นกโมอา นกที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก

ภาพจำลองการล่านกโมอาของชาวมาวรี

นกโมอา นกที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก

นกโมอาตัวใหญ่ นกที่บินไม่ได้ มีความยาวได้ถึง 3 เมตร และหนักได้ถึง 230 กิโลกรัม ถูกล่าจนสูญพันธุ์ในปี ค.ศ.1445

พวกมันเป็นแหล่งอาหารหลักของชาวเมารีที่เดินทางมาถึงนิวซีแลนด์ระหว่างปี ค.ศ. 1250-1300 ที่น่าสนใจคือ โมอายังเป็นแหล่งอาหารหลักของนกอินทรีของฮาสต์ด้วย ซึ่งถือเป็นนกอินทรีที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมา อินทรีของฮาสต์ซึ่งมีน้ำหนักสูงสุดถึง 18 กิโลกรัมและมีปีกกว้างได้ถึง 3 เมตร ธรรมชาติออกแบบมาโดยเฉพาะเพื่อล่าโมอา อย่างไรก็ตาม เนื่องจากไม่มีเหยื่อขนาดใหญ่เหลืออยู่และแหล่งที่อยู่อาศัยก็ลดลง พวกมันจึงไม่สามารถอยู่รอดได้และในที่สุดก็สูญพันธุ์ไป มีแนวโน้มว่าพวกมันจะสูญพันธุ์ไปภายในไม่กี่ทศวรรษหลังจากโมอาสูญพันธุ์

นกโมอา (moa) เป็นกลุ่มนกที่บินไม่ได้สูญพันธุ์แล้ว เคยอาศัยอยู่ในประเทศนิวซีแลนด์ในสมัยไพลสโตซีนตอนปลาย-สมัยโฮโลซีน มี 9 ชนิด (ใน 6 สกุล) โดย Dinornis robustus และ Dinornis novaezelandiae 2 ชนิดที่ใหญ่ที่สุด มีความสูงถึงประมาณ 3.6 เมตร (12 ฟุต) (ยืดคอแล้ว) และหนักประมาณ 230 กิโลกรัม (510 ปอนด์) ส่วนนกโมอาพุ่มไม้ (Anomalopteryx didiformis) ชนิดที่เล็กที่สุด มีขนาดประมาณเท่ากับไก่งวง ประชากรนกโมอาทั้งหมดในช่วงที่ชาวพอลินีเชียเข้าตั้งถิ่นฐานในนิวซีแลนด์ประมาณ ค.ศ.1300 มีหลากหลาย ซึ่งอยู่ในช่วงระหว่าง 58,000 ถึงประมาณ 2.5 ล้านตัว

นกโมอาเดิมจัดอยู่ในกลุ่ม ratite อย่างไรก็ตาม จากการศึกษาทางพันธุกรรมพบว่าญาติที่ใกล้ชิดที่สุดของนกโมอาคือ tinamou จากทวีปอเมริกาใต้ ซึ่งเคยเป็นกลุ่มพี่น้องกับ ratites.

นกโมอา 9 ชนิดบินไม่ได้ โดยเป็นสัตว์บนพื้นดินที่ใหญ่ที่สุดและเป็นสัตว์กินพืชชั้นสูงสุดในระบบนิเวศป่า ไม้พุ่ม และใต้เทือกเขาของนิวซีแลนด์ จนกระทั่งการเข้ามาของชาวมาวรี และพวกมันถูกล่าเฉพาะจากอินทรีฮาสท์ นกโมอาสูญพันธุ์หลังการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ในนิวซีแลนด์ภายใน 100 ปี โดยหลักเนื่องจากการล่าสัตว์มากเกินไป

นกโมอา นกที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก

โครงกระดูกของ Dinornis maximus ที่จัดแสดงอยู่ในคอลเลกชัน
ของพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติในลอนดอน หมายเลขแค็ตตาล็อก: PV A 608

ฟอสซิลโครงกระดูกนกโมอาตีนหนัก (Pachyornis elephantopus)