ขาดหายและค้นหา Lost and Found

[ โดย อ.แป๋ม บอร์ดเก่า ]

ขาดหายและค้นหา Lost and Found

ความสุข...คือเป้าหมายที่ไขว่คว้า...หรือนิยามที่ยังเลื่อนลอย

คนบางคน ต้องใช้ถึงครึ่งค่อนชีวิต เพื่อค้นหาว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่

แต่จะมีสักกี่คน ที่ค้นพบสิ่งที่ตัวเองต้องการจริงๆ

ดังที่ได้มีบทเพลงบทหนึ่งที่เคยได้ยินมา

"ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมาย...ใจในร่างกายกลับไม่เจอ...ทุกข์ที่เกิดซ้ำเพราะใจนำพร่ำเพ้อ...หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข"

คนบางคนอวยพร หรือ รับพร ที่บอกว่าขอให้มีความสุขความเจริญยิ่งๆขึ้นไป

แล้วความสุขของใครแต่ละคน วัดกันตรงใหน คนเราทุกวันนี้ขาดแคลนความสุขลงทุกวัน

รูปแบบเดิมๆของการใช้ชีวิตในแต่ละวัน แทบจะถ่ายเอกสารมาเหมือนๆกัน

ตื่นเช้า...ไปทำงาน เพื่อหาเงินเข้าบ้าน เพื่อใช้จ่ายซื้อสิ่งของที่จะอำนวยความสุขให้กับตัวเองและคนในครอบครัว(ถ้ามี)

เรามุ่งแสวงหาสิ่งที่จะอำนวยความสุขให้กับชีวิต...เพราะเชื่อว่ามีทุกสิ่งทุกอย่างพร้อม...คือชีวิตที่มีความสุข

น่าแปลกที่คนเรา วิ่งหาสิ่งต่างๆนอกกายเรามาตอบสนองความต้องการในชีวิต

โดยที่ไม่เคยมองเนื้อแท้ชีวิต ไม่เคยมองลึกลงไปในจิตใจของเราเองว่าความสุขที่แท้จริงนั้นเป็นเช่นไร

ความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตของคนเราคือ

การเอาไม้บรรทัดไปวัดความสุขของตัวเราไปใช้วัดกับคนรอบๆข้างของตัวเรา

หลายคนเป็นเช่นนี้

ถ้าเรามองเห็นคนรอบข้างของเราอยู่บ้านซอมซ่อ เราคงมองด้วยสายตาเวทนาและสงสาร

แต่

ถ้าเรามองเห็นคนรอบข้างของเราอยู่บ้านหลังใหญ่โตมีรถยนต์มากมายเราคงมองด้วยสายตาที่ริษยาไม่น้อย

ทำไม

คนเราไม่ลองมองอีกด้านหนึ่งดูบ้าง

คนบ้านหลังเล็กๆอาจจะมีความสุขมากกว่าคนที่อยู่บ้านหลังใหญ่โตก็ได้

คนส่วนมากคิดเองตัดสินเองตามความเคยชินและมายาคติ

มีเครื่องอำนวยความสดวกมากขึ้น แต่! มีร่างกายที่แข็งแรงน้อยลง

ทำทุกอย่างได้เร็วขึ้น แต่! สัมผัสความรู้สึกของผู้อื่นได้ช้าลง

ฯลฯ

Lost and Found.

และนี่คือ

ความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตคนเราทุกวันนี้

...................................................................................................

"ทำทุกสิ่งด้วยรักและศรัทธา สิ่งที่ได้กลับมาคือคุณค่าในใจเรา"

ขอบคุณที่มา จาก น้องrain....ค่ะ