ไส้กรอกอีสาน : การถนอมอาหารในสมัยโบราณ

ไส้กรอกอีสาน

ในสมัยโบราณคนไทยจะเลี้ยงสัตว์ไว้กินเอง เนื่องจากยังไม่มีตลาดที่เป็นศูนย์กลางการซื้อขาย ดังนั้นเนื้อสัตว์จึงได้มาจากสัตว์เลี้ยงหรือล่าสัตว์ เมื่อได้มาก็ใช้รับประทานกันในครอบครัวและแบ่งปันในระหว่างเครือญาติ แต่ถ้ามีมากจำเป็นที่จะต้องเก็บไว้เพื่อรับประทานในวันข้างหน้า การถนอมอาหารในสมัยนั้น นอกจากการตากแดด การหมักเกลือแล้ว ยังมีการแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์หมักดอง ที่สามารถเก็บไว้ได้นาน และมีรสชาติดี ดังเช่น "ไส้กรอกอีสาน"

ไส้กรอกอีสาน เป็นการถนอมอาหารแบบชาวอีสานประเภทหนึ่ง เกิดจากภูมิปัญญาชาวบ้านตั้งแต่สมัยโบราณ โดยการนำเศษเนื้อวัว หรือเนื้อหมู มาสับหรือบด ตำกระเทียม และข้าวสุก เข้าด้วยกันพอหยาบๆ ผสมลงในเนื้อสัตว์ เติมเกลือคลุกเคล้าเข้ากัน บรรจุในไส้หมูหรือไส้ชนิดอื่นมัดเป็นท่อน ผึ่งไว้ในที่สะอาดและแห้งเพื่อให้เกิดการหมักจนเปรี้ยว ประมาณ 3-4 วัน จนได้รสเปรี้ยว (ยิ่งนานยิ่งเปรี้ยว) และสามารถเก็บไว้ทานได้นาน

ไส้กรอกอีสานจะนิยมนำมาประกอบอาหารโดยการย่างให้สุกเกรียม รสชาติของไส้กรอกอีสานจะแตกต่างกันออกไปตามแต่ละสูตร แต่ส่วนมากจะมารสเปรี้ยวนำ โดยเป็นรสชาติที่เกิดจากการหมักและทำปฏิกิริยากันของเนื้อสัตว์ ข้าว และกระเทียม ในภาคกลางจะนิยมนำมาทานแกล้มกับผักสด เช่น ขิงดอง กะหล่ำปลีสด และพริกขี้หนูสด ส่วนใหญ่จะใช้เป็นกับแกล้มเหล้าหรือเบียร์