สมเด็จพระพุทธชินวงศ์ (สุวรรณ สุวัณณโชโต) วัดเบญจมบพิตรดุสิตวนาราม กรุงเทพฯ

สมเด็จพระพุทธชินวงศ์ (สุวรรณ สุวัณณโชโต)
วัดเบญจมบพิตรดุสิตวนาราม กรุงเทพฯ

สมเด็จพระพุทธชินวงศ์ (สุวรรณ สุวัณณโชโต) อดีตเจ้าอาวาสวัดเบญจมบพิตรดุสิตวนาราม ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ปฏิบัติตนเป็นตัวอย่าง ด้วยมีวัตรปฏิบัติอันน่ายกย่องและศรัทธายิ่ง

บำเพ็ญประโยชน์ในฐานะพุทธบุตร ช่วยเหลือญาติสายโลหิต และช่วยเหลือพุทธศาสนิกชนโดยเฉพาะชาวเหนือและ ชาวเขาไม่มีที่สิ้นสุด

ชาติภูมิ เกิดในสกุลเขื่อนเพ็ชร เมื่อวันเสาร์ที่ 5 มิ.ย.2463 ตรงกับวันแรม 4 ค่ำ เดือน 7 ปีวอก ที่บ้านนางแล ต.นางแล อ.เมือง จ.เชียงราย

ศึกษาจบประถมศึกษาปีที่ 4 ณ โรงเรียนประชาบาลวัดนางแล

บรรพชาเมื่อวันที่ 15 ก.ค.2477 ที่วัดนางแล โดยมีพระครูสุตาลังการ วัดกลางเวียง เป็นพระอุปัชฌาย์

อุปสมบทเมื่อวันที่ 27 พ.ค.2483 ณ วัดเบญจมบพิตร กรุงเทพฯ โดยมีสมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช (ปลด กิตติโสภโณ) ขณะดำรงสมณศักดิ์ที่พระพรหมมุนี เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับฉายาว่า สุวัณณโชโต

มุ่งมั่นศึกษาพระปริยัติธรรม สามารถสอบได้เปรียญธรรม 7 ประโยค ณ สำนักเรียนวัดเบญจมบพิตร มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ได้ถวายปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ สาขาสังคมศาสตร์

นอกจากดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดเบญจมบพิตรแล้ว ยังดำรงตำแหน่งทางการปกครองบริหารและสังคมอีกหลายตำแหน่ง อาทิ เป็นเจ้าคณะใหญ่หนเหนือ กรรมการมหาเถรสมาคม ตั้งแต่เป็นพระราชาคณะชั้นธรรม เป็นแม่กองบาลีสนามหลวง ต่อจากสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ฟื้น ชุตินธโร) วัดสามพระยา

ในทางสังคมท่านเป็นประธานมูลนิธิแผ่นดินธรรม ซึ่งผลิตรายการทางศาสนาออกอากาศแพร่ภาพทางสถานีวิทยุโทรทัศน์กองทัพบกช่อง 5 เป็นประธานคณะพระธรรมจาริก ทำหน้าที่ช่วยเหลือชาวเขาทั้งในด้านการศึกษา การศาสนา การอาชีพ การสุขภาพอนามัย และการสาธารณูปโภค

ลำดับสมณศักดิ์ พ.ศ.2489 พระครูฐานานุกรมในพระพรหมมุนี (ปลด กิตติโสภโณ) ที่ พระครูปลัดสุวัฒนพรหมจริยคุณ พ.ศ.2490 เป็นพระครูฐานานุกรมในสมเด็จพระวันรัต (ปลด กิตติโสภโณ) ที่ พระครูปลัดสัมพิพัฒนสุตาจารย์

พ.ศ.2493 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์ เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญที่ พระกิตติวงศ์มุนี พ.ศ.2501 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์ เป็นพระราชาคณะชั้นเทพที่ พระเทพกิตติมุนี พ.ศ.2505 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์ เป็นพระราชาคณะชั้นธรรมที่ พระธรรมกิตติโสภณ

พ.ศ.2516 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์ เป็นรองสมเด็จ พระราชาคณะที่ พระพุทธิวงศมุนี

พ.ศ.2532 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯสถาปนาขึ้นเป็นสมเด็จพระราชาคณะที่ สมเด็จพระพุทธชินวงศ์

โดยเฉพาะงานพระธรรมจาริกนั้น ท่านทุ่มเทอย่างสุดกำลัง ทำมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2508 จนกระทั่งสิ้นอายุขัย

ส่งพระธรรมจาริกเข้าไปบุกเบิก ทั้งสอน แนะนำ เป็นครู คลุกคลีทำงานร่วมกับชาวเขาจนก่อเกิดศรัทธาอันมั่นคงในพุทธศาสนา ทำชาวเขาให้เป็นชาวเรา แก้ปัญหาชนกลุ่มน้อยให้ประเทศชาติได้ ทั้งยังเสริมสร้างความมั่นคงให้แก่ประเทศชาติได้ด้วย

นอกจากนี้ยังเป็นประธานกรรมการที่ปรึกษามูลนิธิเผยแพร่พระพุทธศาสนาแก่ชนถิ่นกันดาร เป็นประธานอนุกรรมการวัฒนธรรมทางจิตใจ กระทรวงศึกษาธิการ เป็นประธานคณะกรรมการดำเนินการตามโครงการพระราชดำริจัดสร้างโรงเรียนสงเคราะห์เด็กยากจน และผู้อำนวยการศูนย์พุทธศาสนานานาชาติ

ในส่วนที่เกี่ยวกับพระมหาเถระระดับสูงนั้น ท่านได้รับความเมตตาและไว้วางใจในหลายกรณี จากสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก (เจริญ สุวัฑฒโน) และสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ฟื้น ชุตินธโร) ในชีวิตของท่านทุ่มเทให้กับงานสังคมสงเคราะห์ตลอด ไม่ถือตัว เป็นกันเองกับทุกคนแม้แต่คนงานวัดซึ่งมีฐานะยากจน ท่านให้ความเมตตาช่วยเหลือด้วยความเต็มใจ

เสียสละ พระผู้ให้แก่สังคมอย่างหาที่สุดมิได้ จวบจนวาระสุดท้ายแห่งชีวิต

มรณภาพอย่างสงบที่โรงพยาบาลศิริราช เมื่อวันที่ 22 ก.ย.2537 เวลา 11.40 น.

สิริอายุ 74 ปี พรรษา 54

ที่มา ข่าวสดออนไลน์