นางในวรรณคดี นางสุพรรณมัจฉา

นางในวรรณคดี นางสุพรรณมัจฉา

นางสุพรรณมัจฉา...เป็นธิดาของพญายักษ์ทศกัณฐ์แห่งกรุงลงกา กับนางปลา....... นางมีท่อนบนเป็นยักษ์เหมือนบิดา และท่อนล่างเป็นปลาเหมือนมารดา เมื่อครั้งที่ทศกัณฐ์รู้ว่าพระรามจะถมถนนข้ามมหาสมุทรมายังกรุงลงกา...ก็คิดหาทางขัดขวาง โดยสั่งให้สุพรรณมัจฉาพาบริวาร (พวกสัตว์ทะเลทั้งหลาย) ไปคาบก้อนหินที่พระรามสั่งให้ทหารนำมาถมถนน เพื่อที่จะทำให้พระรามถมถนนไม่สำเร็จ
เพราะเป็นบัญชาของบิดา...นางสุพรรณมัจฉาจึงยอมทำตาม สั่งบริวารทั้งหลายไปคาบก้อนหินใต้น้ำมาเรื่อยๆ นั่นเป็นผลให้การถมถนนไม่คืบหน้า ทหารวานรจึงไปแจ้ง เหล่าทหารเอกทั้งหลายของพระราม หนุมานจึงอาสาดำลงไปในน้ำเพื่อหาสาเหตุที่ก้อนหินหายไปเรื่อยๆ เช่นนี้...

หนุมานว่ายน้ำมาจนถึงก้นมหาสมุทรก็เห็นนางสุพรรณมัจฉากำลังสั่งบริวารให้มาคาบก้อนหินอยู่...จึงรีบโผเข้าไปหวังจะจับนาง นางสุพรรณมัจฉาเห็นดังนั้นก็รีบว่ายน้ำหนี แต่ก็หนีไม่พ้น ถูกหนุมานจับไว้ได้...เมื่อได้เห็นใบหน้านางใกล้ๆ...หนุมานก็เกิดนึกรักนางขึ้นมา จึงไต่ถามนางว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใคร ทำไมถึงมาขัดขวางการถมถนนแบบนี้...นางสุพรรณมัจฉาก็ตอบไปตามความจริงว่าเป็นลูกสาวของทศกัณฐ์ และถูกบิดาสั่งมา นางเป็นลูกก็ต้องทำตามคำสั่ง..

เมื่อรู้ดังนั้นแล้ว...หนุมานก็พูดจาเกี้ยวพาราสีนาง จนนางสุพรรณมัจฉายอมเป็นเมียของหนุมาน หนุมานจึงขอให้นางสั่งให้บริวารคาบหินมาคืนที่เดิม และสัญญาว่าถ้าสงครามเสร็จสิ้นเมื่อใดก็จะกลับมาหานาง นางสุพรรณมัจฉาเห็นแก่สามีจึงสั่งให้บริวารของตนคาบหินมาคืนที่เดิม หลังจากที่หนุมานจากไปแล้ว...นางสุพรรณมัจฉาก็ตั้งครรภ์ นางไม่กล้าบอกเรื่องนี้ให้ทศกัณฐ์ผู้เป็นพระบิดารู้...เพราะถ้าหากบิดารู้ว่านางทำไม่สำเร็จทั้งยังตกเป็นเมียของศัตรูเช่นนี้ จะต้องสั่งประหารนางกับลุกในท้องแน่ นางจึงหนีไปจนถึงเกาะเเห่งหนึ่ง และคลอดลูกที่นั่น

ลูกของนางผู้นี้เป็นชาย เป็นลิงเผือกเหมือนหนุมานผู้เป็นบิดา มีส่วนคล้ายยักษ์จากนางผู้เป็นมารดาเล็กน้อย และมีหางเป็นปลาเหมือนนาง (หางที่ว่านี่คือหางของลิงนะ ไม่ใช่หางแบบนางสุพรรณมัจฉา คือมีเท้า 2 เท้าเหมือนหนุมาน แต่หางลิงที่ควรเหมือนหนุมานกลายเป็นหางปลาไป...) นางสุพรรณมัจฉานำชื่อของตนกับหนุมานมารวมกันเพื่อตั้งชื่อลูก ให้นามว่า "มัจฉานุ"

ที่มา เพจเวลาเจาะหาอดีต