คนเลี้ยงวัวของพระพุทธเจ้า(พิมพ์สดจากหนังสือ)

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/22.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/22.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/22.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

เรื่องนี้เกิดขึ้นที่หมู่บ้านจิตใจ มีตา - ยาย 2 คนยากจนมากจึงเดินทางไปซื้อของดีจากพระพุทธเจ้า"จิตใจของกระผมแห้งแล้งเหลือเกิน................................................"
เอาวัวชื่อ ศีลธรรม พันธุ์ สัจธรรมนี้ ไปเถอะ ตา - ยายไปเลี้ยงดูให้ดี ไถ - หว่านเมล็ดแห่งมรรคผลนิพพานน่ะ
พระพุทธองค์ทรงตรัสพร้อมกับมอบวัวตัวนั้นให้แก่ 2 ยาจก เมื่อหมู่บ้าน จิตใจได้วัว ศีลธรรมมา ฝนก็ตกทำให้ดินที่แห้งแล้ง ชุ่มชื่น ชาวบ้านจึงไถ - หว่านเมล็ดแห่งมรรผลนิพพานที่หว่านบนเนื้อนาบุญให้งอกงามแตกกอและออกรวงเหลืองอร่ามไปไปทั้งทุ่ง ชาวบ้านจึงเก็บเกี่ยวใส่ยุ้งฉางได้มีกิน - มีใช้กันอย่างอุดมสมบูรณ์ มีสันติสุขทั่วหน้ากัน หม่บ้านจิตใจ ของเรารวยแล้ว เพราะวัว ศีลธรรม พันธุ์ สัจจธรรมตัวนี้ ชาวบ้านต่างสรรเสริญคุณค่าของวัวอย่างปลื้มปีติ เราต้องสร้างคอกเพื่อให้วัวได้อาศัย
นี่เป็นมติชาวบ้าน จิตใจ ดังนั้น ต่อมาอีกไม่นาน คอกวัวก็ถูกสร้างขึ้นชื่อว่า วัดวาพิธีีกรรม ศีลธรรม เจ้าวัวผู้นำสันติสุขมาสู่จิตใจ ก็ได้อาศัยอยู่ในคอกแห่งนั้นมันทำงานรับใช้คนที่เลี้ยงมันอย่างขยันขันแข็ง
หลายปีต่อมา ตาและยายป่วยหนัก รู้ตัวว่าไม่รอดแน่แล้วจึงสั่งเสียลูก - หลานว่า จงช่วยกันเลี้ยงวัวของพระพุทธเจ้าให้ดีเพราะเป็นวัวที่มีคุณค่าต่อหมู่บ้านของเรา หลาน ๆ รับคำด้วยความสะเทือนใจต่างร้องไห้ด้วยความเศร้าโศกเสียใจ เมื่อตา - ยาย ขาดใจตายจากพวกเขาไปอย่างไม่มีวันกลับ
แต่เนื่องจากหลานเป็นคนเจ้าสำราญ หลงในอารยธรรม แมลงเม่าระเริงเล่นอยู่แต่กับแสง - สี และวัตถุนิยมจนลืมดูแลวัว
จึงมีพญามารตนหนึ่งได้เอาเขาวัวไปใส่ให้เสือร้ายแล้วพาเสือร้ายไปที่คอกวัว
ส่วนวัวของพระพุทธเจ้าได้กลิ่นเสือจึงเตลิดหนีเข้าป่าไป พญามารได้เปิดคอกวัวให้เสือร้ายที่สวมเขาวัวได้เข้าไปอาศัยอยู่แทนวัวของพระพุทธเจ้า
ดังนั้น...ต่อมาที่หมู่บ้าน จิตใจ หลานผู้โง่ - เซ่อคิดว่าตัวเองฉลาดเก่งกล้าจึงหลงเลี้ยงดูรักษาแต่คอกววัที่ไม่มีวัวอันแท้จริง ท้องนาแห่ง บุญแห้งแล้งอีกแล้ว วัวกินเลือด - เนื้อแทนหญ้าและขี้เกียจไม่ยอมลากไถพรวนดินเอาแต่นอนรับการบำรุงเท่านั้น และแล้ว หมู่บ้าน จิตใจ ก็กลับมายากจนอีกวาระหนึ่ง...................จบ.......................(วัวของพระพุทธเจ้า)

หมายเหตุ.........บทความนี้คัดลออกมาจากหนังสือ ไอ้เซ่อ - เจอไอ้ซ่า ตั้งใจพิมพ์คัดลอกออกมาเพราะคิดว่าน่าจะมีประโยชน์ไม่มาก - ก็น้อย เป็นการเพิ่มข้อมูลใหม่ ๆ ขึ้นบนอินเตอร์เนท จะพยายามหาบทความมาพิมพ์เรื่อย ๆ เท่าที่กำลังของตนเองจะมีเท่าที่ทำได้ เหมือนดังเช่น - วัชรเฉทิกปรัชญาปรามิตาสูตร ก็ได้คัดลอกมาจากหนังสือเช่นกันอยากให้ช่วยกันเผยแพร่ต่อ ๆ ไป จะได้มีตัวเลือกในการศึกษาธรรมเพิ่มขึ้น และมีข้อมูลใหม่ ๆ ไม่ซ้ำกับเว็บอื่น ขออนุโมทนา โดยส่วนตัวแล้วคิดว่าน่าจะนำสนอข้อมูลใหม่ ๆ มาลงทางอินเตอร์เนทไปเอาจากเว็บอื่นมาบ้าง พิมพ์คัดลอกจากหนังสือบ้างจะเป็นการดีสำหรับผู้ที่สนใจทางธรรมจริง ๆ(บางเรื่องยาวเกินไปก็พิมพ์ไม่ไหว)

............................แสนยานุภาพ ภิกขุ รวมรวมและเรียบเรียง....................

..........................................มัชฌิมประภาสปุญสถาน..........................................

ขอบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้กระทำนี้จงเป็นปัจจัยเกื้อหนุนสรรพชีวิตทั้งหลายให้ได้บำเพ็ญอนุตรวิถี กลับจิตแปรใจ ได้คืนจิตเดิม มีความสงบเย็นใจกาย ปราศจากเสียซึ่งสรรพกำทุกข์ ปลอดพ้นจากภัยเวร สงครามข้าวยาก ด้วยเดชะบุญนี้ จงช่วยค้ำชูบิดา - มารดา ครูบาอาจารย์ - ผู้มีพระคุณ ญาติสนิท - มิตรรัก ศัตรูหมู่มาร สรรพเจ้ากรรมนายเวร เทวาทุกชั้นฟ้า อารักษ์ทั่วชั้นดิน เหล่าภูติ นาคา - นาคี เหล่าวิญญา - หมู่เปรต - อสูรกายเหล่าสัตว์ใด ๆ จงเป็นผู้ได้รับอานิสงค์เดชะแห่งผลบุญนี้ท่วนทั่วทุกคนเทอญ......................