เรียนแล้วไม่เข้าใจธรรม ประโยชน์จะอยู่ที่ไหน

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/24.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/24.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/24.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

...................ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น..............

คุณลุงนิภัทร........คนที่ศึกษาพระอภิธรรมโดยยึดตำราเป็นหลักนี่นะก็เป็น

มิจฉาทิฏฐิมาไม่น้อยครับ แนะนำคนผิดด้วยและไม่กลัวบาป

ดูถูกการให้ทานด้วย เพราะว่ามันต่ำ ดูถูกการรักษาศีลด้วย

เพราะ(คิด)ว่าอภิธรรมนี้สูง เรียนอภิธรรมนึกว่าเลิศไม่ติดดิน

เนี่ยมีเยอะ

เพราะฉะนั้น อย่าหยิ่งผยอง............ว่าได้เรียนอภิธรรมแล้ว

เพราะว่าอภิธรรมน่ะ ท่านอาจารย์ท่านก็เตือนพวกเราอยู่เสมอว่า

ไม่ใช่อยู่ในหนังสือเดี๋ยวนี้อภิธรรมมีอยู่ตลอดเลยใครจะ

เรียนหรือเปล่า ? ใครจะศึกษาหรือเปล่า หรือจะมุ่งจ้องแต่ตำรานี้

อย่างเดียวถ้า(เป็น)อย่างนี้แล้วเราก็จะเข้าใจอภิธรรมช้า

ประโยชน์ที่จะได้ก็น้อย

ท่านอาจารย์.......เพราะฉะนั้นจุดประสงค์ก็คือเรียนให้เข้าใจสภาพธรรม

ที่กำลังปรากฏให้ถูกต้องถ้าเรียนแล้วไม่เข้าใจสภาพธรรมที่

กำลังปรากฏน่ะค่ะประโยชน์จะอยู่ที่ไหน ?

ผู้ถาม........ก็ไม่ได้อะไรเลยล่ะครับอย่างที่ท่านอาจารย์ก็กล่าว

บ่อย ๆ ว่า รู้ตัวหรือเปล่าว่ายังไม่รู้อะไร - นี่ตรงนี้ - ตรงนี้ผมก็ยัง

ไม่รู้อะไร คือ รู้เรื่องราว แล้วก็รู้สภาพธรรมที่ท่านอาจารย์บรรยาย

นี้ ก็พอจะระลึกรู้ได้บ้าง

ท่านอาจารย์.......ค่ะแต่ถ้าจะพิจารณาทางของคนเสื่อมน่ะค่ะถ้าเรา

ผ่านข้อที่ ๑ ไปผู้ใคร่ธรรมเป็นผู้เจริญ - ผู้เกลียดธรรมเป็น

ผู้เสื่อมอันนี้คร่าวมากใช่ไหมค่ะเพราะเหตุว่า ใคร่ธรรม

เหมือนกับว่าทุกคนเนี่ย ใคร่ธรรม แต่เข้าใจธรรมหรือเปล่า ?

หรือว่าเพียงแต่ว่าเราใคร่เราอยากฟัง(แต่)ฟังแล้ว

ก็ไม่ได้พิจารณาไตร่ตรองในเหตุในผลในความเป็นจริงอย่าง

นั้นก็ไม่ได้(เข้าใจอะไร)แต่ต้องเริ่มจากการเห็นประโยชน์เมื่อ

เห็นประโยชน์แล้วต้องละเอียดว่าธรรมที่ได้ฟังเนี่ยค่ะ - >{ถูกต้อง}

อย่างไรน่ะค่ะข้อไหนที่ผู้กล่าวยังเข้าไม่ถึง หรือว่ายังเข้าใจ

ผิดอยู่อันนั้นก็เป็นเรื่องของแต่ละบุคคลซึ่งจะได้ประโยชน์ คือ

ความเห็นถูกของตนเอง ซึ่งพึ่งใครไม่ได้เลยน่ะค่ะ นอกจากตัว

เองเท่านั้น มีธรรมเป็นที่พึ่งมีตนเป็นที่พึ่งก็คือมีปัญญา

ความเห็นถูกเป็นที่พึ่ง

แล้วก็จะไปถึงข้อต่อไปน่ะค่ะที่ว่าคนมี{อสัตบุรุษ}

เป็นที่รักไม่กระทำสัตบุรุษให้เป็นที่รักนี่แสดงให้เห็นแล้ว

ใช่ไหมค่ะ ว่าแม้ว่าจะเป็นผู้ใคร่ในธรรมแต่ว่ามี{อสัตบุรุษ}เป็นที่

รักไม่กระทำสัตบุรุษเป็นที่รักเพราะไม่ได้เห็นถูกไม่เข้าใจถูก

ก็อย่าประมาทเพียงแต่ว่า เราจะเป็นผู้ใคร่ในธรรม แต่

ใคร่ในธรรมอย่างเดียวไม่พอค่ะต้องรู้ว่าธรรมคืออะไร? แล้วก็

พิจารณาละเอียดรอบคอบน่ะค่ะจึงจะเป็นผู้ที่ไม่มี อสัตบุรุษ เป็น

ที่รักแต่ว่าถ้าใครก็ตามเป็นคนมี{อสัตบุรุษ}เป็นที่รักไม่กระทำ

สัตบุรุษเป็นที่รักชอบใจธรรมของอสัตบุรุษ ข้อนั้นเป็นทางของ

คนเสื่อม..............

ถอดเสียงจาก.........ชุดปกิณณกธรรม แผ่นที่ ๑๒ ครั้งที่ ๖๘๒

สนทนาธรรมที่หมู่บ้านเมืองทองนิเวศน์ ๑ พ.ศ. ๒๕๔๗

โดย...................ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์