หลวงปู่หลง สมาจาโร วัดบ้านหนองหน่อง ต.ยางสีสุราช อ.ยางสีสุราช จ.มหาสารคาม

หลวงปู่หลง สมาจาโร
อดีตเจ้าอาวาสวัดบ้านหนองหน่อง ต.ยางสีสุราช อ.ยางสีสุราช จ.มหาสารคาม

"หลวงปู่หลง สมาจาโร" อดีตเจ้าอาวาสวัดบ้านหนองหน่อง ต.ยางสีสุราช อ.ยางสีสุราช จ.มหาสารคาม เป็นพระเกจิอาจารย์เรืองวิทยาคมสายเขมร มีชื่อเสียงโด่งดังในพื้นที่จังหวัดมหาสารคาม สืบทอดปฏิปทาจากพระครูจันดา วัดทองนพคุณ อ.พยัคฆภูมิพิสัย จ.มหาสารคาม บูรพาจารย์รุ่นเก่า

เกิดในสกุล ฤทธิ์ไธสง เมื่อปี พ.ศ.2473 ที่บ้านหนองหน่อง ต.ยางสีสุราช อ.ยางสีสุราช จ.มหาสารคาม ครอบครัวประกอบอาชีพทำไร่ทำนา

ช่วงวัยเด็ก ช่วยงานครอบครัวด้วยความขยันขันแข็ง จนเมื่ออายุ 14 ปี บิดามารดาเห็นว่าเป็นผู้ใฝ่เรียนรู้ทางธรรม จึงนำไปฝากที่วัดบ้านหนองหน่องให้บวชเรียน

จนอายุครบบวช 20 ปี เข้าพิธีอุปสมบทที่พัทธสีมา วัดบ้านมะโบ่ ต.ยางสีสุราช อ.ยางสีสุราช จ.มหาสารคาม โดยมีพระครูจันดา วัดทองนพคุณ อ.พยัคฆภูมิพิสัย จ.มหาสารคาม เป็นพระอุปัชฌาย์ และหลวงพ่อเสาร์ เป็นพระกรรมวาจาจารย์

หลังอุปสมบท ท่านอยู่จำพรรษาศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัย ณ สำนักเรียนวัดบ้านหนองหน่อง มุมานะเล่าเรียนจนสอบได้นักธรรมชั้นเอก นอกจากนี้ยังให้ความสนใจด้านวิทยาคม ในยุคนั้นพระครูจันดามีชื่อเสียงโด่งดังในภาคอีสาน ท่านจึงขอฝากตัวเป็นศิษย์เรียนไสยเวทกับพระครูจันดา ได้รับการถ่ายทอดวิทยาคมสายเขมรจนหมดสิ้น

พร้อมทั้งได้ศึกษามูลกัจจายน์ บาลี อักษรขอม ไทยน้อย อักษรลาว ทำให้มีความรู้ทางด้านอักขระโบราณอีกแขนงหนึ่ง

ในช่วงนั้น วัดบ้านหนองหน่องขาดแคลนพระผู้ใหญ่ บรรดาญาติโยมจึงนิมนต์ให้กลับมาจำพรรษาที่วัดบ้านเกิด ซึ่งท่านได้รับนิมนต์เพราะต้องการกลับมาพัฒนาสร้างความเจริญให้กับท้องถิ่น และได้จำพรรษาปฏิบัติศาสนกิจอยู่ที่วัดแห่งนี้ตราบจนวาระสุดท้าย

แม้กลับมาจำพรรษาอยู่ที่วัดบ้านหนองหน่อง แต่วัตรปฏิบัติของท่านยังคงเหมือนเดิม คือช่วงหลังเทศกาลออกพรรษาทุกปีจะออกธุดงควัตรไปตามป่าเขาหลายแห่งในภาคอีสานรวมทั้งลาวและเขมร

ท่านมีพลังจิตที่กล้าแข็ง บางครั้งต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายในระยะประชิดตัวแต่ท่านก็แผ่เมตตาทำให้สัตว์เหล่านั้นไม่กล้ำกรายเข้ามาทำร้ายท่านแต่อย่างใด

จากความเคร่งครัดในพระธรรมวินัย วัตรปฏิบัติจำเริญรอยตามพระครูจันดาทำให้หลวงปู่หลงมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่รู้จักอย่างรวดเร็ว

ท่านพร่ำสอนญาติโยมอยู่เสมอ ว่า อย่าดำรงชีวิตด้วยความประมาท เมื่อมีเกิดแล้วก็มีแก่ เจ็บ ตาย จงอย่ายึดมั่นถือมั่น ขณะยังมีชีวิตขอให้ทุกคนหมั่นประกอบแต่กรรมดี ศีล 5 รักษาให้ได้จะทำให้ชีวิตพานพบแต่ความสุข

หลวงปู่หลงยังได้ชื่อว่าเป็นพระนักการศึกษา เนื่องเพราะท่านทราบดีว่าพระภิกษุ-สามเณร ที่มาบวชเรียนล้วนมาจากครอบครัวที่ยากจน ท่านจึงเปิดสำนักเรียนพระปริยัติธรรมและรับหน้าที่เป็นครูสอนเอง

ส่วนปัจจัยที่ได้จากการบริจาค หลวงปู่หลงได้นำมาสนับ สนุนการเรียนของพระภิกษุ-สามเณร

นอกจากนี้ ยังนำปัจจัยส่วนหนึ่งไปพัฒนาสร้างความเจริญรุ่งเรืองให้กับวัดแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นการสร้างศาลาการเปรียญ กำแพงแก้ว กุฏิ เป็นต้น ทำให้วัดบ้านหนองหน่องเจริญรุ่งเรือง รวมทั้งพัฒนาบรรยากาศภายในบริเวณวัด มีแต่ความสงบวิเวกเหมาะสำหรับการปฏิบัติธรรม

ถึงแม้จะมีอายุเพียง 50 ปี แต่จากการตรากตรำทำงานหนักตลอดเวลา ทำให้สุขภาพของท่านไม่ค่อยแข็งแรง แต่ท่านยังรับกิจนิมนต์และต้อนรับญาติโยมที่มาหาอย่างไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย บางครั้งอาพาธท่านยังฝืนสังขารรับนิมนต์แต่ท่านก็ไม่เคยปริปากบ่น

หลายครั้งที่ญาติโยมจะนำท่านส่งเข้ารักษาที่โรงพยาบาล แต่ท่านก็ปฏิเสธ

สุดท้ายก็ถึงแก่มรณภาพอย่างสงบเมื่อปี พ.ศ.2524 สิริอายุ 51 พรรษา 31

ณ วันนี้ แม้หลวงปู่หลงจะละสังขารไปนานหลายปี แต่คุณงามความดีของท่านยังคงปรากฏอยู่ตราบจนปัจจุบัน
อริยะโลกที่ 6 ข่าวสดออนไลน์