บารมี
บารมี 10 เป็นสิ่งที่สำคัญมาก ในการที่จะดับกิเลสเป็นสมุจเฉท
เพราะการเจริญกุศลนั้นต้องเจริญทุกประการเพื่อที่จะเป็นปัจจัยให้ปัญญา
เกิดขึ้นดับกิเลสได้หมดสิ้นเป็นสมุจเฉทเป็นลำดับขั้นจึงต้องเข้าใจให้ถูก
ต้องว่ากุศลใดเป็นบารมีและกุศลใดไม่ใช่บารมีบารมีเป็นปัจจัยสำคัญ
สำหรับการดับกิเลสเป็นสมุจเฉทจึงควรที่จะได้ศึกษาและเห็นความสำคัญ
ของบารมีทั้ง 10 เพื่อที่จะได้อบรมให้ยิ่งขึ้น
บารมี 10 คือ........................
1.ทานบารมี
2.ศีลบารมี
3.เนกขัมมบารมี
4.ปัญญาบารมี
5.วิริยบารมี
6.ขันติบารมี
7.สัจจบารมี
8.อธิษฐานบารมี
9.เมตตาบารมี
10.อุเบกขาบารมี
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย พุทธวงศ์ เล่ม 9 ภาค 2 หน้าที่ 44
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลาย มีพระวิปัสสีสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นต้น
ทรงบำเพ็ญทานบารมี ทรงบำเพ็ญศีลบารมี เนกขัมมบารมี ปัญญาบารมี
วิริยบารมี ขันติบารมี สัจจบารมี อธิษฐานบารมี เมตตาบารมี และอุเบกขาบารมี
ทรงบำเพ็ญ บารมี 30 ทัศ คือ...............
บารมี 10 เหล่านี้ อุปบารมี 10 ปรมัตถบารมี 10
ทรงสละมหาบริจาค 5 เหล่านี้คือ บริจาคอวัยวะ
บริจาคชีวิต บริจาคทรัพย์ บริจาคราชสมบัติ บริจาค บุตรภรรยา
บุญคือสภาพจิตที่ดีงาม เป็นเหตุนำมาซึ่งผลได้ นั่นคือวิบากที่เป็นผลของกรรมหรือที่เรียกว่าอานิสงส์ของบุญ
บุญจะมีผลมากหรือผลน้อยขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ
ตัวผู้อนุโมทนาเองเป็นปัจจัยหนึ่งสภาพจิตขณะที่อนุโมทนาเป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ทำให้
บุญจะมีผลมากหรือผลน้อยหากผู้มีปัญญาอนุโมทนาและเกิดด้วยจิตที่ผ่องใส มีความ
เห็นถูกก็มีอานิสงส์มากเช่นกัน ซึ่งไม่ว่ากุศลประเภทใดก็ตามจะมีผลมากผลน้อยก็
สำคัญที่สภาพจิตเป็นสำคัญ เช่นการ แสดงธรรม หากแสดงเพื่อต้องการให้เป็นที่รัก
เพื่อลาภ - สักการะ - สรรเสริญ - อานิสงส์ - ผลบุญก็น้อย แต่ถ้าแสดงธรรมเพื่อประโยชน์
เกื้อกูลกับผู้ฟังการแสดงธรรมนั้นก็มีผลมาแม้การอนุโมทนาและกุศลอื่นๆก็โดยนัย
เดียวกันจึงไม่ใช่ว่าถ้าเป็นการอนุโมทนาแล้วจะได้บุญ % ขึ้นอยู่กับ
ปัจจัยอื่นๆหลายประการตามที่กล่าวมาคือ ตัวผู้อนุโมทนาสภาพจิตและความเห็นตรง
ที่เป็นปัญญาในขณะนั้น