บทสวด ตายนสูตร วัดพิชโสภาราม จ.อุบลราชธานี

ตายนสูตร

(นำ) หันทะ มะยัง ตายะนะสุตตะคาถาโย ภะณามะ เส.

(รับ) ฉินทะ โสตัง ปะรักกัมมะ กาเม ปะนูทะ พ๎ราห๎มะณะ
   ท่านทั้งหลายจงพยายามตัดตัณหาอันเป็นดังกระแสน้ำ, จงบรรเทากามทั้งหลายเสียเถิด

นัปปะหายะ มุนิ กาเม เนกัตตะมุปะปัชชะติ,
   มุนีละกามทั้งหลายไม่ได้แล้ว ย่อมเป็นอยู่ผู้เดียวไม่ได้,

กะยิรา เจ กะยิราเถนัง ทัฬหะเมนัง ปะรักกะเม,
   ถ้าบุคคลจะทำอะไรก็ทำเถิด แต่จงทำกิจการนั้นให้จริงๆ,

สิถิโล หิ ปะริพพาโช ภิยโย อากิระเต ระชัง,
   เพราะว่าการบวชที่ย่อหย่อนย่อมไม่เกิดผล, ยิ่งโปรยโทษดุจธุลี,

อะกะตัง ทุกกะฏัง เสยโย ปัจฉา ตัปปะติ ทุกกะฏัง,
   ความชั่วไม่ทำเสียเลยดีกว่า เพราะว่าความชั่วทำให้เดือดร้อนภายหลัง,

กะตัญจะ สุกะตัง เสยโย ยัง กัต๎วา นานุตัปปะติ,
   บุคคลควรทำแต่ความดี เพราะทำแล้วไม่เดือดร้อนใจในภายหลัง,

กุโส ยะถา ทุคคะหิโต หัตถะเมวานุกันตะติ,
   หญ้าคาที่บุคคลจะถอนแล้ว จับไม่ดี, ย่อมบาดมือผู้จับ ฉันใด,

สามัญญัง ทุปปะรามัฏฐัง นิระยายูปะกัฑฒะติ,
   การบวชถ้าปฏิบัติไม่ดีและย่อหย่อน ย่อมถูกฉุดไปนรกได้ ฉันนั้น,

ยังกิญจิ สิถิลัง กัมมัง สังกิลิฏฐัญจะ ยัง วะตัง,
   การงานสิ่งใดที่ย่อหย่อน และการปฏิบัติใดที่เศร้าหมอง,

สังกัสสะรัง พรัห๎มะจะริยัง นะ ตัง โหติ มะหัปผะลันติ,
   พรหมจรรย์สิ่งใดของตน ที่ระลึกขึ้นมาแล้วรังเกียจตนเอง, การกระทำเหล่านั้น ย่อมเป็นของไม่มีผลมาก, ดังนี้ !

   ————————–