว้ ... และนั่น มันย่อมมีระยะเวลาของความสัมพันธ์ ที่ใครก็ไม่อาจเปลี่ยนให้เป็นอื่น เมื่อเรามิใช่ผู้กำหนด .... ในการมาเกี่ยวข้องสัมพันธ์ …. ไม่ว่ากับผู้ใด ธุลีของจักรวาลอย่างเราจึงต้องยอมรับกฎเกณฑ์ ของวิถีความเป็นไปนั้น เพราะจะมีประโยชน์อันใด .. ที่เราจะฝืนเหนี่ยวรั้งหรือเฝ้าคร่ำครวญ กับสิ่งที่เลยผ่าน วันเวลาของเรายังมีค่า ให้ได้ทำสิ่งดีดีให้กับชีวิต ... ให้กับผืนโลก ให้หัวใจได้เปิดรับเรื่องราวดีๆ ที่อาจรอให้เราได้สัมผัส คงดีกว่าที่จะกักขังหัวใจให้อยู่ในห้วงแห่งความทุกข์ทน … ปวดร้าว เวลานั้นเคลื่อนผ่านไปทุกวินาที จะมีประโยชน์อันใดที่จะเอาชีวิตไปผูกติดไว้กับ .... อดีตที่ผ่านเลย หรือถูกฉุดดึงด้วยวันข้างหน้าที่ยังไม่อาจเห็น หรือรู้ได้ เมื่อ .. ความเศร้า ... มิใช่เหรียญรางวัล ... วันนี้จะเฝ้ามอง .. เพื่ออะไร ... เพียง..ไม่ยก....(...มันขึ้นมา....)

964	สุขใจในธรรม / ไขปัญหาโลก ธรรม และความรัก / Re: "แสงธรรมสุขใจ"	เมื่อ: 12 พฤษภาคม 2553 11:01:02
เราต้องมีชีวิตอยู่ท่ามกลางอารมณ์ที่ไม่น่าเอา น่าเป็นนี้ ด้วยนโยบายหรืออุบายอันแยบคาย หรือด้วยศิลปะอันสูงสุด คือการคิดไว้ว่าจะไม่เอาอะไรและไม่เป็นอะไรเลย แม้โดยสังคมหรือกฎหมายจะถือว่า คนนั้นได้สิ่งนั้น มีสิ่งนี้ หรือเป็นอย่างนั้น เราก็ให้เป็นไปแต่สักว่าโดยโลกสมมติหรือตามกฎหมาย ส่วนภายในจิตใจส่วนลึกจริงๆ ที่คนอื่นรู้ไม่ได้นั้นมันยังสงบเฉยอยู่ คือเท่ากับไม่ได้เอา ไม่ได้เป็น ไม่ได้ยึดครองสิ่งใด เลยได้ผลดีทั้งสองด้าน คือทางภายนอกหรือทางโลกก็มีกินมีใช้ มีการเป็นอยู่ที่สบาย ทำอะไรกับใครก็ได้ มีภาระหน้าที่อย่างสูงอย่างไรก็ได้ ส่วนภายในจิตใจก็ยังว่างจากตัวตน หรือเป็นปกติอยู่ตามเดิม ไม่มีความร้อนใจ ไม่มีความหนัก ไม่มีขึ้น ไม่มีลง ไม่หวั่นไหวเปลี่ยนแปลงไปตามสิ่งต่างๆ ภายนอก เพราะผิดคาด ผิดหวัง หรือได้สมหวัง การเป็นอยู่ชนิดนี้ถ้าจะกล่าวโดยอุปมา ก็ต้องกล่าวว่า ข้างนอกเป็นวัฏฏสงสาร แต่ข้างในเป็นนิพพาน แท้ที่จริงนั้นก็เป็นนิพพานไปหมด คือว่างจากทุกข์และเหตุให้เกิดทุกข์ โดยประการทั้งปวง นี่แหละคือศิลปะแห่งการมีชีวิต ที่เป็นไปตามหลักแห่งพุทธศาสนา จากหนังสือ ตัวกู-ของกู ของพุทธทาสภิกขุ

965	สุขใจในธรรม / ไขปัญหาโลก ธรรม และความรัก / Re: "แสงธรรมสุขใจ"	เมื่อ: 10 พฤษภาคม 2553 15:04:22
ความลี้ลับกับ..กรรม..คำเดียวนี้ บทบาทมีปรากฏสองสถาน คือความสุขและทุกข์ที่พบพาน เป็นผลงานจากกรรมผู้นำพา เพียงประตูของกาลคือม่านมืด บ่มเพาะพืช..วิบาก..รากพฤกษา รอปัจจัยให้เหมาะแก่เวลา จึงผลิผลออกมาให้เชยชม ใครปลูกไม้อย่างใดในเรือกสวน ผลทั้งมวลออกตามพันธุ์อันเหมาะสม ปลูกต้นชั่วมีผลชั่วให้ช้ำตรม ปลูกต้นดีที่ชมคือผลดี เจตนา..คือกล้าไม้กลางใจตน ผู้รับผลก็คือตนไม่อาจหนี ทั้งสุขทุกข์ตนนั่นแหละสร้างให้มี หาใช่พรหมท่านชี้ลิขิตใคร ก่อนก่อกรรมทำการงานสิ่งหนึ่ง มองให้ซึ้งบึ้งประสงค์ตรงวิสัย การกระทำครั้งนี้เพื่ออะไร เบียดเบียนใครหรือเปล่าจงเฝ้าตรอง เพราะสุดท้ายไปรษณีย์ที่ได้รับ กรรมจ่าหน้าคืนกลับสู่เจ้าของ เลือกเอาเถิดจดหมายที่ในซอง ว่าแจกทองหรือทวงหนี้ที่โกงมา ขอบคุณ..พี่ดอกแก้ว/ไทยโพสต์

966	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ ใต้เงาไม้ / Re: หากเหนื่อยนัก..ก็พักหน่อย.แล้วค่อยไป !	เมื่อ: 10 พฤษภาคม 2553 10:20:44
หากเหนื่อยนักก็พักซะบ้างนะ มากภาระทำไปไม่มีหมด ขอเพียงอย่าทำใจให้รันทด จงกำหนดทิศทางสว่างใจ หากเหนื่อยนักก็พักกายให้หายเหนื่อย ทำไปเรื่อยแนวทางสว่างไสว มดแมลงขนไข่มิเท่าไร เป็นกองใหญ่เพาะความพยายาม หากเหนื่อยนักพักใจให้คลายหมอง จงประคองประคับใจไร้ขวากหนาม กำหนดจิตแผ้วผ่องทกโมงยาม ดำริห์ตามวัจนาพระทรงธรรม์ หากเหนื่อนักพักกายใจให้หายหม่น การดิ้นรนมากไปให้อิ่มหนำ ทางสายกลางมุ่งไปในลำนำ เลือกที่ทำดำรงตามความพอเพียง (วชรกานท์/ไทยโพสต์)

967	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ ใต้เงาไม้ / Re: สนามอารมณ์....	เมื่อ: 10 พฤษภาคม 2553 09:56:00
หากวันนี้..วันหน้า.. รอบกายเธอ..ไม่มีใครเลยสักคน ขอเพียง..มีสายลมเบา.. พัดเอื่อยเฉื่อย..โชยแผ่วพริ้ว. เข้ามากระทบผิวกาย ซึมซาบเข้าไปในความรู้สึก.. ทำให้หัวใจส่งความรู้สึก..นึกถึง.. "ใครคนหนึ่ง ".. เกิดเป็นความรู้สึกที่เรียกว่า.."คิดถึง"..ขึ้นมา.. ..ความรู้สึก..คิดถึง..เป็นความรู้สึกของอารมณ์ที่น่าประหลาด. ไม่อาจจะเข้าใจได้ บอกไม่ถูก เป็นความรู้สึกที่อธิบายออกมาได้ยาก บางครั้ง..รู้สึกได้ว่าปลายทางแห่งความคิดถึง.. ส่งผลให้เกิดอารมณ์ และความรู้สึกที่แตกต่างอย่างมากมาย.. บนปลายทางแห่งความคิดถึง.. บางขณะ..อาจทำให้เรารู้สึกเหงาจับใจ ณ.ปลายทางแห่งความคิดถึง.. บางขณะ..อาจทำให้รู้สึกเศร้าจนอยากร้องไห้.. . . . ห า ก อ่ า น บ ท ก ล อ น แ ล้ ว ร้ อ งไ ห้ . . . . .นั้ น คื อ ล ม ห า ย ใ จ ข อ ง ค ว า ม คิ ด ถึ ง. .

968	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ ใต้เงาไม้ / Re: "วังวน..ความคิด"	เมื่อ: 10 พฤษภาคม 2553 09:48:52
ปลายทางแห่งความคิดถึงนั้น.. ทำให้เกิดความรู้สึก..เป็นสุขใจ ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้มีอะไรเพิ่มเข้ามา.. และอิ่มเอมในหัวใจได้อย่างน่าประหลาด… น่าแปลกนะ..กับที่เรารู้สึกคิดถึงใครคนหนึ่ง.. แล้วทำให้เกิดความรู้สึกดีๆ... เช่นนี้ขึ้นมาได้.. น่าแปลก..ที่เพียงแค่..ได้คิดถึง..ก็เป็นสุขใจ.. ใช่....ในบางครั้ง..ชีวิตคนเราก็ไม่ได้คาดหวัง และอาจไม่ได้ต้องการอะไร..มากมาย.. แค่เพียงได้รู้สึกดีๆ..มีความสุข.. อิ่มเอมกับอารมณ์และความรู้สึก.. ที่มีอยู่แต่เพียงในใจ..ก็คงพอ.. ความคิดถึง..ทำให้แต่ละวันของเรา..สดชื่นได้มากกว่าที่เป็นอยู่ ไม่ว่าวันนั้นๆจะเป็นวันเหงา วันเศร้า หรือวันทุกข์ .. แต่ในเมื่อเรา..มีลมหายใจแห่งความคิดถึง.. สิ่งนั้นจะนำมาซึ่ง..ความสุขของทุกๆวัน แค่นึกว่าได้เจอกัน หรือว่าพบกันในฝัน ก็สุขใจเหลือเกิน ฝากสายลม...ช่วยพัดพาความรู้สึกแห่งความคิดถึงนี้.. ส่งไปให้ใครคนหนึ่ง..ซึ่งไกลห่าง ช่วยพัดพารอยยิ้ม..และความห่วงใย..ที่เต็มเปี่ยมอยู่ ในหัวใจ.. วอนฝากลมไปให้..ฝากจากใจ..ไปให้เธอ... ได้รับรู้ถึงความรู้สึกดีๆ..ที่สายลมพัดพามาถึงฉัน....

969	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ จิบกาแฟ / Re: สวัสดี..วันใหม่ค่ะ...	เมื่อ: 10 พฤษภาคม 2553 09:40:35
หวัดดีเช้าวันจันทร์ที่สดใส

970	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ ใต้เงาไม้ / Re: หากเหนื่อยนัก..ก็พักหน่อย.แล้วค่อยไป !	เมื่อ: 07 พฤษภาคม 2553 22:59:28
ชีวิตจ๋า..... วันนี้ล้าขอพักหน่อย นอนเปลเห่น้องน้อย ค่อยค่อยพักหลับตาลง เหนื่อยท้อ.... ขอพักอีกสักหน พรุ่งนี้ตื่นอดทน พร้อมดิ้นรนไม่รั้งรอ ขอพักเหนื่อย ณ. ตรงนี้ก่อนนะค่ะ ...ครูกระดาษทราย...

971	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ ใต้เงาไม้ / Re: สนามอารมณ์....	เมื่อ: 07 พฤษภาคม 2553 22:40:06
ค่ำคืน .. ใช่มืดมิดเสมอไป Posted by สายน้ำพระจันทร์ ในความเป็นชีวิตเรามักมีความหวั่นกังวล และบางครั้ง “กลัว” เหมือนเรากลัวความมืดในยามกลางคืน ไม่ว่าจะด้วยเรื่องอันใดก็ตาม ใช่หรือไม่ที่ในยามกลางวันเรามักรู้สึกปลอดภัยกว่ายามค่ำคืนหรือในความมืด คงเป็นเพราะเราไม่อาจมองเห็นสภาพแวดล้อมและความเคลื่อนไหวรอบตัวเรา ได้กระจ่างเท่าและบางครั้งคิดไปว่าอาจมีปัจจัยที่อาจก่อเกิดอันตรายหรือความหวั่นกลัว โดยที่ไม่อาจคาดเดาได้หรือแท้ที่จริงเราอาจหวั่นกังวลต่อความมืด มิใช่หวาดกลัวต่อ “ค่ำคืน” เพราะในความเป็นจริง “ค่ำคืน” เป็นเพียงแค่ช่วงเวลาที่เคลื่อนผ่านของธรรมชาติเพื่อสร้างสมดุลให้สรรพสิ่งบนผืนโลก ช่วงเวลากลางวันและยามค่ำคืนจริงเป็นเรื่องที่เป็นไปตามธรรมดาของวัฎจักร ที่สรรพชีวิตต้องเรียนรู้ที่จะ “ปรับสภาพ” เพื่อการดำรงอยู่ คงเช่นเดียวกับในความเป็นชีวิตของคนเราที่อาจมีทั้งช่วงเวลาที่มืดมนและสุขสดใส “ค่ำคืน” ของชีวิตอาจไม่ใช่ “ความมืด”และถึงอย่างไรในความมืดก็ใช่ว่าเราไม่อาจเห็น เพราะเมื่อเราปรับสายตาให้คุ้นชินเรายังอาจเห็นแม้ภาพจะไม่แจ่มชัดเท่าก็ตามที เมื่อชีวิตต้องเผชิญกับช่วงเวลา “ค่ำคืน” ไม่ว่ามันสั้นหรือยาวนานเพียงไร อย่าเพียงหวั่นกังวลหรือหวั่นเกรงโดยไม่คิดหาหนทางใด ๆ หรือสิ้นหวังกับการ “มองเห็น” ทางออก ช่วงเวลาค่ำคืนของโลกเราต้องใช้สายตาเพ่งกว่าปกติ และเช่นเดียวกันในยามค่ำคืนของชีวิตเราต้องใช้ “สติ” ให้มากกว่าเดิม “ปรับดวงตาของจิตใจ” และตั้งสติให้ดีเพื่อการดำรงอยู่และดำเนินต่อไป อย่าให้ความหวั่นกลัวในชีวิตบั่นทอนกำลังใจในการมีชีวิตอยู่ ขอเพียงดวงใจของเราอย่า “มืดบอด” ต่อการหาหนทาง อย่าสิ้นหวังกับความมืดมนที่อาจเพียงผ่านมาชั่วขณะหนึ่งหนึ่ง ที่เป็นไปเพื่อจะให้ “ยามเช้า” เคลื่อนเข้ามาสู่ชีวิตเรา.. เมื่อถึงเวลา

972	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ ใต้เงาไม้ / Re: "วังวน..ความคิด"	เมื่อ: 07 พฤษภาคม 2553 21:58:31
คืนนี้..ฉันนั่งเหม่อมองออกไปนอกระเบียง..พ้นขอบหน้าต่างบนตึกสูง สายตาฉันก็พบกับขอบฟ้า.. ฉันกวาดสายตามองไปทั่วๆผืนฟ้ากว้าง..พบว่า..ท้องฟ้าค่ำคืนนี้ช่างมืดหม่นเหลือเกิน ทั้งๆที่คืนนี้เป็นคืนที่ฟ้ามีดาว..แต่ดาวเหล่านั้นกลับให้ความรู้สึกเหมือนดาวเหงา ดาวไม่สุกสดใสเอาเสียเลย ทำให้ท้องฟ้าค่ำคืนนี้ ดูมืดหม่นไปด้วย ดวงจันทร์คงซ่อนเร้นดวงดาวแห่งความสุขเอาไว้แล้วปล่อยให้ดาวเหงา ดาวเศร้า ออกมาโชว์แสงที่แสนจะริบหรี่เสียเหลือเกิน อยากถามจันทร์จัง....จันทร์เจ้าเอาดาวสุกสดใสไปซ่อนไว้ที่ตรงไหนของปลายขอบฟ้านะ แล้วทำไมปล่อยให้ดาวเหงาๆออกมาอยู่ คู่เคียงกับท้องฟ้าหม่นในค่ำคืนนี้.. ทำให้หัวใจของฉันพลอยเหงา แฝงเร้นเอาความเศร้าเข้าไว้ด้วย ..ดวงจันทร์ซ่อนเร้นดวงดาวแห่งความสุข เก็บงำเอาไว้ แล้วปล่อยให้ดวงดาวแสนเศร้าออกมาอยู่เคียงคู่ฟ้า.. แต่ยังดีกว่าฟ้าไร้ดาว.. ฟ้าไร้ดาว..ทำให้หัวใจของเรา เหงาได้อย่างทรมาน.. แต่ไม่ว่าอย่างไร ฉันก็ยังหลงรักท้องฟ้า ไม่ว่าค่ำคืนนี้จะเป็นท้องฟ้าแห่งดาวสุขหรือดาวเหงา ท้องฟ้ากับแสงแห่งดวงดาวก็คงเปรียบเสมือนกับชีวิตของคนเรา บางขณะก็สุขสดใส แต่บางขณะก็มืดหม่นและหมองเศร้า คืนวันพรุ่งนี้และคืนต่อๆไป ฉันจะออกมานั่งที่เดิม แล้วเหม่อมองออกไปนอกระเบียง..พ้นขอบหน้าต่างบนตึกสูง เมื่อสายตาฉันพบกับขอบฟ้า ฉันเชื่อว่า ฉันจะพบกับคืนวันฟ้าใสและดวงดาวแห่งความสุข อย่างแน่นอน.. แล้วค่ำคืนที่ท้องฟ้าสดใส ดวงดาวแห่งความสุขเปล่งประกาย.. ใจฉันจะเฝ้า..ฝันถึงเธอ.. ฉันรักท้องฟ้าที่มีหมู่ดาว รักจนแอบฝัน ทางเดียวที่ฉัน จะได้อยู่ใกล้เธอ อยู่ในแสงแห่งดวงดาว..

973	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ จิบกาแฟ / Re: สวัสดี..วันใหม่ค่ะ...	เมื่อ: 07 พฤษภาคม 2553 21:54:30
แวะมาส่งเข้านอนน๊า ยังไงก้อคืนนี้ขอให้หลับฝันดี ห่มผ้าด้วยน๊าคะ^^บบ๊าย+

974	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ ใต้เงาไม้ / Re: สนามอารมณ์....	เมื่อ: 06 พฤษภาคม 2553 20:47:09
ดีใจนะ..ยังมีเราที่รักและผูกพัน (ฉัน) ดีใจนะ..ยังมีกันและกันอยู่ในใจ (เบอร์นาร์ด) ดีใจนะ..ยังมีเพื่อนเช่นเธออยู่ในใจไม่เปลี่ยนแปลง..... (ฉัน) ดีใจนะ..ยังมีฉันมีเธอตลอดไป (เบอร์นาร์ด) คิดถึง...อย่าท้อนะ..เพื่อนรัก... เพราะฉันคิดถึงร้องเรียกหา ในคืนดาวอ่อนล้าฟ้าหม่น ขอให้คิดถึงถ้อยคำเพื่อน เฝ้าห่วงใยด้วยไมตรี คิดถึง คิดถึ๋ง คิดถึ๊ง หอบความหวานซึ้งมาถึงนี่ วอนเพื่อนยาเมตตาแลปรานี ขอบอกเธอคนดี...ว่าผู้หญิงคนนี้คิดถึงเธอ วันที่แสนเศร้า...เหงา...และเซร็งงงง...อะ... วันนี้ทั้งที่มันเป็นวันหยุดแท้ๆ แต่เค้าก้อยังต้องไปทำงานกันอีก เฮ้อ! มันช่างเป็นวันที่แสนเศร้า เหงา และเซร็งงงงงง สุดๆๆๆ ฟร้อยยยยยย.... เรื่องมันยากตั้งกะ ตอนที่ต้องงัดเอาเรือนร่างออกมาจากที่นอนให้ได้ตั้งกะเช้า ที่นอนรุ่นนี้มันต้องทำมาจากแม่เหล็กแหงมๆๆๆๆ เพราะกว่าจะงัดขึ้นได้ ใช้เวลาไปร่วมชั่วโมง ฝันได้เป็นเรื่อง กะว่าจะถอดใจยอมแพ้ ...นอนต่อ หากสันหลังจะงอก จะยาวขึ้นอีกนิดหน่อย ก็ช่างมันเฮอะ! คิดดู...นะ ต้องอดดูทั้งปลากัดงับอาหารเม็ด อดดูนกกระจอกเถียงกัน อดดูข้างบ้านจูจี้กันก่อนขึ้นรถโรงเรียน แล้วยังคดีเด็ดๆ...ตำรวจจับคนไม่ใส่หมวกกันน็อคอีกล่ะ นั้น..กล้วยแขก 1 ถุง ชาเขียว 1 แก้ว แต่กลับนั่งหลับคาป้ายรถเมล์.. ว้าววววว.....กางเกงแดง-เสื้อมะนาวโซดา คอตั้ง....เปรี้ยววววววว....ดูดไม่จืด หรือ นี้คือมุมส่วนตัว เป็นโต๊ะทำงานรกๆ ที่รกมาก จนถึงรกที่สุด แต่โต๊ะรกๆ จะดูดีกว่าไม่รก เหมือนงานแยะไง แต่จริงๆ ว่าง... อย่างี้! คงจำไม่ได้เหมือนกันว่ามีงานอะไรต้องเคลียร์มั่ง..? เพราะดูการแต่งตัวแล้ว สมองคงว่างเปล่า ส่วนหัวใจฉัน มันหล่นหายไปไหนไม่รุ ยังดีนะ ที่ฉันจำตัวเองได้ เออ ยังดีจริงๆ อ่ะแหละ บ่ายๆ หาเรื่องลงไปเดินฆ่าเวลาเล่น แวะไปบ้านข้างๆ หน่อย สาวๆ ที่บ้านนั้น น่ารักมั่กๆๆๆ หากเคล้าคอคงอุ่นดีจัง โอ้ย! กลับบ้านดีก๋าาาาาาาาาาา ได้เวลากลับไปนอนตีพุงต่อที่บ้านแว้วววววว ผมน่ะเซนต์เบอร์นาร์ด เป็นเพื่อนคู่ใจของมนุษย์มาอย่างยาวนาน โดยเฉพาะสายพันธุ์ผมสามารถช่วยชีวิตคนเราเอาไว้ได้อีกด้วย ผมขนาดใหญ่ที่สุด น้ำหนักมากที่สุด แต่ก็ใจดีที่สุด...น่ะ..โฮะโฮะโฮะ

975	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ จิบกาแฟ / Re: สวัสดี..วันใหม่ค่ะ...	เมื่อ: 06 พฤษภาคม 2553 10:08:49
วันนี้เข้ามาช้าไปหน่อย..... "สัญาณาณเน็ตไม่เป็นใจ...แต่สัญญาใจเต็มเปี่ยมนะ" ขอให้ทำงานกันอย่างมีความสุขนะค่ะ....

976	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ ใต้เงาไม้ / Re: หากเหนื่อยนัก..ก็พักหน่อย.แล้วค่อยไป !	เมื่อ: 06 พฤษภาคม 2553 09:46:00
อาทิตย์ปลุกฟ้า ที่ล้าก็หาย ชมพูเทาพราย หมู่ไม้ตื่นนอน พระจ้นทร์ค้างฟ้า ขอลาไปก่อน ฟ้าสีอ่อนอ่อน ถึงเวลานอนแล้ว กระถินคลี่ใบ แสงใสตกต้อง เริงรำร่ำร้อง ระบำยามเช้า ดอกมะเฟืองบาน สีหวานได้ใจ ไม่นานเท่าไหร่ ร่วงไปตามลม ฝากตัวแทนไว้ ผลไม้รูปดาว ส่งจากกลางหาว มะเฟืองแสนหวาน ดอกไม้สีขาว ดอกพราวเต็มสวน หอมกลิ่นอบอวล ชวนใจเบิกบาน หิวาก็ด้วย ช่วยเติมกลิ่นหวาน ดอกไม้สำราญ สราญรื่นรมย์ โมกลาร่าเริง บันเทิงกลางแดด จะเผาจะแผด ไม่หวาดไม่หวั่น ใบเงินต้นใหญ่ ขึ้นไปเสียดฟ้า สิบปีผ่านมา เธอเหงาบ้างไหม โมกซ้อนห้อยต่ำ หน้าคว่ำมองดิน ฉันแหงนหน้าดมกลิ่น หอมหวลชื่นใจ ผีเสื้อราตรี บินรี่ไปไหน ไม่ได้ไปไกล แค่ทักทายสายลม ตำลึงทอดยอด กิ่งกอดก้านเกี่ยว ใช้มือยึดเหนี่ยว ทิ้งใบตามใจ ส้มสูกลูกไม้ เต็มตามปลายกิ่ง ลมแรงปลิดทิ้ง หล่นร่วงเต็มลาน ใบเฟิร์นแพรวพราย คล้ายกลีบดอกไม้ ที่ร่วงเรียงราย ผูกด้วยด้ายดำ ดอกหญ้ากะจิดริด ผีเสื้อกระจ้อยร่อย ต่างคนต่างคอย ต่างคนต่างใจ ต้อยติ่งดอกน้อย คอยอยู่ในแพใบไม้ มุดมองลอดใบ สีม่วงสดใสแต้มแต่ง น้ำค้างกลางหาว เตรียมเหิรกลับฟ้า ฝากแดดอำลา ดอกต้อยติ่งงาม ในสวนรกร้าง ห่างกันหลายปี แต่ต้นไม้ใจดี มีดอกไม้ให้อิ่มใจ เมื่อเราอยู่ห่างๆ สวนรกร้างคงเหงา ใบไม้คงมีเรื่องเล่า และฉันก็นั่งลงฟัง เวลาในสวนเดินช้า แต่ว่าก็ไม่ได้หยุดไว้ ฉันสังเกตเห็นสิ่งที่เปลี่ยนไป แม้จะไม่มีใครทำอะไเลย เถาวัลย์พันเกี่ยว เลี้ยวลดตามมุมบ้าน เธอคงจะอยู่มาเนานาน ก็ฉันจากบ้านไปนานเนา เข็มสีม่วง คงเป็นห่วง กลัวสวนจะเหงา จากหนึ่งต้น เป็นสิบสิบต้น จนเต็มสวนของเรา พู่ระหงริมรั้ว ไม่กลัวใครๆ ออกดอกสีสดใส เห็นแต่ไกลไม่ลืม ชวนชมชมชวน ในสวนมีต้นไม้ แต่ละต้นฝากไว้ เมื่อไหร่จะกลับบ้าน ถนนเล็กสายเก่า มีเงาไม้ร่มรื่น เธอเดินผ่านทุกวันคืน แล้วจู่ๆก็หายไป ดอกไม้ก็ทักทาย วันนี้แสงแดดสดใส คนที่มาก็มา คนที่ไปก็ไป ดอกไม้ยังบานต่อไป แม้คนที่เดินห่างไป อาจไม่ได้ย้อนคืนมา นาฬิกาเดินช้า พักอีกเดี๋ยวค่อยไป แดดยามเช้าแสนสบาย สุขใจในอารมณ์ คิดถึงคนบ้านนี้..ทุกคนเลย..เหมียวววววววววว

977	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ ใต้เงาไม้ / Re: "วังวน..ความคิด"	เมื่อ: 06 พฤษภาคม 2553 09:24:10
" ใบไม้ป่า” ใบไม้ร่วงหนึ่งใบในราวป่า ยังดีกว่าใบไม้เหลืองในเมืองหลวง ที่รอปลิดหล่นเปล่าประโยชน์ปวง เป็นด่างดวงดำเปื้อนในป่าคน ใบไม้ป่าร่วงแล้วได้เลี้ยงป่า ทิ้งลงมาเลี้ยงรากเลี้ยงลำต้น เหมือนแม่ให้นมลูกปลูกฝังจน ลูกเติบตนโตแทนเต็มแผ่นดิน เมื่อเมืองคนคั่งคับด้วยคนป่า คนดีก็ด้อยค่าเหมือนกรวดหิน เมื่อสัตว์ป่าสร้างป่าไว้หากิน สัตว์เมืองก็ต้องสิ้นวิสัยเมือง ใบไม้ป่าชื่อจิตร ภูมิศักดิ์ ได้ร่วงแล้วเป็นหลักให้โลกเลื่อง ดั่งเทียนป่าปลุกแสงขึ้นแรงเรือง ไม่เปล่าเปลืองลมปราณที่ต้านลม ลมประสานเสียงแคนว่าแค่นแค้น เปิบข้าวทุกคราวแค่นความขื่นขม เหงื่อกูรินตากูแล้งน้ำแห้งตรม ร่างกูซมซมซานไข้จนเขียวคาว เสียงปืนดังเปรี้ยงกว่าเสียงปาก ก็ปิดฉากชีวิตมืดมิดหนาว แต่วิญญาณคือทิพย์ที่ยืนยาว ดังดวงดาวยิ่งดึกยิ่งดื่นตา กาลเวลาฆ่าจิตร ภูมิศักดิ์ กาลเวลาก็ตระหนักประจักษ์ค่ากาลเวลาฆ่าคนดีทุกทีมา แต่เวลาก็ทูนเทิดเชิดคนดี ใบไม้ร่วงหนึ่งใบในราวป่า เพื่อแตกมาเป็นใบใหม่ในทุกที่ จิตรหนึ่งดวงดับไปในวันนี้ เพื่อจะมีจิตรใหม่มากมายดวง ถ้าสัตว์เมืองสร้างเมืองเป็นป่าได้ เราก็เหมือนใบไม้เหลืองในเมืองหลวง ที่โหยหาป่าเขาเปลี่ยวเปล่าปวง จิตรจะร่วงลงทั้งป่าเข้ามาเมือง เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

978	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ ใต้เงาไม้ / Re: "วังวน..ความคิด"	เมื่อ: 05 พฤษภาคม 2553 11:19:35
ทรายกับทะเล โดย.."ต้นห้อง" ... เคยมีคำพูดที่บอกว่า ทรายย่อมคู่กับทะเล ... ... ทะเลและทรายเป็นสิ่งที่คู่กันมา ตั้งแต่อดีต ปัจจุบัน และจะยังคงอยู่ด้วยกันตลอดไป คงเหมือนกับรักที่มีความรู้สึกของ2ฝ่ายที่สวยงาม สดชื่อ สดใส ... ... รักที่เข้าใจกันและกัน คงเหมือนกับทะเลที่มีปลาแหวกว่าย ฝูงปลาหลากหลาย คล้ายกับความเข้าใจในทุกเรื่องของคนรัก สัตว์ต่างๆที่อาศัยอยู่เหมือนกับความห่วงใยที่คอยดูแลทะเลให้สะอาด และคอยถนอมคนที่รักเสมอ ... ... น้ำทะเลที่เซาะทราย ยามที่คลื่นซัดสาดเข้ามา แล้วลูบไล้ชายหาดให้เปียกชุ่มชื่น คงจะเป็นความห่วงใยเอาใจใส่ ที่มีอยู่เสมอไม่ขาดหาย เป็นความห่วงใยโหยหาที่นุ่มนวลและอ่อนโยนลึกซึ้ง เสียงคลื่นกระทบกับชายหาดเบาๆ เปรียบเสมือนกับคำปลอบโยนและเสียงกล่อมที่อ่อนหวาน ... ... ยามมีคนเดินมาเหยียบย่ำหรือทำให้ทรายต้องเป็นรอย น้ำทะเลจะคอยซัดสาดมาเบาๆ คล้ายกับจะบอกว่า "ไม่เป็นไร เธอมีฉันข้างกายเสมอ" ครั้งแล้วครั้งเล่าที่น้ำทะเลสาดมา ผืนทรายจึงกลับเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง ... ... ยามที่มีพายุโหมกระหน่ำ ทะเลปั่นป่วนโกรธเกรี้ยวแค่ไหน จะซัดสาดรุนแรงสักเท่าไหร่ ดูน่ากลัว ไม่น่าเข้าใกล้แม้แต่สักนิด แต่หาดทรายผืนน้อยกลับยืนอยู่ที่เดิม ไม่หนีไปไหน เมื่อคลื่นร้ายซัดเข้าใส่อย่างรุนแรง ทรายจะเจ็บ จะต้องสูญเสียไปเท่าไหร่ แต่กลับทำให้คลื่นนั้นสงบนิ่งได้ และอยู่เคียงข้างเสมอ รอจนคลื่นที่เลวร้ายจนใครๆพากันหนีหายนั้นสงบลง และคอยปลอบโยนอยู่เคียงข้าง ... ... แต่คงมีที่ทะเลไร้ทราย ทะเลที่ไม่มีทราย ทะเลที่ดูน่ากลัว ดุร้าย และ ย่อมไม่อยากมีใครเข้าใกล้ อาจจะมีก้อนนึ่งก้อนใหญ่ๆ ที่ช่วยให้คลื่นไม่รุนแรงเกินไป แต่คลื่นนั้นก็ไม่ได้อ่อนโยนเหมือนทะเลที่มีทราย ... ... ทรายกับทะเล โอบกอดซึ่งกันและกัน ให้ความรักความอบอุ่น ความเข้าใจ และความห่วงใยกันและ มั่นคงในรักเดียวรักนี้ของตน หากแต่เมื่อใดที่ทรายไร้ซึ่งทะเล และทะเลปราศจากทรายแล้ว ทั้งคู่จะอยู่ได้อย่างไร ทะเลจะต้องเจ็บปวดเพียงไหนที่ไม่มีทราย และทรายจะต้องรวดร้าวเท่าใดหากไม่มีทะเล ทรายซึ่งปราศจากทะเล จะยังคงความสวยงาม ชุ่มชื่นไว้ได้แค่ไหน อาจจะมีสายฝนโปรยปรายมาบ้าง แต่คงไม่ตลอดกาล แล้วทะเลเล่า หากไร้ซึ้งทรายแล้ว จะยังคงอ่อนหวานนุ่นนวลเหมือนครั้งก่อนหรือไม่ ... ... ทรายย่อมคู่กับทะเล และ ทะเลย่อมอยู่เคียงข้างทราย คงไม่มีวันไหนที่ทรายและทะเลจะพรากกัน อาจจะมีคนสร้างเขื่อนขึ้นมากั้นทะเลไว้กับทราย แต่คลื่นยังคงซัดสาดไปถึงทราย ยังคงฝากเสียงรำพึงของคลื่นที่กระทบสาด ไปให้ทรายรับรู้ว่า ทะเลคิดถึงทราย แต่ทรายจะรับรู้ไหม กับความคิดถึงของทะเล

979	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ ใต้เงาไม้ / Re: หากเหนื่อยนัก..ก็พักหน่อย.แล้วค่อยไป !	เมื่อ: 05 พฤษภาคม 2553 10:39:33
ที่ตรงนี้มีฉัน / เป๊ก บลูสกาย หลับลงตรงนี้ พักใจไว้ก่อน หลับตานอนจะคอยห่วงใย ไม่ห่างเธอ อยากเพียงให้เธอลืมเลือน ให้เธอหายเหนื่อย หลับตาลืมความปวดร้าว ที่ผ่านมา หากเธอมีฝัน ถึงวันที่สวยงาม เก็บความฝันนั้นไว้ไม่เปลี่ยนแปลง รวบรวมพลังภายในใจ และจงมั่นคง สิ่งเหล่านั้นคงสักวันได้ครอบครอง หากเหนื่อยนัก ก็จงหยุดพัก หลับตรงนี้ที่มีฉันคอยเอาใจ หากเหนื่อยนัก หลับลงตรงนี้ ที่ตรงนี้รอเธอ ตลอดไป เธอไม่ใช่คนแรกที่เคยฝันร้าย เธอไม่ใช่คนแรกที่เคยอ่อนล้า เธอก็เป็นอย่างคนที่ผ่านมา เคยเจ็บและช้ำมา บอกกับเธอคนดีที่ตรงนี้ว่ามีฉัน หากเหนื่อยนัก ก็จงหยุดพัก หลับตรงนี้ที่มีฉันคอยเอาใจ หากเหนื่อยนัก หลับลงตรงนี้ ที่ตรงนี้รอเธอ ตลอดไป เธอไม่ใช่คนแรกที่เคยฝันร้าย เธอไม่ใช่คนแรกที่เคยอ่อนล้า เธอก็เป็นอย่างคนที่ผ่านมา เคยเจ็บและช้ำมา บอกกับเธอคนดีที่ตรงนี้ว่ามีฉัน บอกกับเธอคนดีที่ตรงนี้ ว่ามีฉัน "ไม่ว่าจะเหนื่อยจะล้าซักแค่ไหน..ตรงนี้มีที่พักพิงให้สุขใจเสมอ......"

980	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ จิบกาแฟ / Re: สวัสดี..วันใหม่ค่ะ...	เมื่อ: 05 พฤษภาคม 2553 10:21:28
วันหยุดอีกแล้ว...พักผ่อนกันมากๆ นะค่ะ มายิ้มรับขับสู้กับวันใหม่ ให้สดใสใจสบายนะเธอเอย ไม่ต้องคิดเรื่องเก่ามากนักเลย แวะมาชมบทกวีที่สุขสันต์

หน้า: 1 ... 47 48 [49] 50 51

www.SookJai.com Created By Mckaforce | Sookjai.com Sitemap | CopyRight All Rights Reserved
Mckaforce Group | Sookjai Group
Best viewed with IE 7.0 , Chrome , Opera , Firefox 3.5
Compatible All OS , Resolution 1024 x 768 Or Higher

หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.145 วินาที กับ 26 คำสั่ง

Google visited last this page 30 มกราคม 2567 03:44:42