พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๒๑ สีลานิสังสชาดก : อุบาสกกับช่างตัดผม

พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๒๑ สีลานิสังสชาดก
อุบาสกกับช่างตัดผม

ในอดีตกาล อุบาสกผู้เป็นโสดาบันคนหนึ่ง โดยสารเรือไปกับเรือช่างตัดผม เรือแล่นไปได้ ๗ วัน ก็ล่มลงกลางทะเล ทั้งสองอาศัยแผ่นกระดานเกาะลอยคอไปขึ้นที่เกาะแห่งหนึ่ง ช่างตัดผมด้วยความที่ไม่มีอาหารตกถึงท้องเลย เขาจึงหิวเป็นกำลัง เที่ยวเดินหาอาหารทั่วเกาะ ได้นกมาย่างกิน ๑ ตัว เขาแบ่งให้อุบาสกส่วนหนึ่ง อุบาสกไม่ยอมกินโดยบอกว่า “อาหารอย่างนี้ไม่เหมาะกับเรา”
   พูดจบเขาคิดในใจว่า ณ ที่นี้ไม่มีอะไรเป็นที่พึ่งแก่เราได้เลย นอกจากพระรัตนตรัย คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ซึ่งเป็นที่พึ่งอันประเสริฐสุด
   ขณะนั้นพญานาคได้เนรมิตตนให้เป็นเรือใหญ่มีพนักงานเดินเรือ เทวดาสมุทรเป็นต้นหน ผ่านมาถามว่า “มีใครจะไปชมพูทวีปไหม” อุบาสกตอบว่า “มี มี เราสองคนจะไปด้วย”
   ทั้งสองได้ลงเรือไปด้วยกัน แต่เทวดาประจำสมุทรไม่ยอมให้ช่างตัดผมไปด้วย เพราะเป็นคนไม่มีศีลธรรม แต่อุบาสกขอแบ่งทานศีลและภาวนาความดีทั้งหมดที่ตนได้นำมามอบให้ช่างทำผม ช่างตัดผมได้อนุโมทนาเทวดาจึงอนุญาตให้ขึ้นไปด้วย
   เรือนั้นได้แล่นไปยังเมืองพาราณสี ส่งคนทั้งสองจนถึงบ้านแล้ว ก็บันดาลทรัพย์สินเงินทองให้ทั้งสองคนอย่างมากมาย
   เทวดากล่าวขึ้นว่า “การคบกับบัณฑิตมีคุณใหญ่หลวง ถ้าช่างตัดผมไม่คบกับอุบาสกนี้ เขาต้องตายในมหาสมุทรเป็นแน่แท้”

ธรรมนิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“คบเพื่อนดี ทำให้เราเป็นคนดีไปด้วย”

พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
โสปิ ตาทิสโก โหติ สหวาโสปิ ตาทิโส
คบคนเช่นใด ก็เป็นเช่นคนนั้น (๒๗/๔๐๘)