หลักตัดสินธรรมวินัย ๘

พระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ กูฏาคารศาลา ป่ามหาวัน เมืองเวสาลี พระนางมหาปชาบดี เสด็จไปทูลขอให้ทรงแสดงธรรมโดยย่อ

เพื่อหลีกออกปฏิบัติแต่ผู้เดียว พระพุทธองค์ทรงประทาน ลักษณะตัดสินธรรมวินัย ๘ ประการ ให้ทรงปฏิบัติ คือ

๑.ความกำหนัด

๒.ประกอบสัตว์ไว้ในภพ

๓.ความสั่งสมกิเลส

๔.ความมักมาก

๕.ความไม่สันโดษ

๖.ความคลุกคลีด้วยหมู่คณะ

๗.ความเกียจคร้าน

๘.ความเลี้ยงยาก

พึงทราบเถิดว่า นั่นไม่ใช่ธรรม ไม่ใช่วินัย ไม่ใช่คำสั่งสอนของพระศาสดา

ส่วนธรรมเหล่าใดที่มีลักษณะตรงข้ามนี้ พึงทราบเถิดว่า นั่นเป็นธรรมวินัย

เป็นคำสั้งสอนของพระศาสดา.

สังขิตตสูตร ๒๓/๒๕๕

ส่วนเสริม

ในเมืองไทยมักมีผู้อ้างตัวเป็นผู้รู้อยู่ทั่วไป มักจะอธิบายธรรมะตามความพอใจของตน ตีความธรรมะเอาตามใจชอบ

ตั้งกฏเกณฑ์ต่างต่าง เอาตามความพอใจ แล้วอ้างว่าพระพุทธเจ้าสอนอย่างนี้ พระสูตรนี้จะเป็นหลักเปรียบเทียบ

ได้อย่างดี

เพื่อความสมบูรณ์ โปรดดูมหาประเทศ ฝ่ายพระวินัยและฝ่ายธรรมะด้วย ถ้าขัดแย้งกัน แม้อย่างใดอย่างหนึ่ง ก็ถือว่าเป็น

ของแปลกปลอมเข้ามาใหม่อย่ารับไว้ เพราะนอกจากจะทำให้เราเกิดความไขว้เขวปฏิบัติผิดแล้ว จะเป็นเหตุให้พระสัทธรรม

เลือนหายอีกด้วย

การเผยแผ่ธรรมะที่ถูกต้อง ไม่ว่าในการพูดหรือเขียน ควรจะมีหลักฐานที่มาที่ไปชัดเจน เพราะธรรมะต่างต่าง ที่เราสอนและ

เรียนกันอยู่ทั่วไปนั้น ล้วนเกิดจากการค้นพบของพระพุทธเจ้าทั้งหมด สาวกเป็นผู้สืบทอดต่อมา

ในฐานะพทธสาวกที่ดี ควรจะรักษาธรรมะที่บริสุทธิ์ไว้และเผยแผ่แต่ธรรมะแท้ อย่าได้ปลอมปนทิฐิของปุถุชนเข้าไปเลย

จะเกิดบาปเสียเปล่าถ้ายังอยากดังอยากเด่นก็ควรที่จะตั้งต้วเป็นศาสดาองค์ใหม่เสียให้รู้แล้วรู้รอดกันไป

ขอบคุณที่มา จากหนังสือพระไตรปิฎก ฉบับดับทุกข์ : ธรรมรักษา