ผู้ชี้ขุมทรัพย์

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 64px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-shockwave-flash" src="http://www.flash-mp3-player.net/medias/player_mp3_maxi.swf?mp3=http://www.watnyanaves.net/uploads/File/sounds/leading-thailand/leading-thailand_02.mp3&width=250&showstop=1&showinfo=1&showvolume=1&volumewidth=35&sliderovercolor=ff0000&buttonovercolor=ff0000" width="800px" height="64px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" autoplay="false" autostart="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.watnyanaves.net/uploads/File/sounds/leading-thailand/leading-thailand_02.mp3" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.watnyanaves.net/uploads/File/sounds/leading-thailand/leading-thailand_02.mp3</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

อานนท์ ! เราไม่พยายามทำกะพวกเธอ อย่างทะนุถนอม

เหมือนพวกช่างหม้อ ทำแก่หม้อ ที่ยังเปียก ยังดิบอยู่

อานนท์ ! เราจักขนาบแล้ว ขนาบอีก ไม่มีหยุด

อานนท์ ! เราจักชี้โทษแล้ว ชี้โทษอีก ไม่มีหยุด

ผู้ใดมีมรรคผลเป็นแก่นสารผู้นั้นจักทนอยู่ได้

ผู้มีปัญญาดีเมื่อชนทั้งหลายประมาทแล้ว

ไม่ประมาทเมื่อชนทั้งหลายหลับแล้ว ตื่นอยู่

โดยมากย่อมละบุคคลผู้มีปัญญาทรามไปเสีย

ดุจม้าตัวมีฝีเท้าเร็วละทิ้งตัวหากำลังมิได้ไปฉะนั้น

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๕ - หน้าที่ 2

ภิกษุใดยังตัณหาให้เหือดแห้งไปทีละ

น้อย ๆ แล้วตัดเสียให้ขาดโดยไม่เหลือภิกษุ

นั้นชื่อว่าย่อมละซึ่งฝั่งในและฝั่งนอกเสียได้

เหมือนงูละคราบเก่าที่คร่ำคร่าแล้วฉะนั้น

ภิกษุใดถอนมานะพร้อมทั้งอนุสัย

ไม่มีส่วนเหลือ เหมือนห้วงน้ำใหญ่ถอน -

สะพานไม้อ้อที่ทุรพลฉะนั้น ภิกษุนั้นชื่อว่า

ย่อมละฝั่งในและฝั่งนอกเสียได้เหมือนงู

ละคราบเก่าที่คร่ำคร่าแล้วฉะนั้น.

ภิกษุใดค้นคว้าอยู่ด้วยปัญญาไม่

ประสบอัตภาพอันเป็นสาระในภพทั้งหลาย

เหมือนพราหมณ์ค้นคว้าอยู่ไม่ประสบดอก

ที่ต้นมะเดื่อฉะนั้นภิกษุนั้นชื่อว่าย่อมละซึ่ง

ฝั่งในและฝั่งนอกเสียได้ เหมือนงูละคราบ

เก่าที่คร่ำคร่าแล้วฉะนั้น

กิเลสเป็นเครื่องให้กำเริบย่อมไม่มี

ภายในจิตของภิกษุใดและภิกษุใดล่วงเสีย

ได้แล้วซึ่งความเจริญและความเสื่อมอย่างนี้

ภิกษุนั้นชื่อว่าย่อมละซึ่งฝั่งในและฝั่งนอก

เสียได้เหมือนงูละคราบเก่าที่คร่ำคร่าแล้วฉะนั้น