หลวงปู่ใบ ปุณโณ วัดบ้านตำแย ต.นาสีนวน อ.กันทรวัย จ.มหาสารคาม

หลวงปู่ใบ ปุณโณ
วัดบ้านตำแย ต.นาสีนวน อ.กันทรวิชัย จ.มหาสารคาม

"หลวงปู่ใบ ปุณโณ" วัดบ้านตำแย ต.นาสีนวน อ.กันทรวิชัย จ.มหาสารคาม เป็นบูรพาจารย์พระเกจิยุคเก่าอีกรูปหนึ่งที่มีวัตรปฏิบัติดีปฏิบัติชอบและเรืองวิทยาคม

มีชื่อเสียงโด่งดังร่วมสมัยกับหลวงปู่ศรีธรรมศาสน์ แห่งวัดใต้โกสุม อ.โกสุมพิสัย จ.มหาสารคาม

เดิมชื่อ ใบ ศรีสม เกิดประมาณปี พ.ศ.2403 ช่วงปลายรัชกาลที่ 4 ครอบครัวอพยพมาจากจังหวัดร้อยเอ็ด และลงหลักปักฐานตั้งเป็นหมู่บ้าน ณ บริเวณที่เป็นบ้านตำแยในปัจจุบันเนื่องจากเห็นว่าเป็นชัยภูมิดี น้ำท่าบริบูรณ์ และสัตว์ป่าชุกชุม

เมื่ออายุ 12 ปี เข้าพิธีบรรพชาเป็นสามเณรที่วัดในหมู่บ้าน

ครั้นอายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ ในปี พ.ศ.2423 ได้เข้าพิธีอุปสมบท ณ พัทธสีมาวัดสังข์ทอง อ.โกสุมพิสัย มีพระอาจารย์เจ้าอริยวงษา เจ้าอาวาสวัดสังข์ทอง เป็นพระอุปัชฌาย์

หลังอุปสมบท ด้วยความเป็นพระหนุ่มไฟแรง ออกธุดงค์ตามรอยพระตถาคตไปจำพรรษาอยู่ตามป่าเขาในเขตพื้นที่ภาคอีสานหลายแห่ง และไปจำพรรษาศึกษาเล่าเรียนศึกษาพระธรรมวินัยและอักษรสมัย ไทยน้อย ไทยใหญ่ อักษรไทย อักษรขอม สามารถพูดอ่านเขียนได้คล่องแคล่วจากสำนักวัดเลียบจังหวัดอุบลฯ

นอกจากนี้ ยังศึกษาพระคัมภีร์และวิทยาคม จากสำนักพระอาจารย์โสภาวดี วัดฟ้าเหลื่อม อ.อาจสามารถ จ.ร้อยเอ็ด

ความเข้มขลังของหลวงปู่เป็นที่เลื่องลือมากในยุคนั้น เคยมีผู้ท้าขอลองวิชากับท่านหลายครั้ง ด้วยเห็นว่าท่านเป็นพระหนุ่ม แต่กลับเจอดี จนต้องมาทำพิธีขอขมากับหลวงปู่ ซึ่งท่านมีเมตตาไม่ถือสา

วัตรปฏิบัติที่หลวงปู่ปฏิบัติเสมอต้นเสมอปลาย คือ หลังฉันภัตตาหารเพลแล้ว จะเข้าบำเพ็ญเพียรภาวนาในอุโบสถ

ต่อมาได้รับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดบ้านตำแย ช่วงนี้ชื่อเสียงของท่านเริ่มโด่งดังเคียงคู่กับหลวงปู่ศรีธรรมศาสน์ วัดใต้โกสุม เพราะท่านทั้งสองเป็นศิษย์สำนักวัดฟ้าเหลื่อม อ.อาจสามารถ จ.ร้อยเอ็ด

ในช่วงดังกล่าว พุทธศาสนิกชนรวมทั้งญาติโยมที่รับทราบกิตติศัพท์ของหลวงปู่ใบ ต่างเดินทางมารับฟังธรรมและขอประพรมน้ำพระพุทธมนต์และตะกรุดที่เข้มขลังจากหลวงปู่ใบ

หลวงปู่ใบได้พยายามพร่ำสอนให้ญาติโยมรู้จักดำรงตนอยู่ในกรอบศีลธรรม ยึดศีล 5 เป็นหลัก จะทำให้ชีวิตพานพบแต่ความ สุขสงบ

สำหรับปัจจัยที่ได้จากการบริจาค หลวงปู่ใบได้นำมาพัฒนาสร้างความเจริญรุ่งเรืองให้กับวัด ไม่ว่าจะเป็นอุโบสถ (หลังเก่า) กุฏิ ศาลาการเปรียญ เป็นต้น

ด้วยเมตตาบารมีของหลวงปู่ใบ ทำให้วัดบ้านตำแย เจริญรุ่งเรืองในเวลาที่รวดเร็ว

หลวงปู่ใบ เป็นพระเถระที่ดำรงชีวิตด้วยความสมถะ มุ่งอุทิศตนรับใช้พระพุทธศาสนาเป็นสำคัญ

ท่านยังให้ความสำคัญด้านการศึกษาสงฆ์ เพราะการบวชเรียนเป็นทางเลือกเพียงหนึ่งเดียวของคนยากคนจนชาวอีสาน

แต่ด้วยวัดบ้านตำแย อยู่ห่างไกลจากตัวอำเภอกันทรวิชัย การสัญจรไปมาของพระภิกษุ-สามเณร ที่ไปเรียนปริยัติธรรม เป็นไปด้วยความยากลำบาก หลวงปู่จึงได้จัดตั้งโรงเรียนพระปริยัติธรรมขึ้น

อีกทั้งยังรับทำหน้าที่เป็นครูสอนพระปริยัติธรรม พร้อมกับให้ทุนอุปถัมภ์การศึกษาแก่พระสงฆ์ที่เรียนดีและตั้งใจศึกษาเล่าเรียน และยังสอนอักขระโบราณให้กับผู้สนใจ มีศิษยานุศิษย์พระภิกษุหลายรูปที่สืบทอดจากท่าน

ถึงแม้หลวงปู่ใบจะมีสุขภาพแข็งแรง ไม่เคยเจ็บป่วยไข้ แต่เมื่อล่วงสู่ปัจฉิมวัย ย่อมไม่อาจหลีกหนีกฎแห่งธรรมชาติ เกิด แก่ เจ็บ ตาย

หลังตรากตรำรับใช้พระพุทธศาสนามาอย่างยาวนาน ท่านเริ่มมีอาการอาพาธ ต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลบ่อยครั้ง

สุดท้าย ละสังขารลงอย่างสงบ ในปี พ.ศ.2499 สิริอายุ 97 พรรษา 77

ถึงแม้จะละสังขารไปนานหลายปี แต่คุณงามความดียังคงปรากฏอยู่ตราบจนทุกวันนี้

อริยะโลกที่ 6