เมื่อสมเด็จพระมหาสมณฯ ทรงต้องนิสสัคคียปาจิตตีย์

เมื่อสมเด็จพระมหาสมณฯ
ทรงต้องนิสสัคคียปาจิตตีย์

“ที่ ๙/๑๙๐ วัดบวรนิเวศวิหาร

วันที่ ๑ ตุลาคม ร.ศ.๑๒๒

ทูล เสด็จป้า (พระเจ้าอัยยิกาเธอ กรมหลวงวรเสรฐสุดา)

ด้วยได้รับประทานลายพระหัตถ์ฉบับหนึ่ง ที่ทรงสอดธนบัตร ๒๔๐ บาทมาในซอง เพื่อให้นายแจ้งจัดหาผ้าไตร ๓๐ ไตรนั้นแล้ว หม่อมฉันได้สั่งให้นายแจ้งจัดหาผ้าไตรตามรับสั่งแล้ว แต่ธนบัตรนั้นต้องถวายคืนไป เพื่อจะได้ประทานแก่เขาเอง ในการที่ต้องถวายคืนไปเป็นที่ให้ลำบาก ด้วยส่งไปส่งมาเป็นสองเที่ยวนั้น ขอทูลว่า ไม่ใช่แต่เงินทอง แม้ของที่ใช้ได้แทนเงินแทนทอง เช่น ธนบัตรที่เป็นแผ่นกระดาษนี้ ก็สงเคราะห์เข้าไปจำพวกที่เป็นเงินทองเหมือนกัน ย่อมไม่ควรแก่พระสิ้น จะรับเองหรือจะให้ผู้อื่นรับไม่ได้ ที่สุดจะยินดีของที่เขาเก็บไว้ให้ก็ไม่ได้ ธนบัตรเหล่านี้ไม่ได้ประทานมาเพื่อประโยชน์ตน รับไว้ก็ไม่เป็นนิสสัคคีย์ ถึงอย่างนั้นก็มีทางที่จะให้เป็นมลทินอากูลแก่หม่อมฉันหลายประการ ตั้งต้นแต่เป็นที่รังเกียจของเพื่อนพระด้วยกันว่า ทำการรับเงินหรือใกล้แต่การรับเงินนัก แลผู้ที่ทำการรับเงินของท่านผู้อื่น ย่อมจะเป็นที่รังเกียจลึกไปกว่านี้ก็ได้ แลการทั้งนี้ ถ้ามีแก่หม่อมฉันที่จะเป็นคนสำคัญผู้หนึ่งในศาสนาแลบ้านเมือง จะไม่เป็นที่เสียใจเฉพาะแก่ตัวหม่อมฉํนเอง ย่อมจะเป็นที่เสียใจแก่ผู้อื่นทั่วไปด้วย ด้วยเหตุเช่นนี้ จึงต้องถวายคืนมา ขออย่าให้ทรงเข้าพระทัยว่าเป็นเพราะเหตุอื่น แลในการต่อไป ขอประทานงดในการที่ส่งเงินตรงมาถึงมือหม่อมฉันเอง แต่ส่วนพระธุระที่ไม่ต้องรับเงินไว้เองแล้ว เป็นอันจะทำฉลองพระเดชพระคุณได้

อนึ่งได้ให้อิ่มภรรยานายแจ้ง เข้ามาเฝ้า เพื่อทรงรู้จักไว้ เมื่อมีการเกี่ยวข้องกับจะประทานเงินให้นายแจ้งซื้ออะไรถวาย ก็จะได้รับสั่งให้หาเข้าไปสั่งเสียได้ เมื่อรับสั่งจัดซื้ออะไรถวาย เมื่อเขาเอาของเขาไปถวาย จึงจะค่อยประทานเงินก็ได้ เขาพอมีกำลังจะรองอยู่ ธนบัตรนั้นได้ให้นายเล็กมอบจ้อยให้นำไปถวายคืน

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด
กรมหมื่นวชิรญาณ.”

ที่มาข้อมูล : fb เรื่องเล่า...วัดบวรฯ