หลวงปู่กาญจน์ กัลยาโณ วัดเทพนิรมิต ชุมชนตาดแคน อ.เมือง จ.มุกดาหาร

หลวงปู่กาญจน์ กัลยาโณ
วัดเทพนิรมิต ชุมชนตาดแคน อ.เมือง จ.มุกดาหาร

พระอธิการกาญจน์ หรือ หลวงปู่ กาญจน์ กัลยาโณ เจ้าอาวาสวัดเทพนิรมิต ชุมชนตาดแคน อ.เมือง จ.มุกดาหาร พระสุปฏิปันโนที่มีจริยาวัตรเป็นที่เลื่อมใสของชาวมุกดาหาร

สืบสายธรรมจากพระครูขี้หอม หรือเจ้าราชครูหลวงโพนสะเม็ก แห่งนครจำปาสัก ฝั่งลาว ผู้เคยมาบูรณะองค์พระธาตุพนม อ.ธาตุพนม จ.นครพนม

ยังดำรงชีวิตอยู่ในวัย 80 ปี พรรษา 21

มีนามเดิม กาญจน์ พรหมเสนา เกิดเมื่อวันที่ 15 ม.ค.2482 ปีเถาะ เป็นชาวบ้านนาโพธิ์ หมู่ 6 ต.ดอนตาล จ.มุกดาหาร บิดา-มารดา ชื่อ นายจูมและนางบาน พรหมเสนา เป็นบุตรคนโตในจำนวนพี่น้องร่วมอุทร 5 คน ครอบครัวประกอบอาชีพชาวไร่ชาวนา

ในวัยเยาว์ บรรพชาขณะอายุ 14 ปี เมื่อปี พ.ศ.2496 ที่สำนักเรียนวัดยอดแก้ว แต่มาอยู่วัดศรีมงคลใต้ อ.เมือง จ.มุกดาหาร ร่ำเรียนที่วัดคำสายทอง แหล่งรวมด้านสรรพวิชานาน 1 ปี จากนั้นจึงข้ามไปฝั่งลาวกับสามเณรรุ่นพี่ นาน 12 ปี ต่อมาหลวงปู่มหางอน เป็นสมเด็จพระสังฆราชลาวรูปที่ 5

ช่วงที่อยู่ฝั่งลาว เรียนอักษรธรรม-ขอม อักษรไทยน้อยไทยใหญ่ อ่านออกเขียนได้จนช่ำชอง ก่อนพายเรือข้ามแม่น้ำโขง และจำพรรษาอยู่ที่วัดศรีมงคลใต้ พระอารามหลวง

จากนั้นจึงกลับภูมิลำเนาไปสร้างอุโบสถที่วัดโพธิ์ใน อ.ดอนตาล ซึ่งสร้างยาวนานมาก ขณะเป็นสามเณรและมีอายุ 20 ปี เกิดมหาอุทกภัยน้ำท่วมใหญ่ จ.มุกดาหาร ต้องพายเรือฝ่าน้ำลึก 4-5 เมตร ออกมาบิณฑบาต พบชาวบ้านทุกข์ยากแสนเข็ญ แทบกินรำต้มแทนข้าว จนพระเณรอยู่ไม่ได้ จึงลาสิกขากลับมาช่วยพ่อแม่ทำไร่ทำนา ปลูกพริกและมะเขือเทศ

ต่อมาจึงเข้าสู่ร่มกาวสาวพัสตร์อีกครั้งที่พัทธสีมาวัดศรีมงคลใต้ เมื่อวันที่ 8 ก.ค.2541 โดยมีพระราชมุกดาหารคณี เป็นพระอุปัชฌาย์, พระบัญญัติ เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระอุดม เป็นพระอนุสาวนาจารย์

เดินธุดงค์ไปกับหลวงปู่ผาน อธิธัมโม ผ่าน อ.ท่าอุเทน และเทือกเขาภูลัง อ.บ้านแพง จ.นครพนม ผจญสิงสาราสัตว์บนเทือกเขาดังกล่าวนาน 3 เดือน จากนั้นจึงเดินธุดงค์ต่อไปที่ท่าศรีไคร้ จ.หนองคาย เชิงสะพานมิตรภาพไทย-ลาวแห่งที่ 2 ในปัจจุบัน ก่อนวกกลับมาที่ อ.ท่าอุเทน แวะปักกลดตามป่าช้า

แวะกลับมาปฏิบัติธรรมที่วัดบรรพตมโนรมย์ จ.มุกดาหาร ซึ่งหลวงปู่ยอด ยสชาโต เจ้าคณะจังหวัดมุกดาหาร ขณะยังดำรงชีวิตอยู่ ขอให้ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดเทพนิรมิต แทนเจ้าอาวาสรูปเดิม

วัดแห่งนี้ เดิมทีเป็นวัดร้างเนื้อที่ 28 ไร่เศษ มีกุฏิร้าง 2 หลัง ศาลาไม้เก่าผุพัง 1 หลัง จึงเริ่มพัฒนาวัดเรื่อยมาด้วยการสร้าง หอระฆัง ศาลาที่พัก ประตูโขง และกุฏิปูน 2 ชั้น โดยพัฒนา วัดแห่งนี้นานกว่า 10 ปี

กระทั่งปี พ.ศ.2554 ดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าอาวาส

ต่อจากนั้น จึงเริ่มสร้างอุโบสถที่ชาวบ้านช่วยบริจาคทำบุญ ในงบ 3.5 ล้านจนแล้วเสร็จภายใน 1 ปี 7 เดือน แล้วเสร็จเมื่อ ปี 2561 แต่ยังขาดกำแพงแก้ว ตั้งเป้าจะทำพิธีตัดลูกนิมิตและมีพิธีพุทธาภิเษก อุโบสถหลังใหม่ในปี 2563 ที่จะถึงนี้

การสงเคราะห์การศึกษาให้กับบุตรหลาน ยังแบ่งที่ดินของวัดจำนวน 6 ไร่ เพื่อสร้างโรงเรียนเทศบาล 2 อยู่ติดกันกับรั้ววัดอีกด้วย

ด้านวัตถุมงคล จัดสร้างตะกรุด 9 K เพื่อนำไปมอบให้ทหารเรือ นรข.มีประสบการณ์มาแล้ว

นอกจากนี้ ยังมีความชำนาญด้านตรวจดูดวงและต่อชะตาราศี ช่วยสงเคราะห์ปัดเป่าคุณไสยมนต์ดำ ทั้งยังเชี่ยวชาญในเรื่องอักขระธรรมขอมและบาลี จนมีผู้ที่เลื่อมใสศรัทธาแห่ไปทำบุญที่วัดไม่ขาดสาย

แม้จะล่วงเลยเข้าสู่ปัจฉิมวัย แต่ยังสามารถเดินคล่องแคล่ว สายตายังดีและหูได้ยินชัด

เป็นพระเถระที่ปฏิบัติดีรูปหนึ่งที่ชาวเมืองมุกดาหาร กราบไหว้ได้สนิทใจ ข่าวสดออนไลน์