บาราเบก (Barabaig people) ชนเผ่าน้อยในประเทศแทนซาเนีย

ผู้หญิงจากชนเผ่า Barabaig ใกล้ Katesh ใกล้ภูเขาฮานัง (Hanang) ประเทศแทนซาเนีย ในชุดแบบดั้งเดิม

บาราเบก (Barabaig people)
From Wikipedia, the free encyclopedia

บาราเบก (Barabaig) เป็นชนเผ่าน้อยของชาวดาทูก้า (Datooga) ที่อพยพลงใต้ไปยังแอฟริกาตะวันออก จากหุบเขาไนล์ในแอฟริกาเหนือเมื่อกว่าพันปีก่อน ไปอาศัยอยู่ในที่ราบสูงภูเขาไฟทางตอนเหนือใกล้กับภูเขาฮานัง (Hanang) (สูง ๓,๔๑๘ เมตรจากระดับน้ำทะเล) ในเขตมันยารา (Manyara) ประเทศแทนซาเนีย โดยพูดภาษาถิ่นที่มีชื่อเดียวกับภาษาดาทูก้า (Datooga) ชนเผ่าน้อยที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดและมีจำนวนมากที่สุดในชนเผ่าดาทูก้า (Datooga) คือชนเผ่าบาราเบก (Barabaig) ซึ่งเป็นกลุ่มคุ้มครอง-ปกครอง มีธรรมชาติที่น่ากลัว ทำให้ชนเผ่านี้กลายเป็นประเด็นสำคัญในตำนานและบทเพลงของ Barabaig

บาราเบก (Barabaig) เป็นชนเผ่าเร่ร่อน อาศัยการหมุนเวียนบริเวณทุ่งหญ้าอันอุดมสมบูรณ์รอบที่ราบ Hanang และที่อื่นๆ ไม่มีผู้นำหรือหัวหน้าสูงสุด พวกเขาถูกจัดเป็นกลุ่มที่ประกอบด้วยผู้สืบทอดที่สามารถสืบเชื้อสายมาจากบรรพบุรุษเพียงคนเดียว แต่ละกลุ่มหรือ dosht มีหัวหน้ากลุ่มที่ทำหน้าที่ประชุมกิจการของกลุ่มผ่านสภากลุ่ม มีกลุ่มจิตวิญญาณหกกลุ่ม (daremng'ajega) และกลุ่มชาวบ้านทั่วไปมากกว่า ๓๐ กลุ่ม (homatk) สมาชิกทั้งหมดยกเว้นกลุ่มของช่างตีเหล็ก (Gidang'odiga) จะต้องแต่งงานนอกกลุ่ม (exogamy) ช่างตีเหล็กจะต้องแต่งงานภายในสมาชิกภาพ (endogamy) อาจเป็นเพราะขาดความบริสุทธิ์ทางพิธีกรรม

วัว (Cattle)
วัวเป็นศูนย์กลางของชีวิตบาราเบก พวกเขายังชีพด้วยนม เนื้อ และเลือดเป็นบางครั้ง หนังใช้สำหรับนุ่งห่ม เขาเป็นภาชนะสำหรับการดื่ม มูลวัวสำหรับสร้างที่อยู่อาศัย และปัสสาวะเป็นน้ำยาทำความสะอาด และวัวเป็นสินค้าโดยการขายหรือการแลกเปลี่ยนเพื่อให้ได้มาซึ่งทุกสิ่งที่ชาวบาราเบกต้องการ ปัจจุบัน บาราเบก (Barabaig) มีการเพาะปลูกพืชไร่จำพวก ข้าวโพด ข้าวฟ่าง และถั่ว และยังปลูกผักในสวนใกล้บ้านไร่ของพวกเขาด้วย พวกบาราเบกยังเลี้ยงแกะและแพะ ใช้ลาเป็นสัตว์บรรทุก และเลี้ยงไก่แม้ว่าพวกเขาจะไม่กินไข่ก็ตาม แพะมีทั้งการแลกเปลี่ยนและฆ่าเพื่อกิน และแกะมีบทบาทสำคัญในการบูชายัญในพิธีกรรม แต่วัวเท่านั้นที่มีค่าสูงสุดที่ครอบงำชีวิตและมีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมของพวกเขา วัวเป็นสกุลเงินแห่งชีวิตและผูกพันสังคมผ่านมรดก เป็นของขวัญและเงินกู้ ใช้เพื่อจ่ายเงิน ค่าปรับ และการเสียสละ คนที่ไม่มีวัวไม่สามารถจะมีชีวิตอย่างสุขสบายในทางสังคมหรือเป็นที่ควรให้ความเคารพยกย่องได้

การสัก
ในบรรดา Barabaig (เช่น Datooga) ของแทนซาเนียและคารามาจง (Karamajong) ของยูกันดา นิยมสัก "แว่นตา" ล้อมรอบเบ้าตาของทั้งชายและหญิงและมักจะมีเม็ดสี โดยช่างสักจะหยิบผิวหนังขึ้นมาหนึ่งส่วนแล้วตัดส่วนปลายเพื่อเอาผิวหนังออกจากร่างกาย ใช้เม็ดสีถ่านผสมกับปัสสาวะวัวถูเข้าไปในรอยบาก ส่งผลให้เกิดตุ่มเล็กๆ ที่ล้อมรอบใบหน้าอย่างประณีตเมื่อเวลาผ่านไป

พิธีศพ
บาราเบก (Barabaig) แตกต่างจากผู้เลี้ยงสัตว์ในแอฟริกาตะวันออกคนอื่นๆ มีการฝังผู้เฒ่าผู้นับถือในพิธีกรรมที่พวกเขาเรียกว่า bung'ed “bung'ed” คือชื่อของเนินฝังศพและพิธีที่ยาวนานเก้าเดือนที่มาพร้อมกันนั้น ก่อนที่จะมีผู้เฒ่าคนใดคนหนึ่ง (ไม่ค่อยมีผู้หญิง) กลุ่มของเขาจะประชุมกันเพื่อหารือว่าเขามีคุณสมบัติในการดำเนินชีวิตอย่างมีศีลธรรม มีภรรยาและลูกมากมาย มีวัวจำนวนมาก และได้รับคำสั่งให้มีอำนาจผ่านการปราศรัย แสดงการกระทำที่กล้าหาญและแสดงวิจารณญาณที่ชาญฉลาด ถ้าเห็นเช่นนั้นก็จะถูกฝังโดยเปลือยเปล่า นั่งหันหน้าไปทางทิศตะวันออกและมีเนินดินอยู่เหนือศพ หลังจากนั้นสถานที่ฝังศพก็มีความศักดิ์สิทธิ์ มีชื่อผู้ตาย และดูแลรักษาโดยตระกูลตลอดไป

Photo Gallery: © Lluis Font / Tanzania - 2020