ตัวโกรธกับเสียงเกี๊ยะ

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 64px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-shockwave-flash" src="http://www.flash-mp3-player.net/medias/player_mp3_maxi.swf?mp3=http://www.fungdham.com/download/song/allhits/10.mp3&width=250&showstop=1&showinfo=1&showvolume=1&volumewidth=35&sliderovercolor=ff0000&buttonovercolor=ff0000" width="800px" height="64px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" autoplay="false" autostart="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/10.mp3" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/10.mp3</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

...................หลวงปู่บุดดา ถาวโร วัดกลางชูศรีเจริญ จ.สิงห์บุรี.....................

ผู้รู้ธรรมนั้นไม่ได้หมายถึงผู้ทรงจำคัมภีร์ได้มากหรือเทศน์เก่ง หากได้แก่ผู้ที่รู้จักจิตใจของตนและ เท่าทันอารมณ์ที่
บังเกิดขึ้น บางครั้งหลวงปู่บุดดาก็มีวิธีการแปลกๆ เพื่อเตือนให้ตระหนักถึงความจริงข้อนี้ คราวหนึ่งหลวงปู่ได้รับอาราธนาให้เทศน์คู่กับท่านเจ้าคุณรูปหนึ่งท่านเจ้าคุณรูปนั้นเห็นหลวงปู่ บุดดา เป็นพระบ้านนอก คงไม่มีความรู้ด้านปริยัติธรรมมากเท่าใด จึงถามหลวงปู่ทำนองหยั่งเชิงว่าจะเทศน์เรื่อง
อะไร ?
หลวงปู่บุดดาตอบว่า เรื่องตัวโกรธ กิเลสตัณหาท่านเจ้าคุณก็ถามลองภูมิต่อว่าตัวโกรธเป็นอย่างไร ? ส้นตีนไงล่ะ หลวงปู่ตอบเท่านั้นแหละท่านเจ้าคุณก็โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง และไม่ยอมเทศน์คู่กับหลวงปู่ หลวงปู่จึงต้องขึ้น เทศน์รูปเดียว เมื่อเทศน์จบแล้ว ท่านก็ไปขอขมาท่านเจ้าคุณรูปนั้น แล้วอธิบายให้ท่านเจ้าคุณรู้ว่า ตัวโกรธ เป็นอย่างนี้เองเราสามารถเรียนรู้ธรรมได้จากอารมณ์ความรู้สึกที่เกิดขึ้น หากเพียงแต่รู้จักเฝ้ามองให้เป็น แต่ถ้าลืมตัว มันก็สามารถครอบงำจิตใจเราได้ และพลอยทำให้เราตกเป็นทาสของสิ่งแวดล้อม สุดแท้แต่ว่ามันจะปรุงแต่ง ให้เกิดอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ แก่เรา
นอกจากเรียนธรรมจากอารมณ์ความรู้สึกที่เกิดขึ้นแล้วบางครั้งหลวงปู่ก็ใช้สถานการณ์รอบตัวเป็นเครื่องมือสอนธรรมโดยท่านเพียงแต่สะกิดให้ฉุกคิดเท่านั้น ครั้งหนึ่งหลวงปู่ได้รับนิมนต์ไปฉันเพลที่บ้านโยม เมื่อฉันเสร็จแล้ว เจ้าของบ้านเห็นหลวงปู่เดินทางมาเหนื่อย จึงขอให้ท่านเอนกายพักผ่อก่อนเดินทางกลับ ระหว่างนั้นข้างห้องซึ่งเป็นร้านขายของ มีคนเดินลากเกี๊ยะกระทบพื้นบันไดเสียงดัง ศิษย์คนหนึ่งทนเสียงเกี๊ยะไม่ได้ จึงบ่นว่า แหม เดินเสียงดังเชียว หลวงปู่ซึ่งนอนหลับตาอยู่จึงพูดเตือนว่าเขาเดินของเขาอยู่ดี ๆ เราเอาหูไปรองเกี๊ยะเขาเอง

.........................................คำอนุโมทนา...........................................

ขอุทิศส่วนกุศลนี้ให้แก่ บิดา - มารดาปู่ - ยา - ตา - ยาย ที่ยังอยู่และล่วงลับไปแล้วเจ้ากรรม - นายเวรเจาที่เจ้าทางทั้งหลาย
ท่านทั้งหลายที่ต้องทุกข์ที่ข้าพเจ้าได้เคยสร้างกรรมไว้ในอดีตชาติจนถึงปัจจุบันชาติขอให้พ้นทุกข์ท่านทั้งหลายที่มีความสุขที่ข้าพเจ้าได้เคยร่วมสร้างกุศลในอดีตชาติจนถึงปัจจุบันชาติขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไปด้วยผลบุญแห่งข้าพเจ้าอุทิศไปให้นี้จงประสบแต่ครอบครัวของข้าพเจ้า ญาติ - พี่น้อง เพื่อนสนิทมิตรสหายผู้ร่วมงานผู้ปฏิบัติศีลปฏิบัติธรรมทุก ๆ ท่านจงมีความสุขความเจริญตลอดกาลนานเทอญ...............................................