พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๕ วัฏฏชาดก : นกคุ่มโพธิสัตว์

พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๕ วัฏฏชาดก
นกคุ่มโพธิสัตว์

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีนกคุ่มผัวเมียคู่หนึ่งกำลังมีลูกน้อย ทุกวันนกคุ่มจะต้องออกไปหาอาหารมาป้อนลูกนกอยู่เป็นประจำ
เช้าวันหนึ่งเกิดไฟไหม้ป่ารอบๆ นกต่างๆ พากันบินหนีตายออกจากรังรวมถึงนกคุ่มด้วย ปล่อยให้ลูกน้อยนั้นผจญภัยอยู่ตัวเดียว ส่วนเจ้านกคุ่มน้อย เมื่อเห็นไฟไหม้ใกล้เข้ามา ก็รำลึกถึงคุณของศีลว่า
“คุณแห่งศีลมีอยู่ในโลก ความสัตย์จริง ความสะอาดและความเอ็นดูก็มีอยู่ในโลก ข้าพเจ้าจักทำสัจกิริยาที่ยอดเยี่ยม ข้าพเจ้าพิจารณากำลังแห่งธรรมระลึกถึงพระพุทธเจ้าทั้งหลายในปางก่อน อาศัยกำลังสัจจะขอทำสัจจกิริยา” แล้วกล่าวขึ้นว่า
“ปีกของเรามี แต่บินไม่ได้ เท้าของเรามี แต่เดินไม่ได้
มารดาบิดาของเราออกไปหาอาหาร นี่ไฟป่า เจ้าจงถอยไป”
ด้วยอำนาจของการทำสัจจกิริยาของเจ้านกคุ่ม ทำให้ไฟป่าดับหมดสิ้นไปในทันที

ธรรมนิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“จงระลึกถึงคุณแห่งศีล ปฏิบัติตามศีลที่ควรกระทำ จะทำให้เรารอดพ้นจากภัยพิบัติได้”
“คนมีศีลสัตย์ จะได้รับความคุ้มครองป้องกันให้ปลอดภัย”

พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
สจฺจํ สาธุตรํ รสานํ คำสัตย์จริงเลิศกว่ารสทั้งปวง (๑๕/๕๘)
สีลํ กวจมพฺภุตํ ศีลเป็นเกราะอย่างอัศจรรย์ (๒๖/๓๗๘)

ขอขอบคุณเว็บไซต์ dhammathai.org เจ้าของภาพประกอบ